Viraha

1.Bölüm:GüZEŞTE

'Kursak'diye bir yer var
Heveslerim.. Hayallerim..
Sevdiklerim.. Hepsi orada.

Can Yücel.

Bölüm 1:GÜZEŞTE

Hayat ince bir pamuk ipliği derler ve biz insanlar o ipin üstünde yürüyormuşuz.Her an o ipten düşebilirmişiz.Ebeveynlerin her konuda dikkatli ol demelerinin sebebi buydu sanırım dur düşeceksin dikkatli ol!

Dikkatli ol ki bu çetrefilli oyunda ayakta kal ve güçlü ol.Dikkatli ol çünkü düşersen tutmayacağız demekte oluyordu bu aslında ve ben bu detayı fark edeli baya oluyordu.

Kalbimin tam ortasında saplanan gizli bir hançer ve günden güne artan feryatlarımın sesini sadece benim duymanın sebebi de budur belki de.

Ben Farah Tan

Her geçen gün mezarında daha da çürüyen bir ölü misali umutlarım bugün biraz daha yitip gitti.

Annem yoktu ve benim annemin olmadığı günleri sayma ritüeli biteli çok olmuştu

Bir gün Sena söylemişti kendisi üvey kardeşim olur: Sayılı gün hemen geçer,saymaya devam et belki gelir annen .

Bu o kızın kahkahalar atarak , içinde ciddiyet barındırmayan ama ilk kez ciddiye aldığım cümlesi olmuştu, aslında annemin olmadığı ama geleceğini umduğum günleri saymam yani.

Babam hep derdi küçükken bu kız çok sabırsız diye sanırım babamı ilk haksız çıkarışım da bu konuda olmuştu.

Beklemiştim, ben annemi çok beklemiştim...

Annem benim mutluluğum için her şeyi yapacağını söylemişti.Anneler her zaman sözlerini tutarlardı değil mi?Benim de ilk yanılgım buydu sanırım anneler her sözlerini tutmazlarmış.

O gün yani piknik günü her şey çok güzeldi, benim açımdan tabi .Annem ve babam yanımdaydı ve ilk kez annem işinden izin almıştı kızı için. Bana vakit ayırmak için,belki de en çok bunun için mutluydum.Annem bana vakit ayırmak istiyordu.

Ve yapmıştı oradaydık .Babamın uzaylı gibi baktığı benim ise gözümden kalpler çıkarak baktığım o pespembe bisikletle bakışıyordum.
Anneme dönüp;

-Ama anne ben sürmeyi bilmiyorum bana öğretir mişin yütfen, yütfen demiştim.Babam ise feryat figan anneme bunu yapmamasını söylüyordu çünkü biliyordu kızı bir kere başladımı durmayacak, maceralara bayılır bir kız olduğunu.

Ama kabul etmesede babam en çok bu huyumu severdi , bir kere bir şeye başladımmı bitirmemi yani.Sadece çok fazla çalıştığı için oyunlara verecek enerjisi yoktu işte .

Annem resmen kocaman adamı kulaklarından tutup getirmişti o anı istesemde unutamam:

Babam yine iş kıyafetleri içinde jilet gibi bir takımla ve her zaman ki çatık kaşlarıyla buraya geliyordu tek bir fark vardı kulaklarından tutulmuş azarlanan bir çocuk gibi duruyordu.

Ve bu görüntü gerçekten hayret vericiydi.Annemin dominant yapısı beni her zaman ki gibi hayrete düşürmüştü.

Sırf benle vakit geçirmiyorlar diye çok ağlamıştım ve annem kıyamayıp kabul etmişti ama sanırım babam bu konuda pek gönüllü değildi .Babam anneme dönüp;

-Yahu Meliha ne yapıyorsun kocaman adamım ben.Ayıp oluyor zaten toplantıdan apar topar çıktım sen ne ...
Demişti ki annem ağzını kapatıp;

-Sus Rıdvan tek kelime istemiyorum. Bugün bu piknik olacak itiraz yok.

Demişti ve babam biliyordu tanıyordu karısını ,kabul etmişti el mecbur .