De dochter van Robbie - ft. bankzitters

De huisarts

Pov Jamie: 

Ik loop net de kamer van mijn dochter uit, nadat ik haar heb verteld over de checks en gesprekjes. Voor iedereen kwam het nieuw van vamiddag als een grote klap, vooral voor Max en Stijn hebben het er erg moeilijk mee, het is en blijft natuurlijk wel hun 'kleine zusje'. Aangezien iedereen dacht dat het weer een beetje beter ging, probeerde we haar weer een beetje los te laten, en hadden gehoopt dat alles weer een beetje op gang kwam. Ook merk ik andere dingen aan haar de laatste tijd, bijvoorbeeld als ze ongesteld is, dat ze zich dan anders gedraagt, en een pijn heeft die niet normaal zou moeten zijn, en haar eetstoornis is ook zeker nog niet genezen. Ik besluit naar beneden te lopen en het er over te hebben met de rest.

Ik ga op de bank zitten en begin te praten, ik leg uit over de dingen die ik merk aan Bo en vraag aan de rest wat hun vinden dat we er aan moeten doen. 'Misschien een keetje langs de huisarts?' Vraagt Raoul. 'Ja misschien wel ja, maar dan moeten er wel een paar mensen mee, want ze haat alles wat met dokters te maken heeft' Zeg ik. Waarna Roel, Koen en Charlotte volgen met dat hun wel meegaan. 'Zal ik even bellen voor een afspraak?' vraag ik terwijl ik iedereens knikkende  blikken scan. Ik pak mijn telefoon en bel de huisarts, die mij verteld dat we morgen om 3 uur terecht kunnen. Ik hang op en vertel het aan de rest, die ermee instemt. '1 ding' Zegt Rob 'We moeten het haar nog wel op een of andere manier gaan vertellen'. Shit, ja natuurlijk ik denk niet dat ze hier heel blij van gaat worden. 'Ik loop dadelijk wel effe naar der toe' Vult Robbie zichzelf aan, en iedereen geeft hem een goedkeurende blik.

Pov Robbie:

Ik loop naar de kamer van mijn dochter, Mijn dochter waar iedereen op dit moment aan denkt. Ik klop op haar deur en niet veel later zie ik haar knappe kop verschijnen. 'He pap' Zegt ze op een lieve toon 'Wil je binnenkomen?'. Ik glimlach naar haar en zeg op dezelfde toon 'heel graag lieverd' terug. We gaan samen op haar bed zitten en begin vrijwel meteen te vertellen over morgen 'We hebben met zijn alle besloten, dat jij morgen samen met Char, Roel en Koen even naar de huisarts gaat om je even te laten checken' in een mum van tijd zie ik haar blik veranderen. 'Maar pap waarom? dat wil ik helemaal niet! waarom doen jullie dit nou zonder te overleggen!?'. Ik zie mijn dochter recht voor mijn neus bijna instorten van angst, en tegelijkertijd al haar tranen inhouden. 'Kom je anders even mee naar beneden lieverd? dan kunnen we het zo goed mogelijk uitleggen' zeg ik op een rustige, bezorgde toon om haar een beetje te kalmeren. Ik sta op en loop naar beneden, en zie in mijn ooghoek, dat Bo meeloopt.

Tijdskip: het is nu de volgende dag, en Roel, Bo, Charlotte en Koen zitten in de wachtkamer bij de huisarts

Pov Bo:

We zitten in de wachtkamer, en de zenuwen gieren door mijn lijf, ik heb geen idee waardoor het komt. Ik voel dat Roelie zijn hand op mijn been heeft gelegd, ik denk om mij te kalmeren. Een tijdje later komt er een man aangelopen met een map in zijn hand, hij kijkt even rond in de wachtkamer en roept dan 'Bo van de graaf?' 'Ja!' Roept Roel, terwijl hij mijn hand vastpakt en opstaat, Koen en Char lopen achter ons aan. 'Dokter van Hout' Stelt de man zich voor, waarna wij allemaal volgen met ons voorstellen, eigenlijk ben ik wel teleurgesteld dat het een man is, ik bedoel het gaat om een vrouwenprobleem. Na 1 minuutje wachten op de man, omdat hij nog wat dingen moest invoeren op zijn laptop begint hij te praten: 'We gaan je dadelijk eerst even wegen en meten, daarna, ga ik je even wat vragen stellen over je menstruatiecyclus, en daarna gaan we even praten over je voeding en lichaamsgezondheid, na al deze testjes, mag je naar huis en krijg je binnen een week een brief met de uitslagen' verteld dokter van Hout. Ik begin het al meteen benauwd te krijgen, ik praat nooit zoveel over mijn voeding of cyclus, en op de weegschaal staan ben ik doodsbang voor.

Ondertussen thuis:

Pov Stijn:

Net is mijn 'zusje' vertrokken naar de dokter, toen ze gister met de mededeling kwam, dat ze zichzelf weer pijn had gedaan schrok ik toch even, ik dacht dat ze alles al weer een beetje onder de knie had. Met Max had ik er gister ook nog even kort over gepraat, ook hij was geschrokken, we hebben haar wel eens huilend in onze armen gehad, vertellend dat ze het allemaal niet meer kon, en dat het haar teveel werd, maar we dachten dat het al wel weer een beetje over was.

Ik zit beneden op de bank samen met mijn vader, we zijn een film aan het kijken, na een tijdje zeg ik: 'Pap ik ga effe naar boven, leren voor mijn tentamens' Hij kijkt me aan en zegt: 'Isgoed jongen, we kijken wel een andere keer verder. Ik glimlach naar hem en loop naar boven, waar ik meteen begin met leren.

--

Hee guyss, ik ga proberen sneller achter elkaar delen te plaatsen en ze nog iets langer te maken. Mochten jullie nog ideeën hebben hoor ik die graag!

xx evaaa