Wanna be yours 'Hyunin

21'

Merhabaa!!!💕
iyi okumalar 💗
Oy ve yorum
-----------------

"Nasıl yani ben anlamadım"

Hyunjin işten dönmüş ve bize yemek hazırlamıştı. Yemekten sonra koltuğa oturmuş ve beni kucağına çağırmış, saçlarımı okşuyordu aynı zamanda hiç duymadığım şeyleri anlatıyordu bana.

Ne yani şimdi babası olacak adam küçük bir kıza dokunmaya mı çalışmış. Bu çok iğrenç.

"Ya işte güzelim anlattığım gibi daha kaç kere anlatacağım?"

"Tamam jinnie, anladım. Şimdi onu dava etmek için Ryujin den yardım mı isteyeceğiz?"

"Evet tam olarak öyle yapacağız"

Bu dediklerinden sonra oturduğun kucağında kafamı göğsüne yasladım.

Sanırım kara düşüncelere daldığımı anlamış olacak ki sesini neşeli çıkartarak konuştu.

"Huh! Ama iyi haberlerimde varr"

"Ay sonunda yüzümüz bi iyi haberle gülecek!" bende anlık yükselip kafamı göğsünden kaldırıp konuştum ki kafam çenesine çarpmıştı.

"Ovv hyun, çok özür dilerim acıdı mı?" sonunu uzattığım cümlemi duyduğu anda yüksek bir kahkaha attı. Neye güldüğünü anlamadığımdan kaşlarımı çatıp yüzüne baktım. "Hey! Neye gülüyorsun"

"surat ifaden çok komikti, üzgünüm." kahkahasının bitmesini beklerken somurtuyordum bir yandan da.

Sonunda gülmesi bittiğinde somurtan yüzümü görsün diye yüzümü yüzüne dahada yaklaştırdım.
O suratımı gördüğü anda yanaklarımı tutup mıncıklamaya başladı. Evet. Yapamasın istediğim şey bu değildi fakat, hoşuma gitmediği de söylenemez.

Yaklaşık beş dakika daha yanaklarımı siktikten sonra bırakmıştı. Sonra ise dağılmış saçlarıma, kızarmış yanaklarıma ve küçülmüş gözlerime baktı. Yüzüne yerleşen koca gülümsemeyle sarıldı bana. Kocaman kolları bedenimi sardığında bende bacaklarımı beline doladım. Yerinden kalktığında, merdiven çıkmasıyla üst katta bulunan odamıza adımladığını anladım.

Kafamı omuzuna yasladım ve odamıza gelmemizi bekledim.

Sonunda odaya vardığımızda, biraz önce bahsettiği sevindirici haberi duymak için sabırsızlanıyordum.

Yatağın çaprazında ki tek kişilik koltuğa oturduğunda, bende otomatik onlarak kucağına oturmuş oluyordum.

"Hadi, sevindirici haberin ne olduğunu söylemeyecek misin?"

"Tamam uzatmayacağım," derken bile sırıtıyordu.

"Bir hafta sonra şirketin başına ben geçeceğim. Nasıl amaa! "

"Nee ciddi misin?!"

"Evett" bu kısa diyalogdan sonar ikimizde ayağa kalkıştık. Hyunjin, sevinç dansını yaparken, bende ortalıkta koşup çığlık atıyordum tiz sesimle.

Üç dakikayı böyle geçirdikten sonra, ikimizde yorulmuş yatağa uzanmıştık.

Sesizliği bozan Hyunjin'in sesi oldu.
"Fakat bi şey daha var" sesi duygusuz çıkıyordu.

Kaşlarım çatıldı, kafamı ona doğru çevirdim ve sordum.

"Neyden bahsediyorsun?"

"Huh! Yani sana bahsetmediğim bir konu"

"Cidden neyden bahsediyorsun anlamıyorum."

"Off işte anlatmak için pek bi zamanım olmadı. Fakat bunu bir bahane olarak kullanmıyorum. İllaki bir boşlukta söylemeliydim ancak olmadı işte."

"Bunu neden anlatmadığın sonra açıkla hyunjin, şimdi söylemediğin şeyi söyle." sesim ciddi çıkmıştı.

...

Hyunjin babasının ona şart koştuğunu, dava açmama konusunu ve daha bir çok şey anlatmıştı. Ayrıca bunu sadece bu sabah yaşamıştı. Hyunjin genelde, baskın bir duygu yaşadığında, gerildiginde, heyecanlandığında asla saklayamazdı. Ya da ben hemen anlıyordum galiba.

Anladığım kadarıyla hyunjin bu dediklerini yapacakmış gibi gösterip ona ters köşe yapacaktı. Yani sanırım.

---------

Uzunn bir aradan sonra bölüm attim çok sukur JEKKWJEJWJ

Hemen yayınlamak için kısa oldu amk neyse:)))

Hadi bi vote la

Neyse bb 😿💨