"သမီးအိမ်ကကြာလိုက်တာကွယ်..."
နာရီအားကြည့်ရင်းမဒီဆိုမိသည်။
လေးနာရီခွဲလေပြီ။
သုံးနာရီလေးဆယ့်ငါးကျောင်းဆင်းသော်လည်းလာမကြိုသေးသောကျောင်းသူ
ကြောင့်မဒီမပြန်ဘဲစောင့်ပေးနေရသည်။
ဒီနေ့မှထိုကလေးမ၏အတန်းပိုင်ကခွင့်ယူထားသည်ကြောင့်အတန်းမှူးဖြစ်သည့်မဒီကပင်စောင့်နေရသည်လေ။
"တီချယ်ပြန်ရင်ပြန်လိုက်ပါလားဟင်..ခြူးခြူးအားနာတယ်..."
"တီချယ်ကဘာမှမဖြစ်ပါဖူး..သမီးရဲ့..အခုတင်ကိုသမီးကျူရှင်ချိန်တွေလွတ်တော့မယ်မလား.."
တော်သည့်ကျောင်းသူဖြစ်သည့်အလျောက်ထိုကိစ္စကိုလည်းစိတ်ပူရသေးသည်။
ခြူးမြတ်ဟန်ဟူသောကလေးမသည်ကိုးတန်းပတ်လည်တွင်နံပါတ်၁။
"ဟုတ်တာတော့ဟုတ်တယ်ရယ်..ဖေဖေကပြင်ဦးလွင်ကိုအလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီးသွားလို့ခြူးခြူးတီလေးကလာကြိုမှာ..."
ပြိုင်ကားအပြာလေးသည်ကျောင်းရှေ့ထိုးရပ်လာသည်။
"ဟိုမှာ..မမချမ်းလာပြီ..."
ကားပေါ်မှဆင်းလာသည့်ထိုမိန်းကလေး။
မဒီမျက်မှောင်ကြုံ့မိလိုက်သည်။
ဆံပင်အစိမ်းရောင်နှင့်မဒီ့မျက်လုံးထဲထောင့်မကျိုးသည့်မိန်းကလေး။
"ဆောရီး....ခြူးခြူး..ငါမေ့သွားလို့..."
"ဟာ..မမချမ်း..အရက်နံ့ကိုမွှန်ထူနေတာဘဲ.."
ခြူးခြူးကပါနှာခေါင်းရှုတ်၍ပြောသည်ကြောင့်မဒီပါခေါင်းခါမိလိုက်သည်။
ဟုတ်ပါရဲ့။
ကလေးကိုကျောင်းကြိုဖို့ကျမေ့ပြီးအရက်တော့သောက်နိုင်တယ်ပေါ့။
"နည်းနည်းပါဟ.."
သောက်ထားသည်မှာဘယ်လောက်ပင်မသိ။
မျက်လုံးများနီရဲနေသည်။
"အယ်..ခင်ဗျားဘဲ...ကျုပ်ကိုမှတ်မိလား..ချမ်းထက်မောင်လေ.."
ခြူးခြူးဆီမှထမင်းချိုင့်အားဆွဲပေးရင်းမှမဒီ့အားသတိထားမိသောသူ။
"ခြူးမြတ်ဟန်..တီချယ်ပြန်တော့မယ်နော်.."
မိနိးကလေးဖြစ်၍ကိုယ့်ကိုကိုယ်"ကျုပ်"ဟုသုံးသည်ကအမြင်ကတ်ချင်စရာ။
ဆေးလိပ်၊အရက်သောက်သည်ကမုန်းချင်စရာ။
YOU ARE READING
နှလုံးသားအားညှို့ယူသော
عاطفيةနိဗ္ဗာန်မရောက်ချင်ဘူး..တီချယ်.. မျက်မှန်အောက်ကတီချယ့်မျက်ဝန်းတွေ.. ကျုပ်ထိုင်ငေးချင်တာ... #ချမ်းထက်မောင်
