(Fatime anlatımıyla)
-Ben anlamıyorum nasıl olur?,-dedi karşımdaki beyefendi.
-Burası benim evim,-dedim israrla.
-İçeri geçin şu konuyu iyice bir öğrenelim,elinizde senetler var mı?
İçeri geçerek çantamı yanıma bırakıp,konuşmaya başladım.
-Bu evi 4 ay önce annem ve babam aldı,bana aldılar,-dedim israr ederek.
Sonra çantamdan senetleri alıp beyefendiye uzattım.
-Bu da kanıtlarım beyefendi.
Dikkatle kelime-kelime okuyordu.Bunu hiss etmek zordu.Uzun okumadan sonra başını kaldırıp,konuşmaya başladı.
-Fatime Güzel,siz mi siniz?
Başımı sallayarak onayladım cümlesini.
-Evet,benim.
Yüzünü diğerlerine çevirip dikkatle onlara baktı.Bu zaman çocuklarından biri yanına yaklaştı.
-Ters işler değil mi?
Bir şey söylemeden dikkatle yüzüme baktı.
-Bir kaç gün zamana ihtiyacım var hanımefendi.
-Anlamadım,burası benim evim.
-Bakın biraz yanlış anlaşmalar olmuş.
-Nasıl yanlış anlaşmalar olmuş?,-dedim sesimi biraz kaldırarak.
-Bahçede konuşa bilir miyiz?
-Tamam,konuşalım,-dedim.
Kapıya doğru yürürken,2 erkek çocuk da arkamızdan geliyordu.
-Siz gelmeyin,-dedi.
-Nasıl gelmeyelim?
-Gelmeyin dedim.
Bahçede konuşmaya başladık.
-Burası annem ve babamın eski eviydi,-dedi.
-Amma benim şimdi artık.
-Bir dakika dinleyin lütfen,biz hasteneden buraya geldik,bir kaç gün burada kalmalıyız,biraz burada kalmamıza izin verin.
-Amma nasıl?
-Bir şekilde,izin verin.
-Şimdilik iki gün izin vereyim o zaman.
-Amma çok az 2 gün.
-4 gün?
-Tamam,teşekkürler.
-Benim burada kalmam gerek amma.
-Tamam,odalardan birini boşaltalım.
-Tamam anlaştık.
Elini uzattı.
Ben de elimi uzattım ve el sıkıştık.
-Anlaştık teşekkür ederim,bu arada ben Korhan.
-Fatime memnun oldum,-dedim gülümseyerek.
İçeri geçerek diğerleriyle tanıştık.
Odama eşyalarımı yerleştirmeye başladım.
Sonra onlarla birlikte konuşmaya başlatık.
-Siz ne iş yapıyorsunuz?,-dedim diğerlerine doğru.
-Yani evimde kimin kaldığını bilmek isterim,-dedim.
-Hastahane demiştiniz sanırım Korhan bey?
-Evet,ben hastahaneden Ayla ve Ethanla birlikte geliyorum.Uzun zaman önce bir kaza geçirmişlerdi.
-Geçmiş olsun.
-Te-teşekkür ederiz,-dedi Ethan bey.
-Ben de Yahyayla müzik yapıyoruz.
Gülümsedim.
-Herhalde sevgilisiniz?
Yahya ve Hüma bir-birine baktı.Yahya konuştu.
-Evet kız arkadaşım.
Hüma ona dikkatle bakarken,ben konuştum.
-Ne güzel nasıl tanıştınız?
-Biz,-dedi ve devam etti.
-Biz müzik konservtarında tanıştık,-dedi Hüma..
-Hmm,neyse siz ne iş yaparsınız Fatime hanım?
-Hukuk öğrencisiyim.
-Ne güzel,ne güzel.
-Siz Korhan bey peki?
-Ben,ben araştırma okudum,sonra dondurdum.
-Neden peki?
-Sizi ilgilendirmez aslında pek.
Ne kadar kaba davranıştı.
-Kaba cümleniz ne güzeldi.
-Teşekkür ederim.
Saatler geçerken odamda takılıyordum,bu sırada kitapdaki cümle dikkatimi çekti.
"Biz asla görüşmemesi gereken 2 yabancı mıydık?"
Aklıma Korhan geldi,neden peki?
Anlaşma bir doğru muydu,yanlış mıydı?
Yavaş-yavaş hava kararırken,bahçeye çıkıp oturdum.Bu zaman bir ses geldi.
-Özür dilerim.
Yanıma gelip oturan Korhan yüzüme bakmadan konuşmaya devam etti.
-Kaba cümleler pek yok aklımda falan,sadece uzun bir yolculuk sonrası,bu evin satılmasına sinirlendim.
-Çocukluğun burada mı geçti?
Gülümseyerek yüzüme baktı sakince.
-Sayılır aslında,tam olmasa bile sayılır.Özürü kabul ettiniz mi?
-Evet amma bir de olmasın lütfen,-dedim.
-Nasıl isterseniz,-dedi ve yine gülümsedi.
-Bu arada isterseniz sizle konuşmayı bırakalım.
-Olur Fatime.
Bu günden yeni bir maceraya başladığımı hiss ediyordum.
Ben Fatime ve tanımdağım biriyle yaptığım anlaşma iki yabancının hikayesiydi.
