(Hüma anlatımıyla)
Nasıl olur da böyle yalan söyleye bilirdi?
Biz sevgili değildik,değildik.
Neden böyle bir yalana gitmişti.
Neden yalanını devam ettirmek istemiştim?
Şu an derin bir okyanustayım.
Düşüncelerin okyanusundayım.
Telefonu elime alıp akşam benimle birazdan görüşmesini yazdım,kabul ettiğinde daha da sinirlendim.
Gittiğimde orada durmuş beni bekliyordu.
Karşısında durdum.
-Nasıl böyle rahat yalan söylersin?
Cevap vermedi.
-Susmasana konuşsana.
Cevap vermedi.
-Sana söylüyorum hey Yahya.
-Biliyorum Hüma,merak etme bizim bir alakamız yok,yarın yalanımı düzeltmeye çalışırım,hem de çok ciddi bir şekilde.
-Olur sevinirim,-dedim.
Bu cümleyi söylerken içim tiredi.Kalbim sanki dinleyemedi bu cümleyi.
Uzaklaştı ve yere oturarak belindeki çantadan gitarını çıkarıp şarkı söylemeye başladı.
toprak yağmura ben sana aşık olduk yeniden
imkansız gibi görünen bu mesele
girdi aklıma her gece tanıdık bi melodi
sen miydin sebebi? söylesene
Bu şarkıyı neden söylüyorsun şimdi?
Gerçekten hoşlanıyor musun benden?
Yoksa düşünceler okyanusunda kaybolmuş ben artık başka bir denize gidiyorum?
Bu ümman yetmedi bana..
Yanına gidip oturdum,gitarı durdurdu.
-Başka bir şey mi,-derken sözünü kestim,şarkıya devam ederek.
Ve gök ağladı her sabah
Ben kayboldum yeniden
Şu camlardan süzülenTane tane
Bunu fark ederek gitarı çalmaya başladı yeniden.
Ve hep uykuya dalmadan
Düşündüm geceleri
O yazdığın dizeleri
Ezberimde
-Ne zamandan beri çalıyorsun?
-Sohbeti değiştirme hızına hayran kaldım,-dedi cevap olarak bana.
-Ben biraz böyleyim sanırım,-dedim ve devam etmek istedim.
-Kaba davrandığım için özür dilerim Yahya,-dedim.
-Senin bir suçun yok.Yalanı ben başlattım ben,-derken yine sözünü devam ettirdim.
-Ben devam ettirdim biliyorsun.
O gece tüm yalanlara bürünmüş bir yalan sevgi uykuya dalmalıydı.Ben öyle düşündüm belki.
Ümman temiz olmalı ben ise yerimi değiştirmelidim.
(Ayla anlatımıyla)
Kaybolmuşsun bir şehirde.Kimseyi tanımazsın.Yürürsün caddelerde.Işıklı mahallelerde kaybolursun yeniden.Hem değişmek de istersin,hem de öylece kalmak istersin.
Oturmuşum yeniden pencere karşısında.Dışarıda gülen Korhanla Fatime,müziklerinin sesine kulak verdiğim Hüma ve Yahya izliyorum sizleri.Sessizce bir şey söylemeden.
Tayfun beni alıp arabaya aldı.Garaja girdiğimizde en son hiss ettiğim bir acıydı.Bir acı bu kadar acıtamazdı amma.Ta ki,orada kalıp karanlığa konuk olarak.
Gece karanlıktı,oda da karanlıktı.
Tasavvür edemezdim odayı gece gibi mi peki?
Buradayım,ben buradayım,Ayla Şahin.
İnsanları sevindirmek isterim ben.
Bilir misiniz,yine saatler geçti,yine o pencere karşısındayım,her kes uyumuş,ben buradayım,ben yine buradayım.
Odadan çıkıp diğerlerini konuk eden bahçeye çıktm.
-Ben de geldim,-fısıldadım.
Gezmeye başladım,tüm evin karşısında durdum,dikkatle baktım,soğuk vurdu kollarıma,amma olsun.Ben devam ettim yine.
Çimenlerin üzerine oturdum ve uzandım üzerlerine.Uzun zamandır yapmamışdım bunu.Hastahanede gittiğimden beri.Ne kadar özlediğimi fark ettim.
-Nasılsın bakalım?
Artık bu ses bana farklı gelmiyordu.Gösteri gibi başlayan maceram şimdi devam eder farklı şekilde.Gelip yanımda duran Ethan bana bakarken,hızlıca kalkdım.
-İyilik oturmaz mısın Ethan?
Yanıma oturup sakince bana baktı.
-Sana bir soru sormak istiyorum.
-Sor o zaman hadi.
-Tayfun seni nasıl aldı?
O anlaır yeniden hatırlayıp gözlerimi kapatıp,hatırlamaya başladım.
-Biliyorum zor,amma bilmek istiyorum.
-Ne yapacaksın?
-Bakarsın hiç bir şey.
-O zaman bakarsın anlatmayayım.
-Tamam seni zorlamam ben de,-dedi ve bu sefer o uzandı çimenler üzerine.
-Buraya gelirken beni sen mi taşıdın?
-Nereden biliyorsun sen bunu?
-Oraya geldiğinizde zihnim azacık açıktı,gözlerim seni görmüştü en son.Hümaya da sormuştum zaten.
Bir şey söylemedi Ethan.
-Teşekkür ederim,-dedim ve devam ettim.
-Okb olduğunu biliyordum amma,nasıl yaptın?
-Eldivenlerim ellerimdeydi.
-Anladım teşekkür ederim.
-Rica ederim.
Bir süre sessiz kaldıktan sonra,Ethan konuştu.
-Gecenin bu vaktinde uyanık kalmaya alışık mısın?
-Çatıyı diyorsun?
Gülümsedi.
-Sence çatıyı mı diyorum?
-Ah hadi amma ben alışığım.
-Anlamak zor değil merak etme.
-Sen peki?
-Ne ben?
-Sen de alışıksın galiba?
Yüzündeki gülümseme soldu sanki.
-Ben de alışığım galiba,-dedi.
-Sen nereden?
-Yaşanmışlıklardan sanırım.
-Ne yaşanmışlıklardan?
-Bunu anlatamam işte sana,-dedi ve ayağa kalktı.
-Neden peki,anlatsan nolur?
-Aslında seninle tanışmasak hiç haberin olmazdı,benim suçum,-dedi ve yavaş-yavaş uzaklaşmaya başladı.
-Hadi amma,anlatsana Ethan.
(Yazar anlatımıyla)
Ben sana nasıl bulaştım Ayla..Neden sana yardım ettim..Kim olduğumu bilsen üzülürsün..Hem de çok üzülürsün..
