Viraha

2.Bölüm:MEVT

...
bir şey var adını koyamadığım,
kırılmaktan öte parçalanmak gibi.
toplamaya çalıştıkça dağılıyor
dağılıyorum,
bir şeyler var,halledemiyorum.

                                             Turgut Uyar.

Bölüm 2: MEVT

....

Ani bir sıçrama ile uyandığımda hala kendime gelememiştim.Rutin olan kabuslarıma bugün bir yenisi daha eklenmişti.

Annem her zamanki gibi rüyalarıma giriyor ve beni çağırıyor aniden kayboluyordu .Onunla konuşamıyordum , rüyalarımda bile.

Annem kaybolalı 19 yıl oluyordu.Alışırsın demişti birileri alışırsın yavrum cennette seni izliyor annen diyorlardı ama neden öldüğüne bir türlü inanmıyordum ?

O gecenin sabahında gözümü büyük bir curcuna ile açmıştım.

Yatağa dönüp baktığımda ise annem yoktu,gelicem demişti ama gelmemişti işte ve ben ona çok kızmıştım.Annem söz vermişti ve ilk defa sözünü tutmamıştı çünkü.

Bir hışımla odadan çıkıp çocukça bir sinirle annemi aramaya koyulmuştum  o gün.

Alt kata inip hole yaklaştıkça sesler artmaya başlamıştı ve birileri ağlıyordu.

Anneannem elleri başında bir vaveyla koparınca yer yerinden oynadı sanmıştım ve yerimden fırlamıştım neredeyse .Neden kendine bunu yapıyordu anlamamıştım.

Hizmetçilerden birkaçı anneannemi sakinleştirmeye çalışıyordu ama o pek onları duyuyor gibi görünmüyordu .Anneannemin bakışları birden bana değmişti.

Kahveleri kan çanağı bir şekilde binbir kederle sadece bana bakıyordu ve bu duruma istemsizce irkilmiştim.

Gözlerindeki hüzün artmış ama artık bağırmıyor sadece iç çekiyordu.

-Bebeğim demişti gel buraya bahtsız yavrum . Bunlarda mı gelecekti bizim başımıza ,demişti.

Ne geldi ki başımıza demiştim ama o an bile anneme çok sinirliydim.Ne olduğunu sormamıştım ya da hazır olmadığımı o an bile hissetmiş soramamıştım.O yüzde direkt şöyle demiştim:

-Anane annem neyede?

Kelimelerim hayatın bana yaptığı bu adice oyuna rağmen  acemice ve masumca çıkmıştı.

-Gelicem demişti gelmedi çok kızgınım ,neyede annem arasana bir yütfennn anane.

Anneannemin gözündeki ifadeyi o an anlamamıştım .Ama şuan anlıyordum.Gözünde kocaman bir mezar açılmış ve kızını içine gömüyorlardı ve o benimde görmemi istiyordu bak diyordu gözlerime bak ve ne olduğunu anla, sorma bana işte.Ben dayanamadım sana nasıl söyleyeyim diyordu gözleri adeta yalvarırcasına.

Yavrum diye konuşmaya başlamıştı ki babam hole girmişti.Ananemin konuşamayacağına  kanaat getirip babama yönelmiştim.Omuzları çökük kaşları haddinden fazla çatıktı.Genelde işte olurdu bu saatlerde, neden bugün evde kalmıştı ki?

-Baba annem nerede,gelicek dedin yok.Çok kızgınım neyede anne?

Babamla anneannemin arasında bir bakışma geçmişti o an anlamlandıramadığım.

Babam yüzünü tam bana çevirince onda da aynı acıyı görmüştüm.
Bir şey söylemek istiyordu ama söyleyemiyordu nedense.Anneme çok kızmıycaktım ki sadece üzgün olduğumu söyleyecektim . Sözünü tutmalıydı sadece.

-Baba annemi çok üzmüycem söz.Sadece nerde olduğunu söyleyin yütfen!!

Babam bana aynı ifadeyle bakmaya devam ederken holde bir curcuna daha kopmuştu ve tanımadığım bir sürü insan topluluğu içeriye giriyordu.