"අඩෝ සසා, අද ශමිල්කයගෙ බර්ත්ඩේ එකට යනවද?"
"බෑ බං අද වැඩ."
"අඩෝ කැ* වැඩ කරන්න එපා හු**. උඹට හු**** හොඳයි. බර්ත්ඩේ එකට යන්ඩ බෑ. "
තිවංක කිව්ව කතාවෙත් වැරැද්දක් නැහැ. මොකද ශමිල්ක කියන්නෙ සසංක ගෙ අන්තිමට හිටපු පාර්ට්නර්. ඒත් ඒ දෙන්නම දැනන් හිටියා ඒක සීරියස් ගන්න තරම් දෙයක් නෙවෙයි කියලා. මොකද ඒ දෙන්නටම කැෂුවල් රිලේෂන්ෂිප් එකකින් එහාට යන්න තරම් අවශ්‍යතාවයක් ආවෙ නැහැ.
"මං එන්නම් බං."
"එහෙනම් මැංගෝ බීච් එකට වරෙන් හතට"
මැංගෝ බීච් කියන්නෙ ප්‍රසිද්ධ නයිට් ක්ලබ් එකක්. කොළඹ ප්‍රසිද්ධ නයිට් ක්ලබ් වල වෙන්නෙ නීත්‍යානුකූල දේවල් විතරක් ම නෙවෙයි. ඒත් අපි දන්න සාමාන්‍ය සමාජය ට වඩා ගොඩක් උඩින් ඉන්න වෙනම සෙට් එකක් වෙච්ච මේ අයට ඒව අමුතු දේවල් වුණේ නැහැ. කොටින්ම ඕනෙ වෙන්නෙ මොනවද, ඕනෙ වෙන්නෙ කාවද, ඒ ඕනෙම දෙයක් ලබාගන්න පුළුවන් වුණා මේ තැන්වලදි.
මැංගෝ බීච් එක කියන්නෙ වෙනම ලෝකයක්. ඒක ඇතුළට ගියාම හිතන්න බැහැ ඒ ලංකාවද කියල. එදා වේල කන්න නැති මිනිස්සු ඉන්න ලංකාවේ ඒ මිනිස්සු සතියකට වියදම් කරන ගාණ, ක්ලබ් එක ඇතුළෙදි පැයකට වියදම් වුණා. මැති ඇමතිලාගෙ ඉඳන් ලෝක ප්‍රසිද්ධ ක්‍රීඩකයො පවා තමන්ගෙ මවාපාන ප්‍රතිරූපෙ ගලවල තියලා තමයි හැසිරුණේ.
"හැපි බර්ත්ඩේ ශමී."
"තෑන්ක්ස් බේබි." සසංක ගෙ විෂ් එක ශමිල්ක බාර ගත්තෙ කම්මුලට තිබ්බ සිප ගැනීමකින්. ඊට පස්සෙ තෑගි හුවමාරුව ත් සිද්ද වුණා.
එතනින් පටන් ගත්තෙ ඕනෙම පාටියට වැදගත්ම කොටස. ඒ කියන්නෙ බීම. මෙතන දි විවෘත වුණ ඉස්තරම් ම මත්පැන් බෝතල් ගාණ ගණන් කරන්න බැරි තරම්.
මේ වෙද්දි බර්ත්ඩේ බෝයිට නම් කෙළින් හිටන් ඉන්න වත් බැරි තත්ත්වයක් උදා වෙලයි තිබ්බෙ. ඒත් සසංක නම් තවම කෙළින් හිටියා.
"බේබි.. ලෙට්ස් ස්පෙන්ඩ් ද නයිට් ටුගෙදර්...." ඒ ඉල්ලීම ශමිල්ක ගෙන්. වෙනදා කිසිම ප්‍රමාදයක් නැතුවම ඒකට හා කියන සසංක ගෙ උත්තරේ වෙනස් වෙච්ච එක වෙන කාට නැතත් තිවංක ට පුදුමයක්.
