NAİRA‧✕‧Örümceğin Laneti |3K Serisi 1.kitap|

6 - Dustin! Tek kurtarıcım!

İlk önce mavi gözleri dikkatimi çekti. Sonra özenle giyinmiş okul formasına baktım. Saçları özenle taranmış, tertemizdi. Ama ne kadar uğraşırsa uğraşsın üzerindeki bu lanet koku ona hiçbir zaman veda etmeyecekti. Ölene kadar...

Yüzümü buruşturdum istemsizce. Mandy beni takdim etti. Ona bakmaya zorlandım açıkçası. Çünkü o bir karaltıydı, aptal arkadaşımın aşık olduğu bir karaltı. Kahretsin... Eliyle beni gösterdi. "Muna... Muna Doherty." Sonra onu gösterdi. Gülümsemeye çalıştım. Çünkü anlamasını istemiyordum. Suratıma baktı gülümseyerek. "Adrian Senjonov," diyerek taktim etti. Gülümsedim. Tek kaşımı kaldırdım. "Demek Rus'sunuz," dedim gülümsemeye çalışarak. Ayağa kalktı ve elini uzattı. Ciddi anlamda gülümsemeye çalışıyordum. O ise hiç zorlanmıyordu. Zaten sarışın ve mavi gözlerinden ya Alman ya da Rus olduğunu tahmin etmedim değil. "Bir nevi... Rus kökenli diyelim," diyerek dişlerini gösterdi. İnci gibi yan yana dizilmiş dişler... Ama bu koku... Ciddi anlamda kusmalıydım. Dayan Muna. Elini tuttum. Tokalaştık. Sonra yerlerimize oturduk. Mandy dibine oturdu ve dudaklarını dudaklarına bastırdı. Ah! Bu kokuyu o da koklasa eminim ondan koşarak kaçardı. "Nasılsın sevgilim?" Resmen bir günde sevgili mi olmuşlardı ya?! Tanrım! ''Bu durumdan memnun değil misiniz? Yani Rus kökenli olmaktan.'' Bana döndü ve gülümsedi. Bir eli Mandy'nin omzundaydı. ''Sarışın olmayı sevmiyorum.'' Sonra Mandy'e gülümseyerek ona döndü. Ekledi. ''Ama sarışınları seviyorum.'' İçimden gözlerimi devirdim.

Bir yarım saat sonra Mandy tuvalet için ayaklandı. Arkasından baktım. Gözden kaybolduktan sonra kötü bakışlarımı Adrian'a çevirdim. Kaşlarımı çattım. İlk önce anlamayarak baktı. "Bir sorun mu var Muna?" Kafamı salladım. "Dişlerin mesela," dedim kasıntı kasıntı. Arkadaşımı tehlikeye atamazdım. Aptal gibi dudaklarını araladı, dişlerini gösterdi ve işaret parmağıyla dişlerine dokundu. Bir sorun göremeyince elini çekti ve bana baktı. "Anlamadım?" dedi yakınlaşarak. Gözlerimi kapattım. Elimi yumruk yaptım. "Akşam diyorum bir plan yapsak mı?" Sırıtmaya başladım. Seni akşam dilim dilim yapabilirdim bebeğim demeli miydim? Korkardı değil mi benden? Gülümseyerek arkasına yaslandı. "Olabilir. Bunu Mandy'le de konuşmamız gerek."
"Onu karıştırma," dedim ve kaşlarımı çattım. "Muna iyi misin sen?"

Mandy'nin topuklularının sesleri gelince geriye yaslandım. Gülümsedim. Hemen eski yerine oturdu ve Adrian'ı öptü. Adrian da beni unutarak onunla konuşmaya başladı. Derin bir muhabbete girdiler. Derin bir nefes vererek arkama yaslandım. Açık havaya çıkmalıydım. Hemen telefonumu çıkardım.

Gönderilen: Dustin
Mesaj: Beni hemen kurtar buradan. Konuşmamız gereken şeyler de var. Gelince anlarsın.

Saniyesinde mesaj geldi.

Gönderen: Dustin
Mesaj: Neredesin?

Bu çocuk da aynı benim gibiydi tiplerimiz hariç. Kantinde olduğumu mesaj attım ve telefonu cebime koydum. Gülümsemeye çalıştım. 10 dakika sonra Dustin geldi. Onun da yüzü havadan dolayı pek memnun değil gibi gözüküyordu. Ama benim kadar ele vermiyordu. Yanımıza geldi. Ellerini omzuma koydu. "Özür dilerim gençler ama Muna'yı çalıyorum," diyerek dişlerini gösterdi. Tanrım... Neyse...
Ayağa kalktım. "Tabii canım," dedi Mandy memnun memnun. Umarım ben yokken başına bir şey gelmez.

Sonra bana baktı. "Sanırım bundan sonraki derslerde yoksun." Dustin'e baktım. Kafamı salladım. "İyi hissetmiyorum kendimi." Her an kusabilirim.

"Tamam, canım," diyerek öpücük attı. Gülümsedim. Adrian da ayağa kalktı ve Dustin'e elini uzattı. Dustin ilk önce ona sonra da eline baktı. Mandy de ayağa kalktı. ''Ah! Sizi tanıştırmayı unuttum.'' İlk önce Adrian'ı gösterdi Dustin'e. ''Adrian Senjonov.'' Sonra Dustin'i Adrian'a gösterdi. ''Dustin Pavlov.''