{တစ်ကျော့ပြန်}
အပိုင်း(၁၃)
သကြင်္န်အကြနေ့
ခတ္တာရယ်ရီရီနှင့်အတူကိုကိုတို့သူငယ်ချင်းတစ်စုအိမ်ရှေ့မဏ္ဍပ်အတွင်း၌သကြင်္န်ရာသီစာ(မြန်မာ့အစားအစာ)တစ်ခုဖြစ်တဲ့ မုန့်လုံးရေပေါ်လုံးနေကြသည်
ထိုအချိန်ဟိုဘက်မှာမုန့်ပြုတ် အုန်းသီးခြစ်နေတဲ့မေမေတို့ကခတ္တာတို့ကိုလှမ်းခေါ်တော့သည်
"...ခတ္တာရေ မုန့်လုံးတာမပြီးတော့ဘူးလား ဒီမှာပြုတ်စရာမကျန်တော့ဘူး မြန်မြန်လုပ်ကြ.."
မေမေ့စကားကြောင့်ခတ္တာတို့အဖွဲ့စကားပြောနေတာရပ်ပြီးမုန့်တွေမြန်မြန်လုံးပြီးရတဲ့ဟာသွားပြေးပို့လိုက်သည်
"...ဒီမှာရပြီနော်မေမေ.."
မေမေကိုမုန့်ဗန်းပေးထားခဲ့ပြီးရီရီနားပြန်လာခဲ့ေတာ့သည် ထို့ချိန် ရီရီမှ
"...ခတ္တာ မဟာနဲ့အခြေအနေဘယ်လိုလဲ.."
"...ဘာကိုလဲရီရီရဲ့ မဟာနဲ့ကရိုးရိုးသားသားသူငယ်ချင်းပါဟယ်.."
"..ဟုတ်လို့လားဟိုကနင့်ကိုကြွေနေတာ ငါရောကီနို၊ခရုစိုတို့ပါအကုန်သိတယ်.."
အာဏာ တစ်ယောက်ရီရီစကားကြောင့်လုံးနေတဲ့မုန့်ကိုရပ်ထားလိုက်ပြီး
"...ရီရီ နင်လည်းမဟာကိုသိတယ်ပေါ့.."
"..သိတယ်လေ ငါတို့ဂျပန်မှာကျောင်းတက်ထဲကသိလာတာ မဟာကအရမ်းချောတာနော် ေကျာင်းတုန်းကဆိုဂျပန်မှာပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့နှင်းဆီခိုင်ကြီး အဲ့တာကခတ္တာကိုချစ်နေတာတစ်ပိုင်းကိုသေလို့.."
"...ရီရီ သူများတွေရှေ့လျှောက်မပြောနဲ့လေ.."
ရီရီကသူ့ကိုပြောပြနေတာကိုအဖြစ်သည်းနေတဲ့ခတ္တာကိုကြည့်ပြီးစိတ်တိုနေမိသည်
သူ့ကိုကြိုက်နေတဲ့လူနဲ့တောင်ပုံတွဲရိုက်နေသေးတယ်ပေါ့လေ
"...ဟာ ဟေ့ဟျောင် ဟိုးမှာဘယ်သူလာနေလဲလို့ကြည့်စမ်း မင်းတော့သွားပြီ.."
ညီထွဋ်ပြောလို့မဏ္ဍပ်အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်နေတော့ သူတွေ့လိုက်ရတာက
YOU ARE READING
တစ်ကျော့ပြန်
RomanceUni/Zawgyi Start Date-22/3/2024 End Date-22/4/2024 စိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်သာဖြစ်ပါသည်။ (ပထမဆုံးရေးသားခဲ့တဲ့Ficလေးဖြစ်တာကြောင့်မသေမသပ်အရေးသားလေးတွေကိုသည်းခံခွင့်လွှတ်ပေးကြပါရှင့်)
