නුවරඑළියෙ ගිහින් ඇවිත් සතියක් විතර ගියා. සිකුරාදා හවස හසරින්ද ට කෝල් එකක් ආවෙ මලින්ත ගෙන්.
"හසා, අද ලෝන්ග් බාර් එකේ රෑ ශිෆ්ට් එක කරපන්කො බන්. කැම්පස් එකේ වැඩක් වැටිල යන්න විදියක් නෑ."
"ආ හරි මං යන්නම්."
ඉස්සර වගේ ගොඩක් පාට් ටයිම් කලේ නැති වුණාට ඉඳල හිටල සෙට් වෙන වැඩයි, මලින්තට යන්න බැරි දවස්වලයි ඒවා කවර් කරන්න හසරින්ද ගියා.
"අඩෝ තෑන්ක්ස් බං. ගිහාන් අයියව හම්බ වෙයන් ගිහින්. මං පොරට කියන්නම්."
ගිහාන් අයියා තමා ඔය වගේ පාට් ටයිම් වැඩ බාර ගන්නෙ. එයාට වෙනම සෙට් එකක් හිටියා ඕවගෙ වැඩ කරන්න. මලින්තත් එයින් කෙනෙක්.
හසරින්ද ඔෆිස් ඇරිලා බෝඩිමට ගිහින් ඇඳුම් මාරු කරලා ඉක්මනින් ම වෝටර්ස් එජ් එකට ගියා. වෝටර්ස් එජ් හොටෙල් එකේ තියෙන බාර් එකක් තමා "ලෝන්ග් බාර්" කියන්නෙ. හසරින්ද යද්දිත් කට්ටිය වැඩ පටන් අරන්.
"ගිහාන් අයියෙ මං හසරින්ද. මලින්ත කිව්වද?"
"ආ ඔව් ඔව්. අම්බෝ ලොකු දෙයක් උඹ ආව එක. අද කට්ටිය මදි. දහාම්... ඔතන්ට ගනින් මූව."
ගිහාන් අයියා හොඳටම කලබල වෙලා. එක එක වැඩ පවරනවා. ඒ පාර හසරින්ද ගෙ වයසෙම වගේ කොල්ලෙක් ඇවිත් එයාව එක්ක ගෙන ගියා.
"වරෙං මචං. අද පොඩ්ඩක් නෙවේ ගොඩක් බිසී වෙන්නයි යන්නෙ"
දහම් හසරින්දත් එක්ක ගිහින් එයා කර කර හිටපු ප්ලේට් පිහිදන වැඩේ ආයෙ පටන් ගත්තා.
"උඹ ෆුල් ටයිම් එකෙක් නෙවෙයි නෙ?"
"නෑ මං පාට් ටයිම්."
"එලස්. මාත් පාට් ටයිම් බං. මං දහම්."
"මං හසරින්ද."
"අඩෝ උඹෙ නම දිග වැඩී බං."
"හසා කියන්න. යාලුවො කියන්නෙ එහෙම."
"ආ ඒක මරු. අදත් වලියක් සෙට් වෙයිද දන් නෑ බං."
"ඒ මොකද?"
"ඇයි උඹ දන් නැද්ද? මේක මන්ද්‍රික බොසාගෙ පාටියක් නෙ."
"ඒ කවුද?"
