Chapter 44 I'm poor
January 30, 2024
Chapter 44
နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောအချိန်တွင် ယွီနျန်က မည်သူမှ ခေါ်စရာ မလိုဘဲ သူ့ဘာသာသူ ထလာသည်။ ဝန်ဆောင်မှု ပေးသည့်အဖွဲ့က ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်က သမ်းဝေနေပြီး မိတ်ကပ်မှန်လေးရှေ့တွင် ထိုင်ရန် ခေါ်ပေးသွားခဲ့ပြီး အပြုံးလေးတစ်ခုဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"မနေ့က မင်းယူပေးလာတဲ့ ငရုတ်သီးဆော့စ်က ငါ့ရဲ့ အရသာခံအာရုံလေးကို လုံးဝ ကယ်တင်ပေးလိုက်တာပဲကွ... ငါ အဲ့ဒီအရသာကို မခံစားရတာ ဘယ်လောက် ကြာနေပြီလဲ သိမှာ မဟုတ်ဘူး"
ထန်းနီ ဟုခေါ်သည့် အခြား မိတ်ကပ်ဆရာမလေးကလည်း ထပ်ကာထပ်ကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
"ဟုတ်ပါ့... အခုတော့ ငရုတ်သီးဆောစ့်က ကမ္ဘာပေါ်မှာ အရသာအရှိဆုံးအစားအစာလို့ ခံစားနေရပြီ"
ယွီနျန် ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ရယ်မောလိုက်သည်။
"စောစော သိခဲ့ရင် သေတ္တာတစ်လုံးလောက် သယ်လာခဲ့ပါတယ်... ဒါဆို လူတိုင်း ပုလင်း တစ်ဝက်စီ ရကြမှာပဲ"
“မဟုတ်တာ... သေတ္တာ တစ်လုံးကြီး သယ်တာ အရမ်းများသွားမှာပေါ့ နျန်နျန်ရဲ့"
ထန်းနီက ပြောနေရင်းဖြင့် မိတ်ကပ်ဘရပ်ရှ်များအား အတန်းလိုက်စီနေသည်။
"အရင်ဆုံး နဖူးစပ်ကို ပြီးအောင် လိမ်းပေးမယ်... ပြီးရင် အဝတ်အစားဝတ်ပြီးမှ လိမ်းကြတာပေါ့... ဟုတ်ပြီလား"
ယွီနျန် ပြုံး၍ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
"ဟုတ်... ကျေးဇူးပါ"
လုပ်ငန်းစဥ် တစ်ခုလုံးက နှစ်နာရီ နီးပါးခန့် ကြာသည်။ ယွီနျန် သေချာ အဝတ်အစား ဝတ်ပြီးသွားသောအခါ ထန်းနီက မနေနိုင်တော့ဘဲ ဖုန်းထုတ်ကာ filterပေါင်းစုံ ရိုက်ချက်ထောင့်ပေါင်းစုံဖြင့် တစ်ဆက်တည်း ပုံများစွာ ရိုက်ထားလိုက်သည်။ သူမက ဓါတ်ပုံရိုက်နေရင်း သက်ပြင်းချပြီး ပြောလိုက်သည်။
"နျန်နျန်... မင်းက ရှေးခေတ် ဝတ်စုံနဲ့ တကယ် ကြည့်ကောင်းတာပဲ... ဒါရိုက်တာရှုရဲ့ အမြင်ကတော့ ဝါးမသွားသေးဘူး... သူ မင်းကို တွေ့သွားခဲ့တာပဲ... ပုလဲလေးတစ်လုံးပဲဟေ့"
ESTÁS LEYENDO
ကျွန်တော်ကဆင်းရဲတယ်လို့ကြားမိတယ်
Ficción GeneralDescription 💥 January 28, 2024 TITLE - I Heard That I Am ကျွန်တော်ကဆင်းရဲတယ်လို့ကြားမိတယ် ကဲကဲအသစ်ကလေးလာပြီနော် Hello... Hello... Hello... ဒါဒါလေးတို့ရေ ..... ကျွန်တော်က ဆင်းရဲတယ်လို့များ ကြားမိကြလား ... မကြားဖူးသေးရင်တော့ အစဆုံးကို ငွေလွှဲ ၃၅၀၀...
