မိသားစု က ငါ့ကို ေပ်ာ့ညံ့တယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္

11

Z

ခ်န္ရဲ႕က ဒဏ္ရာျပင္းထန္ေနတဲ့ ေတာင္ပံေလးခုနဲ႔က်ားျဖဴကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ဓားကိုေဝ့ယမ္းၿပီးသိမ္းကာ ဒဏ္ရာကုသေဆးတစ္လံုးယူၿပီးေကြၽးလိုက္တယ္။

ထိုေနာက္ က်ားျဖဴရဲ႕ အ႐ံႈးမေပးႏိုင္တဲ့ အၾကည့္ကိုလစ္လွ်ဴ႐ႈၿပီး သူအနားယူေနက် ေရကန္ေဘးကိုသြားလိုက္တယ္။

သူက ေရကန္ေဘးက ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚမွာထိုင္ၿပီး ေရကန္နားကတြယ္ပြင့္လန္းေနတဲ့ ေတာပန္းေလးနဲ႔ ဆီးဆင္းေနတဲ့ ေရတံခြန္ကို ၾကည့္ၿပီး သူ႕ဆရာကို ေတြးမိတယ္။

အခုဆို သူ႕ဆရာ ဆိုထားတဲ့ တစ္လျပည့္ၿပီမို႔ သူ႕ဆရာ တံခါးပိတ္က်င့္ႀကံရာကေန ထြက္လာေတာ့မယ္။

အခု သူက သူ႕ရဲ႕လက္ဆကိုခ်ိန္တတ္ၿပီမို႔ သူနဲ႔တိုက္တဲ့ ေမွာ္သားရဲေတြကို သတ္စရာမလိုေတာ့ဘဲ အႏိုင္ယူႏိုင္ၿပီး။

ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ဳိ႕ၾကမ္းတမ္းလြန္းတဲ့ ေမွာ္သားရဲေတြကိုေတာ့ သူတခါတည္းသတ္ပစ္ၿပီး ေမွာ္သားရဲအျမဳေတကို သိမ္းယူလိုက္တယ္။

ေမွာ္သားရဲရဲ႕အသားကို သူစားလို႔မရတာဆိုးတယ္။ ေမွာ္ဆရာေတြက ေမွာ္သားရဲရဲ႕အသားကို စားၿပီး ေမွာ္စြမ္းအင္ေတြကို ျမင့္တင္တတ္ၾကတယ္။

သူဟာ ေမွာ္စြမ္းအင္နဲ့ဓာတ္မတည့္လို႔ ေမွာ္စြမ္းအင္ရိွတဲ့ အရာေတြကု္ိ စားလို႔မရဘူး။

ဒါေၾကာင့္ သူက ကန္ထဲကငါးရယ္ ေမွာ္စြမ္းအင္မပါဝင္တဲ့ သစ္သီးသစ္ရႊက္ေတြရယ္နဲ႔ သားရဲ႐ိုင္းေတြရဲ႕အသားကိုသာစားရတယ္။

သူဒီအေၾကာင္းကိုေတြးရတာ ရင္ေမာတယ္။

သူဟာမခ်က္တတ္ခ်က္တတ္နဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့ဟာကိုပဲ စားေနရၿပီး တစ္လအတြင္းဓားကိုင္တတ္ဖို႔  ေန႔တိုင္းေလ့က်င့္ေနရတယ္။

ဒီတစ္လအတြင္း သူက ဓားကိုကြၽမ္းက်င္စြာကိုင္တတ္ဖို႔ ေန႔တိုင္းနီးပါး ဓားကိုေဝ့ယမ္းေလ့က်င့္ၿပီး သစ္ပင္ေတြကို ခုတ္ခဲ့သလို ေရတံခြန္ကေရေတြကိုလည္း ပိုင္းျဖတ္ခဲ့ၿပီး ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲေတြလည္း ပိုင္က်င့္ဓားေၾကာင့္ ကြဲေၾကရခဲ့တာမနည္းခဲ့ဘူး။