Eskimiş Suçlar

0.5

Media:Mehmet Kaplan

Bölüm Şarkısı:

Adamlar - Rüyalarda  Buruşmuşum 

BARS'DAN 

İnsanlar kendini kandırmayı oldukça seven varlıklardır.Bunlardan biri de bendim.Ve ben kendimi kandırmaya erken yaşlarda başlamıştım.Benim isteğim dışı gelişen olaylar bunu mümkün kılmıştı.Ya da yine ben kendimi kandırıyordum.Kim bilir?
Kulağımda ki müzik rahatsızlık seviyesini aşınca hızla çektim kulağımdan.Karanlığın verdiği huzurla kendimi yine sahaya atmıştım.Bir nebze de olsa beni bir şeylerden uzak tutmaya yetiyordu.Yere çöküp derin nefesler vermeye başladım.Belki de biraz mozaşistlik gibiydi.Hayvanca kendini yorup bundan zevk almak.Gelen adım sesleri iç dünyamdan uzaklaşmama yetmişti bile.Fakat aklımda kimin geldiğinden çok bu kişinin birazdan beni rahatsız edeceği düşüncesi vardı.Sert bakışlarımı yüzüme yerleştirerek kafamı adımların olduğu yere yönlendirdim.

   "Oldukça çabuk pes ettin dostum.Bir maç yaparız diyordum bende."

Koca cüssesiyle benim yaşlarımda olduğunu düşündüğüm biriydi  bana bu sözleri söyleyen.Gözüm sahanın yan tarafında bize bakan iki kişiye daha ilişti.Çocuğun yanındaki kız tedirgince bize bakarken.O gayet sakindi.Bakışlarımı tekrar benimle konuşan kişiye çevirdim.

"Bakıyorum sende oldukça iddalısın dostum.Ama varım  yapalım maç."  

 Yüzüne çarpık bir gülüş yerleştirip bana elini uzattı.3 kişi belki 2 saat boyunca maç yapmıştık.Ve bu maçlar sonrasında tekrarlandı.Yunus,Alp,Ecerle bu şekilde tanışmıştım.

Tam da bittim derken.Aslında her şeye yeni başlamıştık.

"Ay Ben oldum mu ya? Bilemedim ki şimdi.Ya Bars,Alp sizde bir şey deseniz." 

Ben arabayı kullanırken Nildanın bilmem kaçıncı söylenişiydi hiç bilmiyorum.Ama yine de sesimi çıkarmamıştım .Asıl buna sinirlenmişti onu da biliyordum tabi.Bize sormasına gerek yoktu.Minik cadı evden çıkmadan Yunusun tavırlarından anlamış olmalıydı ama ikisi de 3Maymunu oynamayı daha çok seviyor gibiydi.

"Kızım yeter valla güzel oldun.Sadece biraz kısa mı ne bilemedim.Orada işi unutup minnak kardeşimi korumak zorunda kalabilirim."  Alp omuzuna yediği küçük yumrukla sözlerini sonlandırmıştı.

"Uff tamam tamam size bir şey sormadım sayın lütfen."
Şirkete yaklaşmayla hepimiz daha da sessizleşmiştik.Arabayı şirketin önüne çekip kapımın açılmasıyla anahtarı uzattım.Alp benim yanımda yer alırken.Nilda bir kaç adım önümüzde çapraz duracak şekilde yürüyordu.Rolünü bu sefer daha çok benimsediği belliydi.O resepsiyona ilerlerken kolumdaki saati kontrol ettim.Yanımıza biriyle gelmişti.Büyük ihtimalle bizleri yönlendirecek kişiydi.Gözüm kapalı Nildayı takip edebilirdim.İşinde en çok titizlenenlerden biriydi haliyle.
     "Merhabalar efendim hoş geldiniz buyrun sizlere toplantı salonuna kadar eşlik edeyim."
Kafa selamıyla karşımızdaki kadını onaylamakla yetinmiştik. Asansöre bizden sonra binip tuşlara bastı.
"Sanırsam daha öncesinde yurt dışında projenizden dolayı katılamamıştınız." bizi oldukça iyi tanıyorlardı o yüzden arkamızı güzel doldurmuştuk.

"Evet Meryem Hanım.Sizlerle sık sık mailleşmiştik.Merak etmeyin oldukça da vakıfız durumlara."  Nildanın tatlı sözleri yüzüme gülümseme yerleştirmeye yetmişti.Alp de aynı durumdaydı.

"Buyurun efendim bu taraftan."  

  Dar koridorun ardından büyük bir kapıya ulaşıp kapıyı tıklattı.Her şey başlıyordu.Gömleğimin kollarını düzelterek onların ardından içeriye buyur edilip ilerledik.
 İçimdeki gerilim yerini hazza bırakırken belli etmeyerek Alp'e rahatlaması için bakış attım.Ardından bizim için ayrılan sandalyelere yerleştik.Biz bunları yaparken soğuk rüzgarlar esiyordu.Nefes almamaya bile yemin etmiş olabilirlerdi.Bu beni içten içe güldürdü.Çünkü henüz başlangıçtı.
  "Merhabalar.Sizi aramızda gördüğümüze oldukça şaşırdık doğrusu.Her neyse bunlar gereksiz muhabbetler.Ben Salim Gümüşçü buda Eşim İpek Gümüşçü."

"Bir siz bu şekilde atlardınız zaten her şeye." Alpin mırıldanmasıyla Nildanın onu hafifçe dürttüğünü gördüm.Nilda söze girişerek aslında olması gerektiği gibi konuşmayı sağladı.Alp açısından da daha iyi gözüküyordu bu durum.