9

1.1K 64 3
                                    

မဒီ့မှာထိုကလေးမအားအိမ်ထဲခေါ်မိသည်ကိုပင်မှားပြီဟုထင်နေမိသည်။
နောင်နောင်မှာမနက်စာစားနေရင်းပင်ချမ်းထက်မောင်ဆီမှအကြည့်မခွာတော့။

မဒီသည်လည်းကိုယ့်ကိုကိုယ်ဘာဖြစ်နေသည်ကိုမသဲကွဲ။
ထိုကလေးမတော့‌မဒီချက်ထားသည့်မုန့်ဟင်းခါးအားလက်မတစ်ထောင်ထောင်ဖြင့်စားနေလေသည်။

"သမီးက..အကိုချမ်းနဲ့တူတာဘဲ..."

မဒီ့အဖေ၏စကားသံပင်။
ချစ်စရာကောင်းသည်ဟုဆိုကာဖေဖေကောမေမေပါထိုကလေးမကိုအချစ်ပိုနေကြသည်။

"ဟီး..ဒါကြောင့်ကျုပ်ကို...အ့.."

ဘေးချင်းကပ်ထိုင်နေသည်မို့မဒီသည်သူ့ပေါင်အားလိမ်ဆွဲလိုက်သည်။

"လူကြီးနဲ့ပြောရင်ကျုပ်လို့မသုံးရဖူး...
ချမ်းထက်မောင်.."

ထိုသို့အသက်ကြီးကြီးလူများနှင့်အမျိုးသမီးနှင့်ပတ်သတ်၍သာသူစကားပြောဖူးသည်။
သူ့ကိုယ်သူ'သမီး'ဟုလည်းမသုံးချင်။
'ချမ်း'လို့ကိုယ့်ကိုကိုယ်သုံးခြင်းသည်မိသားစုဝင်များအတွက်သာပင်။

'အင်း..နောက်လဲဒီဦးလေးနဲ့အဒေါ်ကနေ
ယောက္ခထီးနဲ့ယောက္ခမတွေဖြစ်လာမှာဘဲ။
It's so fine..ချမ်းထက်မောင်'

ချမ်းသည်အဆိတ်ခံရသောပေါင်အားပွတ်ရင်း။

"သမီးကလည်းကလေးကိုနာအောင်...
ချမ်းရေ..အန်တီ့သမီးကတော့မြင်တဲ့အတိုင်းဆရာမဆိုတော့လက်သံပြောင်တယ်ဟေ.."

"ဟီး..ရပါတယ်...ချမ်းသဘောကျတယ်.."

'သဘောကျတယ်'ဟူသည့်စကားအားမဒီ့အနားကပ်ပြောသည်မို့ဘေးဘီဝဲကြည့်မိတော့အကုန်လုံးသည်သူ့အာရုံနှင့်သူ။
နှာထနေသည့်မောင်ဖြစ်သူသာချမ်းအားတမေ့တမောကြည့်နေသည်။

"နောင်နောင်...စားစရာရှိတာအမြန်စားလေ..အလုပ်ဆင်းတာမကြာသေးဖူး..နောက်ကျတော့မယ်.."

"အာ..ဟုတ်သားဘဲ..သားသွားပြီနော်.."

မဒီ့ပြောမှနာရီကြည့်၍ပျာယာခတ်သွားသောနောင်နောင်။
အိတ်အားဆွဲကာပြေးထွက်သွားသည်။

"ချမ်းလေး..နေ့လည်စာပါစားရင်စားသွားနော်.."

အနေတည်သောဖေဖေပင်ထိုကလေးမအားသဘောကျ၍နေသည်။
သူသည်ချစ်မွှေးပါသည်လား။

နှလုံးသားအားညှို့ယူသောWhere stories live. Discover now