İçeri girip Karanı yatağın bir tarafında oturmuş düşünürken gördüm.Uzun zamandır tanıdığım Karanı ikinci defadır böyle görüyordum.
-Karan iyi misin?,-sordum yanına doğru giderek.
Yüzünü bana döndürdü,geldiğimi anlamıştı sanırım.
-İyiyim Fatime,-yalan söylediği baştan belliydi.
Yanına oturup başımı omzuna yatırdım.Bu haraketime şaşırdı,bana baktı.Ama ben bakmadım.Çünkü eğer baksaydım utançtan daha da fazla kızarardım herhalde.
-Fatime sen,-derken sözünü kestim.
-İyi olmadığını anlamak zor değil.Lütfen Karan bu kez bırak seni dinleyeyim.
-Neyi dinlemek istiyorsun ki?
-Anlatmadıklarını Karan.
-Anlatmadıklarım neler?
-Lütfen Karan,sen de biliyorsun neyi anlatmak istediğini ya da neleri.
Gözlerini kapattığını hiss ettim.
-Yıllardır kardeşimle Karyayla görüşmüyorum çünkü,istemiyor beni görmek.Onu çocukken bırakıp,okumaya gittiğim,halamlara bıraktığım için.
Derinden nefes alıp,devam etti.
-Ailemi yıllar önce kazada kaybettim.Kardeşim hatıra,emanet kaldı.Koruyamadım onu.Ama takip etmeye başladım,onu bıraktıktan haftalar sonra.Halamların ona yaptıklarını görüp engellemeye çalışıyordum.
-Ve bunu başarıyordun,başardın.Karya özgür,kendisi de senin onu takip ettiğini bilmeden,ona bunu anlatmalısın Karan.
Acıyla gülümsedi.
-Karşısına nasıl çıkarım Fatime?
Cevabı gecikteremedim.
-Benimle Karan.Benimle çıkarsın,-dedim başımı omzundan kaldırıp ona baktım.
-İşe yarar mı?
-İnşAllah yarar,-dedim.
Konuyu değiştirmeye başladım.
-Ee peki başka ne anlatmak istersin bakalım?
Gülümsedi beni anlayarak sanırım.
-Arkadaşlarımdan anlatayım.
-Olur anlat,-dedim.
-Bir arkadaşım vardı,böyle çok güzel,uzun sarı saçlı,mavi gözlü falan.
Ne? Ne diyorsun?
Bozulduğumu göstermemeye çalışarak konuştum.
-Ee?
-Biz kızla arkadaş olduk.
-Öyle mi ne güzel.
-Sonra bir gün benimle sevgili falan olmak istedi.
-Sen ne dedin?,-sordum.
-Ben mi ne dedim?
-Evet Karan.
Gülümsemeye başladı.
-Ben dedim ki,ben çoktan birini seviyorum.
-Kimi yani o ne dedi?
-Ben ona anlattım böyle,kahküllü kahverenkli saçlı,dünyalar güzeli bir kız tanıyorum ben.
Yanaklarım ah hayır lütfen lütfen kızarmayın.
-O da terk etti beni.
-Hm anladım.
Kaşlaırndan birini yukarı kaldırdı.
-Ne anladın?
-Anlattıklarını anladım,-dedim sevinçle yataktan kalkıp kapıya doğru gidecektim ki,kolumdan tutup beni kendine çekti.
-Sence o kız kim?
-Hangi kız?
-Sevdiğimi söylediğim.
-Ben ne bileyim Karan.
-Bence biliyorsun.
Karşı-karşıya durmuş yüzlerimiz yetmezmiş gibi,alnını alnıma yasladı sakince.
-Fatime hala mı anlamadın?
Cevap vermedim.
-Ben,-dedi gözlerini kapattı.
-Ben seni seviyorum.
---------
Selam gençler
Bu bölümü Alyanın ölümünden aylar geçmiş gibi düşünelim lütfen.
Ben bu hikayeyi yazarken daha fazla ayrıntıyla yazmak istiyorum,ama bazı sebeplerden fazla ayrıntılı yazamıyorum.
Mesela ilk başlarda hastahaneden daha ço sahne yazmak istiyordum,ama söylediğim gibi bazı sebepler var.
Anlayışla karşılarsın umarım.
Allah'ın izniyle hikayeyi fazla ayrıntıyla yazmağa çalışırım,ama şu an değil.
Finale doğru giderken bölümlerimiz azalıyor.
Buraya kadar okuyup destekleriniz için teşekkürler.
Diğer bölümlerde görüşmek dilekleri ile, Allah'a emanet.
Sevgi ve saygılarla..
