တစ်ကျော့ပြန်

Part-30

{တစ်ကျော့ပြန်}

အပိုင်း(၃၀)

(၆နှစ်ခန့်ကြာပြီးသောအခါ)

ရက်တွေ၊လတွေ၊နှစ်တွေအလီလီပြောင်းလဲသွားခဲပေမဲ့အဆက်သွယ်လေးတောင်တစ်ခါမှမလုပ်ခဲ့သေးတဲ့ခတ္တာတစ်ခါမှအဆက်သွယ်မလုပ်ခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူး အဆက်သွယ်ကိုတစ်ခါမှမလာခဲ့တာဟာခုချိန်ထိပင်

ဆောင်းလေအေးစိမ့်စမ့်တိုက်နေတဲ့အချိန်စီးကရက်တစ်လိပ်လက်ကြားထဲညှပ်ပြီး ဝရံတာကနေတစ်ဖက်အိမ်ကမီးလင်းနေတာကိုအာဏာစိုက်ကြည့်နေသည်

မီးလင်းနေရခြင်းဟာ ခတ္တာမိဘတွေလွန်ခဲ့တဲ့၃နှစ်ထဲက ပြန်ရောက်နေခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည် မေမေ့ဆီကနေ အန်တီခက်တို့ပြန်လာပြီဆိုတဲ့သတင်းကြားကြားချင်းCompanyမှာအရေးကြီးတဲ့ပရောဂျက်ကိုလက်လွှတ်ခံ ပြီး သူရနဲ့အတူပြေးလာခဲ့ပေမဲ့ ခတ္တာပြန်မလာဘူးဆိုတဲ့စကားလေးတစ်ခွန်းနဲ့တင် သူရဲ့မျှော်လင့်ချက်အိမ်မက်လေးတွေပျောက်ရှကုန်ရသည်

ခတ္တာနဲ့ဂျပန်သွားပြီဆိုတဲ့နောက်နေ့ပင် အာဏာကျော့သီရိခိုင်နှင့်စေ့စပ်ပွဲအားဖျက်သိမ်းပြီးနောက်ပတ်သတ်စရာအကြောင်းမရှိကြောင်းပြောခဲ့သည် ဒါတောင်ကျော့ကလက်မခံခဲ့ပေ ခုထိလိုက်ကပ်တွယ်နေဆဲပင်

အာဏာလည်းစီးကရက်အားပါးနှစ်ဖက်ခွက်ဝင်နေတဲ့အထိရှိုက်သွင်းလိုက်ပြီး လေစိမ်းတွေဘက်မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီးခတ္တာအခန်းဘက်ကြည့်လျက်မျက်ရည်တွေဝဲလာရသည်

"မင်းသိလား ခတ္တာ ကိုကိုလေ မင်းကိုသိပ်လွမ်းတယ်ကလေးငယ် ခတ္တာနဲ့တူတူညတိုင်းစကားပြောခဲ့ဖူးတဲ့နေရာလေးတွေ ခတ္တာနဲ့တူတူသွားဖူးတဲ့ညစျေးတန်းလေး၊ခတ္တာနဲ့တူတူနေဝင်ချိန်ကြည့်ခဲ့တဲ့နေကြာခင်းလေး၊ခတ္တာကိုကိုနားရှိနေတဲ့အခိုက်အတန့်လေးတွေအကုန်ကိုကိုလွမ်းတယ် "

"စိမ်းကားသွားလိုက်တာများခတ္တာရယ်အဆက်အသွယ်မလုပ်တာဒီနေ့ဆို (၆)နှစ်တောင်ပြည့်ခဲ့ပြီကလေးငယ်ရယ် ကိုကိုကိုယ်အဲ့လောက်တောင်မုန်းနေပြီလား"

အာဏာဘက်ကဆက်သွယ်ခဲ့ပေမဲ့သူမဘက်က အဆက်သွယ်တွေမှန်သမျှအကုန်ဖြတ်ခဲ့သည် သီဟကိုယ်တိုင်တောင်ခတ္တာသွားတာသိပြီးနောက်နေ့ဂျပန်ကိုလိုက်သွားသည်တဲ့ဒီနေ့ထိပြန်မလာသေးပင်