တစ်ပတ်စာအရောင်းစာရင်းများကို Stock စာရင်းနှင့်တိုက်ကာစစ်ဆေးနေစဉ် ကိုစိုင်းဆီမှဖုန်းဝင်လာ၏။
"ဟုတ် ကိုစိုင်း"
"မင်းအခုဆိုင်မှာလား"
"ဟုတ်တယ်လေ"
"ငါလာခဲ့မယ်၊ ဒီနေ့အားတယ်လေ အေးဆေးနေလို့ရတယ်"
"လာခဲ့လေ၊ ပျင်းနေတာနဲ့အတော်ပဲ"
"သူဌေးလေးကိုပျော်တော်လာဆက်ရမှာပေါ့လေ"
လူကိုမထိတရိပြောပြီးဖုန်းချသွား၏။ တစ်နေ့ကဖုန်းဆက်ပြီးမေးထားတဲ့ကိစ္စ တစ်ခုခုထူးလို့များလားအတွေးနှင့် လုပ်လက်စအလုပ်တွေကိုအမြန်လက်စသတ်လိုက်သည်။ ဆိုင်တာဝန်ခံကိုမိုးဝေကို လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းစာရင်းတွေထုတ်ပေးလိုက်ပြီးမှာလိုက်ရန်ပြောပြီးမှ ရုံးခန်းပေါက်စလေးထဲကနေထွက်လာပြီး ကိုစိုင်းကိုထွက်မျှော်နေမိ၏။
နာရီဝက်အကြာတွင် လူတွေကြားမြင့်မားသောအရပ်ကြီးနှင့်ဆိုင်ရှိရာကိုလျှောက်လာသောကိုစိုင်း။ ဆိုင်ထောင့်က ဆိုဖာလေးဆီသွားထိုင်လိုက်ပြီးမှ...။
"ပြော ဘာသတင်းထူးရှိလဲ"
"မင်းကသတင်းတွေများကြိုသိနေတာလားဦးယံ"
"ဘာလို့လဲဟင်"
"မနေ့က ငါ ENT ကိုသွားရသေးတယ်။ အဲမှာအရုဏ်ဦးကိုတွေ့လိုက်တယ်၊ ဒါနဲ့ငါလည်းငါ့နဲ့တွဲလုပ်ရတဲ့တာဝန်ခံကိုမေးကြည့်လိုက်တော့ သူက Solo ထုတ်မှာတဲ့"
"ဟုတ်လား"
ထင်နေတဲ့အတွေးကမှန်နေတာပဲ။ ဒါကြောင့်လည်းကိုကိုနဲ့ဆက်သွယ်နေတာမျိုးပေါ့။
"ငါစဉ်းစားနေတာ ဒုတိယရတဲ့သော်တာကိုမထုတ်ပေးဘဲဘာလို့သူ့ကိုမှလဲ။ မင်းဘဲကြီးနဲ့များပက်သက်နေလို့လားမသိဘူးနော်"
မင်းဘဲကြီးဆိုတဲ့စကားကြောင့် ရင်ထဲထိတ်ကနဲ။
"ကိုစိုင်းဘာကြားခဲ့သေးလို့လဲ"
"ကြားခဲ့တာတော့ သူကတော်ဝင်နဲ့အဆက်အသွယ်ရှိတယ်တဲ့။ သူ့ကိစ္စကတော်ဝင်ကိုယ်တိုင်စီစဉ်ပေးနေတာ မျိုးလို့ပြောတယ်။ သတင်းတွေကြားနေရသလို တစ်ခုခုတော့ပက်သက်နေမယ်ထင်တာပဲ။ ငါ့တာဝန်ခံကနည်းနည်း အတင်းအဖျင်းပြောတတ်တယ်၊ သူ့ပြောပုံအရ အရုဏ်ဦးကတော်ဝင့်ရုံးခန်းထဲတောင်အဝင်အထွက်ရှိနေတာမျိုးတဲ့နော်။ ငါတောင်သူနဲ့တိုက်ရိုက်ဆက်သွယ်ရတာမျိုးမှမဟုတ်တာ၊ ထူးဆန်းမနေဘူးလား"
