၉နာရီ၅မိနစ်ရှိလေပြီ။
အကြိုအပို့လုပ်ပေးသောထိုကလေးမကိုမတွေ့ရသေး။
"နောင်နောင်ကိုဘဲလာကြိုခိုင်းရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ်.."
ဖုန်းကိုထုတ်ပြီးဆက်မယ်လုပ်မှပြိုင်ကားအပြာလေးသည်မဒီရှေ့ထိုးရပ်လာသည်။
ကားမှန်ချကာမဒီ့အားကြည့်လာသည်ကထိုမိန်းကလေး။
နှုတ်ခမ်ထောင့်တွင်ကွဲရာတစ်ခု။
မျက်လုံးတစ်ဝိုက်တွင်လည်းအညိုအမဲစွဲနေသည်။
မဒီခေါင်းခါမိလိုက်သည်။
ရန်ဖြစ်လာတယ်ထင်တယ်..
ဒီလိုဆိုးသွမ်းနေလို့..
ဒါ့ကြောင့်မင်းကိုကြည့်မရတာ။
"တောင်းပန်ပါတယ်...ကျုပ်လုပ်စရာလေးရှိလို့နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်.."
မဒီသည်ဘာမှမပြော။
ကားနောက်ခန်းတွင်ဝင်ထိုင်သည်။
မဒီစဉ်းစားမိသေးသည်။
ထိုသို့ဆိုးသွမ်းနေသောကလေးအားမိဘတွေကမဆုံးမကြဖူးလားဟု။
"ဟို..ခရေပန်းကြိုက်တာလား..ခင်ဗျားက.."
"ကျစ်..ခင်ဗျား..ခင်ဗျား..နားထဲကြားရတာအဆင်မပြေလိုက်တာ..လူကိုမင်းနဲ့ရွယ်တူများမှတ်နေလား..."
မဒီအော်လိုက်တော့လန့်သွားသည့်သူ့ပုံ။
အဲတာသူ့ပုံစံအမှန်မဟုတ်တာကိုဘာကြောင့်ဟန်ဆောင်နေရသလဲ။
"အာ..တောင်းပန်ပါတယ်..ကျုပ်ကအဲလိုဘဲပြောတတ်လို့..."
ထိုသို့မျက်လွှာချကာပြောတော့လည်းသနားစိတ်ကဝင်မိပြန်သည်။
"ထားလိုက်တော့..ပြောတတ်သလိုပြော.."
"ခရေပန်းကြိုက်လားလို့မေးတာရယ်..."
"အင်း..ဘာလို့လဲ..."
"ဒီတိုင်းမေးကြည့်တာပါ.."
ထပ်၍တိတ်ဆိတ်သွားပြန်သည်။
မိန်းကလေးအများကြီးအားစကားတစ်ခွန်းနှစ်ခွန်းနှင့်ကစားလာခဲ့သည့်ချမ်းကထိုနေရာတွင်တော်တော်ညံ့နေသည်ဟုဆိုရမည်။
ထိုအမျိုးသမီးကသူ့အားပေါ့ပျက်ပျက်လူဟုအထင်မခံနိုင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။
မဒီ့အိမ်သို့သာရောက်သွားသည်။
ချမ်းမှာငေးကြည့်နေရုံသာတတ်နိုင်သည်။
ဖွင့်ပြောလိုက်ရမလားဟုတွေးပြန်တော့လဲ
တွေ့တာမှမကြာသေးတာကိုမလေးနက်ဟုအထင်ခံရမှာလဲကြောက်သည်။
YOU ARE READING
နှလုံးသားအားညှို့ယူသော
Romanceနိဗ္ဗာန်မရောက်ချင်ဘူး..တီချယ်.. မျက်မှန်အောက်ကတီချယ့်မျက်ဝန်းတွေ.. ကျုပ်ထိုင်ငေးချင်တာ... #ချမ်းထက်မောင်
