Wanna be yours 'Hyunin

19'

ehee şey merhaba👉👈🧚🏻‍♀️
Oy ve yorum luften 🗿

İyi okumalarr 😗 🥂

---------------------

|Hyunjin'in anlatımıyla|

Kucağımdaki bedeni rahatsız etmemeye çalışarak yerimden kalktım ve iyice gerindim. Bu sırada mızmız mırıltılar çıkartarak pozisyon değiştirdi sevgilim.

Şu anda onu burada bırakıp gitmek istediğim son şey bile değil. Fakat yapacak bir şey yok.

Hele ki şirkete gidip o tacizcinin lanet yüzünü görüp onun emirlerini altında olmak... Berbat bir şey.

Ama en kısa sürede, beni şirketin başına geçirmek zorunda. Evet. Bu bir zorunluluk çünkü önceden magazine kesin bir şekilde röportaj vermişti.

'Kısa zaman içerisinde emekli olacağım. Bunu her ne kadar istemesede bir o kadar da çok istiyorum. Şirketimin başına tek oğlumu, yani Hwang Hyunjin'i geçireceğim. İyi yöneteceğinden eminim.' adlı konuşmasına bizzat tanık olmuştum. Bunu benim yanımda gözlerimin içine bakarak söylemişti.

Yalan söyleyeceğini sanmıyorum hele ki son olaydan sonra...

Daha jeongin'e bile anlatmamışken avukat olan ablasını aramayı düşünüyorum.
Yani Ryujin bana bu konuda yardım eder diye düşünüyorum. Fakat en kısa zamanda yaşananları detaylıca anlatıp, birlikte soruna çözüm bulacağımıza inanıyorum.

Ama aklımın bir ucundan şu düşünceler vardı :olayın üstünden neredeyse birkaç hafta geçti jeongin sana kızacak, kırılacak anlatmadığın için, tartışacaksınız, gibi bir çok şey... En çok korktuğum ise tartışabilme ihtimalimiz. İlişkimizde neredeyse hiç tartışmamıştık -küçük anlaşmazlıklar hariç-

En sonunda düşünmeyi bırakıp giyinmeye başladım. Giyinme odasından çıktıktan sonra tekrar yatak odamıza ulaştım. Yatağın yanına çöktüğümde elimi sevgilimin pamuk şeker saçlarını daldırdım.

Hafifçe oynamaya başladığım sırada memnun mırıltılar çıkartıp yavaşça gözlerini kırpıştırdı. Perdenin arasından sıvışan güneş ışığına alışmak için birkaç kez daha göz kırptı. Sonunda tam olarak açtığında gözlerini, süt beyaz tenli elini yanağıma çıkartıp küçük hareketlerle okşamaya başladı. Bu sırada da gördüğü rüyasını anlatmaya çalışıyordu fakat tek yaptığı ağzının içinde bi'şeyler  gevelemekti.

"Bebeğim benim şimdi şirkete geçmem gerekiyor sen uyu tamam mı"

"I-ım jinnie gitme bu sefer daha yeni geldin japonya'dan zaten" dudak büzerek söylediği söz ciddi manada canımı yakmıştı. Onu neredeyse iki ay yalnız bırakmıştım ve tekrar gün boyu tek başına bırakmak koyuyordu. Maalesef ki buna zorunluyum.

Şu an karar verdim işten dönünce ona babam olacak adamın yediği bokları söyleyeceğim.

"Güzelim benim bende yanında kalıp bir sürü güzle aktivite yapmak isterdim ama cidden gitmem gerekiyor. İşler o kadar yoğun ki nefes alacak durumda dahi değilim. Umarım beni anlıyorsundur." deyip dudaklarımı alnına bastırıp, alnımı  onunkine yasladım.

Burun çekme sesi geldiğinde ne zaman kapattığımı bilmediğim gözlerim hızla açıldı. Sevgilim karşımda ağlıyordu hemde içli içli. Neden ağladığını bilmediğim için telaşa kapıldım. Ellerimi saçlarına atıp okşamaya başladım. Direkt olarak neden ağladığını söyleyemezdim çünkü biliyordum o anlatmaya çalışırken daha fazla ağlayıp üzülecek.

