Armina Batu Adaletin Savaşı

6.bölüm

~Seninle Öldüm~

Şarkılar:
-Bak bana- Sena Şener
-Bırak beni- Sezen Aksu
-Bu son olsun- Cem Karaca

Kafka derki:
"Olmıyacaksa olmasın ama oluyormuş gibi olmasın."

***

Gözlerimi zorla araladım ne olduğunu anlamaya çalıştım. O sırada anılar gözümün önünden bir bir tiyatro sahnesi gibi geçti.

Beste abla... Ev... Tim... O... Ve karanlık.

Bayılmıştım anlaşılan. Göz kapaklarında ki ağırlığa karşı çıkıp tamamen açtım. Burayı tanıyorum burası Ahmet ağabeylerin salonuydu. Şu an herkes gözlerini dikmiş bana bakıyordu. Kimse ses çıkartmıyor benden bir tepki bekliyorlardı. Ben ise sessizce koltukta oturur pozisyona gelip kolumdaki serumu tek hamlede çekerek çıkarttım. Ardından ayaklandım ancak ilerlemeden, Beste abla; "otur bı konuşalım." Dedi sakin ve tane tene. Ona 'ben gitsem olmaz mı?' temalı bir bakış attım ancak işlemedi. Bu gün yeterince onları üzdüğüm için yerime oturdum. Bana memnun bakışlar atıp, "hiç bir şey sormıyacağım. Yusuf'la aranda ne geçti, neden böylesin bilmiyorum ama tek bildiğim var o da her ne yaşadıysanız sen buna dayanamadın ve bayıldın. Ama bu bayılmanın sebebi bunların hiçbiri değil  asıl sebep senin kafanın içinde. Ve senin bunun için hastaneye gitmen gerek. Kendin için değil ailen için. Sen bütün ömrünü vatanına ve ailesinin intikamına adamış bir kadınsın. Bütün gençliğinden bahsediyorum! Daha yeni gençliğini verdiğin intikamı almışken artık yaşama vakti geldi. Ailen için yaşa. Bunun için bu durum ölümcül bir hal almadan tedavi ol."

"Ailen için diyorsun ya abla benim ailem iki kişiden ibaret. Ve ikiside mezarda. Şimdi sen söyle ailem için yaşamanın ne anlamı var, benim yaşamımda onlar olmayacaksa." Sesimi sakin ve sabit tutmaya çabaladım.

"Haklısın ama aile sadece kan bağı ile olmaz. Bak bana benimde ailem iki kişilikti ikisininde hiç beklemediğim bı anda kayıp ettim. Ama sonra kendi ailemi kurdum." Derken parıldayan gözlerle kocasına döndü. "Sonra sevdim, aşık oldum, onunla yeni bir aile kurdum. Sende kurabilirsin çok gençsin Allah'ın izniyle önünde uzun bir ömür olur sende birisini sever aile kurarsın elbet. Ama şimdi buna inanıp kendine bir ömür kazandır." Sesi çok anlayışlı ve sakindi. Bir abla belki bir anne edasıyla öğüt veriyordu.

"Abla sana çok komik bir fıkra anlatayım mı? Benim sevdiğim adamda öldü! Ama nasıl olduysa bir yıl sonra tekrar dirildi! Vay anasını ya!" Derken alaycı sesim yükseldikçe yükseliyordu. Ellerimi aynı tavrımla semaya açıp, " Ya rab sen nelere kadirsin!" Dedikten sonra arkamı döndüğüm gibi evden çıktım. Adımlarımı yavaşlatmadan motoruma ulaşıp hızla oradan uzaklaştım. Planım belliydi:

-Eve git
-Üzerini değiştir
-Motora bin
-Huzura varana dek hızlan

Ama öncesinde yapmam gereken bir şey vardı. Hedefime varınca hızla motordan inip kapıyı çaldım. Kapıyı açan Gonca teyzeydi. Kendisi albayımın eşi ve annemin en yakın dostuydu. Beni görünce direkt olarak, "Armina kızım hayırdır birşey mi oldu?" Diye sordu.

Sesimi sabit tutmaya özen göstererek, "albayım evde mi Gonca teyze?" Diye sordum o ise bana cevap olarak kapıyı geçmem için tamamen açtı. Ayakkabılarımı çıkartıp salona yürüdüm. Albayımı orta sehpanın önünde oturmuş puzzle yaparken buldum. Beni görünce gözündeki gözlükleri çıkartıp masaya koydu sonrasında ise yavaşça ayaklandı. Bakışlarından belliydi ki neden geldiğimi biliyordu. Güzel!