Ben Farah
Farah Tan ,annesinin bir zamanlar biricik kızı olan ve babasına göre dünyanın en konuşkan ve meraklı kızı.
Bende böyleydim işte can çıkar da huy çıkmaz derler ya hani öyleydi işte benimkisi.
Küçükken ,altı yaşındaydım sanırım o zamanlar, annem ve babam küçük kızlarının ısrarlarına dayanamayıp bir pikniğe götürmüşlerdi beni .
Çok mutluydum , o anlarıma başka nasıl bir isim koyabilirim bilmiyorum ama sanırım en uygun kelime bu olucak çok mutluydum.
Babam yine düşmemem için peşimde benimle koşarken annemin bana bisiklet sürdürme çabalarını ama babamın ;
-Bisiklet sürerse eğer hiç tutamayız.
Diye tatlı isyanlarını ve annemin cevabı da hazırdı:
-Karışma Rıdvan benim kızım yeter ki adı gibi mutlu olsun her zaman . Her şey onun mutluluğu için deyişi hala kulaklarımda.
Annem bunu her söylediğinde dünyanın en mutlu insanı olan o küçük kız şimdi sadece kasvetle dolup taşmış hüznün en derininde boğuluyor ve hep şunu sorguluyordu:
O sözleri söyleyen annesi şimdi neredeydi.Neredesin Meliha Tan kızını bu lahza çukurunun dibine atıp ta nereye gittin ? diyordu.
⏳⏳🖤⏳⏳
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Viraha
Science FictionAnnesini bulmak isteyen bir kız en fazla ne kadar ileri gidebilir ? İşte bu kitapta bunu beraber göreceğiz ... ⏳⏳⏳☕⏳⏳⏳