Ağlaması durmuştu, ama sanki yaşlar istemsizce geliyordu. Kollarını belime sarıp kafasını göğüsüne yasladı.

Saçlarını okşarken, sakinleştiğni anladığım sırada kafasını göğsümden ayırmadan sordum soruyu "Neden ağladığını söylemek ister misin güzelim?"

*hıçkırık* "H-hyunjin ben bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum"

"Ah tanrım...Hadi ama küçük tilkim söyle bana seni üzeni"

"huh! Hyun ben sana yük oluyormuşum gibi hissediyorum"

"Ne!?"

"Ya işte sen ikimizide geçindirmek için sabah akşam çalışıyorsun ama ben onu bile yapamıyorum. Biliyorsun benim bana sahip çıkacak bir ailem yok *hıçkırık* sen çok zorlanıyorsun. Sabah erken kalkıp giderken ben burada uyuyorum. Bu çok zor... Lütfen beni bırakma. "

Söyledikleri kalbimin ritmini yavaşlatmıştı. Kısa bir süre önce çocukluğundan beri ona bakıp büyüten büyükannesini kaybetmiştik. Bunu ona unutturmaya çalışsam bile her düşünmek için boş zamanı olduğunda bunu düşündüğünden emindim. Ayrıca yük olma meselesi çok farklı bir konu kesinlikle böyle düşünmesini istemiyordum. Büyük ihtimalle oda farklı bir işte çalışmak isteyecek fakat o benim gibi değil hayallerinin peşinden koşmak için ona engel olan birileri yoktu. Olmasında istemiyordum açıkçası.

Bu düşündüklerimi ona söyleyip yanağına kocaman bir öpücük bırakmıştım. Umarım kendimi ona iyi açıklamış ve kafasında her hangi bir soru işareti bırakmamışımdır. Aksi halde daha çok düşünüp mental olarak çöküş yaşayacak.

Maddi anlamda hiç bir sıkıntımız yok fakat jeongin bunu bile fazlasıyla kafaya takmış durumda. Farkındayım yaşımın küçük olduğunun, bu kadar şeyi üstelemenin zor olduğunu göze alarak girmiştim bu yola zaten.

Araya giren sessizliği sevgilim bozdu. "İşe geç kalacaksın, gitsen iyi olur." sonda sesi kısık çıkmıştı.

Her ne kadar gitmek istemesem de jeongin'e uzun bir öpücük karşılığında gideceğimi söylemişti. Oda öpmemişti gitmemem için.

"Tamam jeongin, hadi öp gideyim aşkım"

"Yok, gitme öpmiyeceğim" küçük kıkırdamasıyla, modunu yükselttiğimi anladım.

Az önce giysen iyi olur diyen sevgilim şimdi, gitmemem için öpmüyordu. Komik.

Biraz daha onunla uğraştıktan sonra koca öpücüğümü alıp evden çıkmıştım.

Arabalarla dolu garaja girip önüme gelen herhangi bir araca atladım. Kısa bir süre sonra telefonum çalmıştı. Araba kullandığım için bakamadım. Telefonun kendiliğinden kapanmasını bekledim bir yandan aracı sürerken.

Sonunda şirkete vardığımda, o boğucu havayı tüm vücudumda hissettim. Girer girmez girişteki insanların bakışları beni bulduğunda hepsi saygıyla önümde eğilmişti. Bu yaptıkları şaşırmama sebep olmuştu çünkü burda bana kimse böyle davranmazdı.

Günaydın diyenlere karşılık verdikten sonra küçük odama ilerledim. Bir yandanda şunu düşünüyordum, neden böyle davranıyorlar?

Odama varıp kapıyı kapattım. Masama doğru ilerlerken, kapım çalındı. Gir komutunu verdikten sonra kapı açıldı.

Evet görmeyi beklediğim kişi kesinlikle bu şahıs değildi.

Evtt bölüm sonu
Bu bölüm aşırı içime sindi umarım beğenirsiniz 💕
Acaba gelen kişi kimm??

Neyse uzatmayacağım Bi sonraki bölümde gorusuruzzz💗💗🤘🏻

Oy ve yorumm💗