Selam
Şimdi hepimiz öylece durmuş sebepler arıyorduk.
-Ayla uyanmış,-dedi Korhan diğerlerine doğru.
-Rabbime şükürler olsun.
-Yanına gide bilirmiyiz peki?
-Birazdan kendine gelmesi lazım,-dedi Korhan,Fatimenin yanına oturdu.
-Nasılsın Korhan?
-Bunu sen mi soruyorsun?
-Evet soramamım sana nasıl olduğunu?
-Söylediklerinden sonra.
-Anlatmak istediğini biliyorum Korhan.
-Teşekkür ederim.
Yaklaşık yarım saat sonra Aylanın yanına gittiler.
-Ayla iyi misin ?,-sordu Hüma.
Ayla sakince gülümsedi,kafasını salladı.
-Ayla size,sana anlatmam lazım bilgiler var,-dedi Korhan.
-Beni dinlemenizi istiyorum,sorularınızın cevaplarınızı almanız lazım.Ben Karan.Korhan sahte isim anlayacağınız.Siz dördünüz o hastahanede tehlikedeydiniz sizi korumak istiyordum.
-Nasıl bir tehlike Karan?,-sordu Yahya.
-Tayfun sizin hepinizi öldürmek istedi.
-Kötülüğünün sebebi ne peki?
-Adamın bir kızı da var üvey,sizden sonra o kızı da kurtarmam lazım.Ekipten bazıları yolda benim de gitmem lazım.
-Ne zaman?,-sordu Fatime.
Korhan üzülerek baktı Fatimeye.
-Bir kaç gün içinde.
-Geri dönecek misin peki?
-Allah bilir.
-Seni beklerim.
Gülümsedi Karan.
-Biliyorum hissediyorum.
-Hepimiz bekleriz,-dedi Hüma.
-Evet Karan,-dedi Yahya.
Karan Aylaya yaklaştı ayağa kalakarak.
-Seni kaybetseydik ne yapardım bilmiyorum.
Gülümsedi Ayla.
-Hala gülümsüyorsun ya helal sana kız.
-Yaa helal ona tabi,-dedi Fatime.
-Dışarı çıkalım mı biz,-sordu Hüma.
Gözleriyle Ayla,Ethanı işaret etti.
-Tabi çıkalım.
Hepsi çıktıktan sonra Ethan konuşmaya başladı.
-Ayla umarım iyisindir,daha da iyi olursun.Sana bir kaç cümle söyleyip gitmem lazım.
Aylanın gözleri doldu birden.
-Hastahaneye gelip seninle konuştuğum zamanlardan önce gördüm seni ben.Adamları izliyordun pencereden sessizce.Bunu haftada birkez,hatta çok yapıyordun diye bilirim.Buraya gelmeden önce geceleri gelip bakardım buraya.Sonra bir gün seni gördüm.Bir şeyler konuşup duruyordun.Gülümsüyordun hep.Beni de gülümsetiyordun hem de.Amma bir gün bunlara son vermem gerekirdi.
Pes edercesine pencereye baktı.
-Veremedim amma.Gelip konuştum,tanıştım seninle.Fark vardı.Ben geceleri sana bakarken sen beni görüyordun amma bana bakmıyordun.Şimdi bana bakarken bunları öğrenirken sana söylemek öyle zor ki.Çünki ben sürekli takılı kaldığım ışıklara bakıyordum.
-Ethan neden daha önce söylemedin?
-Naısl söylerdim.Geçmişe takılan birine nasıl bakardın.Nasıl bakıyorsun?
-O geçmişi de anlatırsan dinlerim.
Ethan ayağa kalktı dikkatlice.
-Teşekkür ederim.
Kapıya doğru yönelirken Ethan,Ayla dikkatlice kalkmaya başladı.Bir o kadar hızlıda.Bir kaç adımı attı.
Eline uzattı kolunu sakince.
-Buradayım dinlemeye de hazırım,-dedi sarıldı.
-Özür dilerim.
Hoşça kal demedi Ethan.
Sonu baştan yazılmış kelimeler cümleler..Aklında toplandı..
