De dochter van Robbie - ft. bankzitters

Paniekaanvallen?

Pov Bo:

Ik kom aan op school, begroet mijn vriendinnen en loop naar mijn lokaal. Nederlands, mijn beste vak en mijn liefste docent, fijn om hier het schooljaar mee te beginnen maar chill is school zeker niet, ik ben nu al weer moe. Het is de eerste pauze ik zit bij mijn vriendinnen, het is half 11, voordat ik mijn eetstoornis kreeg, at ik nu, net zoals de rest, gewoon een tussendoortje, maar dat was ervoor, nu niet meer. Iedereen thuis, denkt dat het weer helemaal goed gaat, af en toe nog eens niet willen eten, maar dat was het, er is alleen iets wat ik ze niet heb verteld, en dat is dat mijn paniekaanvallen terug zijn, ik had ze al, toen ik 11 was, en op mijn 13e gingen ze weg, maar helaas, ze zijn terug. Ik heb ze dagelijks, soms meerdere keren, ik heb er al wel eens gehad thuis, met iedereen erbij, maar dan is het de truc om te zeggen dat je iets moet pakken of naar de wc moet, of het gewoon verborgen houden en de aanval geen aandacht te geven, wat nogal moeilijk is. Ik heb de laatste tijd vooral paniekaanvallen als ik moet eten, alle gedachte van mijn eetstoornis flitsen dan door mijn hoofd, ik ben heel erg bang dat ik weer terugval in mijn eetstoornis, of nou ja, ik heb het gevoel dat ik er alweer terug in zit, omdat ik meestal probeer niet te eten, door mijn paniekaanvallen en omdat ik weer net zoveel weeg als voor mijn stoornis. Een half jaar geleden heb ik de stap mogen maken dat de weegschaal terug de badkamer in mocht, dat mocht eerst niet omdat ik dan teveel erop zou staan en dat niet goed zou zijn voor mijn herstel, wat ze alleen niet doorhadden is dat toen iedereen dacht dat het genezen was, het herstel pas begonnen was. Nou goed, ik probeer me nog maar even door de dag heen te worstelen.

Pov Milo:

Het is 14:00, we zijn een video aan het opnemen op kantoor, 10.000 calorieën eten, het klinkt lullig, maar met die calorieën moest ik meteen aan Bo denken, zij was altijd bezig met haar calorieën tellen en geloof me ik ben er in de loop van de dag achtergekomen dat dat best veel moeite kost, ik begin opnieuw medelijden te krijgen, dat Bo dit een jaar lang, ieder moment van de dag in haar hoofd had, en ze niet kon stoppen met er over na te denken. Ik en Koen zijn aan het lopen om een pizza Marjolein te halen, we zetten soms tussendoor de camera aan, maar nu staat hij uit, we praten even en komen dan op het onderwerp 'Bo' uit, Koen moest bij deze challenge ook meteen aan haar denken en ook hij vond het zielig, wat bijzonder eigenlijk dat dit ons ook zoveel heeft meegedragen.

--

kort deel k weet t, maar k moet nu meer verhalen bij houden

morgen komt er wss geen deel!!!

nou kusjess