ඇත්තටම සසංක ට ගොඩක්ම මහන්සි දවසක් වුණත් එයා රන්දිලාගෙ ගෙදර ගියේ අනුහස් බල කරලම කිව්ව නිසයි. මොකද ලංකාවට ඇවිල්ලත් තාම ගෙවිලා තිබ්බෙ පැය කීපයක් විතරයි. හැබැයි සසංකට මඟ අරින්නම බැරි වුණා අනුහස් කතා කළාම.
අද ඇඟේ අමාරුවත් නිසා අනුහස් තමයි ඩ්‍රයිව් කලේ. කෑම මොනවත් ගන්න වත් නැවැත්තුවෙ නැහැ.
රන්දිලාගෙ ගෙදර ඇවිත් වොෂ් එකක් දාගෙන සාලෙට ආවෙ නිදිමතක් තිබ්බත් නිදාගන්න විදියක් නැති නිසයි.
එතකොට තමයි සසංකට මීටර් වුණේ රන්දියි, අනුහසුයි සෝෆා එකෙන් වාඩි වෙලා අමුතු බැල්මකින් සසංක දිහා බලාගෙන ඉන්නවා.
මොකද්ද මේ වෙන්න යන්නෙ?
"මොකක් හරි අවුලක් ද?"
"නෑ අවුලක්ම කියන්නත් බැහැ."
දැන් නම් සසංකට බයකුත් වගේ හිතුණා. මොකද ජීවිතේ එයාට හම්බ වෙලා තියෙන්නෙ හොඳ විදියෙ සර්ප්‍රයිස් නෙවෙයිනෙ.
"අක්කෙ කියන්නකො?"
"සසා උඹේ පෝස්ට් එක අපි වෙනස් කරන්න යන්නෙ?"
අනුහස් අයියා එහෙම කිව්වම සසංක ගෙ හිතේ ඇඳුණෙ ප්‍රශ්නයක්. මොකද ඔෆිස් එකේ තීරණ සාමාන්‍යයෙන් එයාල ගෙදරට ගේන්නෙ නැහැ.
ඒව ඔෆිස් එකේදිම ඉවරයක් කරනවා. ඒ දෙන්නම හිතුවෙ තීන්දු තීරණ ගන්න එක ඔෆිස් එකේ කරන්න ඕනෙ වැඩක් කියලයි.
"මේ දැන් තියෙන පෝස්ට් එකට අමතරව තමා ඒක දෙන්නෙ?"
ආ එහෙනම් ඒකයි මේ. තවත් අලුත් පෝස්ට් එකක්. වගකීම් වැඩි වෙන එක නම් අලුත් දෙයක් නෙවෙයි. ඒත් කොහොමහරි කරන්න වෙනවනෙ නේද?
"අපි උඹේ පෝස්ට් එක "මාමා" කියල වෙනස් කරන්න යන්නෙ"
මොකක්? මට ඒක හරියටම ඇහුණද? සසංක හිතුවෙ එහෙම. තවම හිතාගන්න වත් බැහැ. මොකද ඒ සසංක බලාපොරොත්තු වෙච්ච දෙයක් නෙවෙයි.
"අද තමයි මුල්ම ස්කෑන් එකට ගියේ. ඔන්න ඉස්සල්ලම ඔයාට කිව්වේ බබා"
සසංක එක පාරටම පුටුවෙන් නැගිටල දුවග්ව්න ගිහින් රන්දිව බදාගත්තා.
