Yanlış Yuji /itafushisuku

9

Yuji kapıyı tıklattığında Megumi tüm enerjisi çekilmiş gibi koltukta uzanıyordu. Bir eli farkında olmadan karnının üstündeydi. Nobara ise çocuğun dizine kafasını koymuştu.

Kafasını çocuğun dizinden kaldırarak kapıyı açtı. Yuji içeri girdiğinde çocuğun hoş feromonlarını baskılayan bir sigara kokusu da peşinden gelmişti. Nobara girişteki askılığa astığı ceketini üstüne geçirdi. "Ben gideyim artık."

Yuji için açtığı kapıyı çıkarken arkasından kapattığında Megumi doğrularak oturdu. Yuji de sessizce yanına oturdu.

"Doğana kadar babasını öğrenilemez, değil mi?" Diye sordu sessizce.

"Hm hm," Megumi sessizce kafasını salladı ve tekrar bir sessizlik başladı.

Megumi Yuji'nin düşüncelere daldığını fark ettiğinden sessiz kaldı. Yuji'yi bir şeye zorlayamazdı. Bebek ona ait olsa bile onun bakımından sorumlu olmak zorunda değildi. Burada sorumsuz olan kişi Megumi'ydi. Bu yüzden başka insanların kendisinden sorumlu olmak zorunda kalmalarını istemiyordu.

"Bak Megumi, dürüst olacağım." Dedi Yuji, yutkunduktan sonra. "Evet, o gece yaşananları senden sakladım. Ama galiba... Seni affedemedim. Belki o adamın da bebeğin babası olma ihtimali olmasaydı seni daha kolay affedebilirdim ama karnındaki bebeğin babası o adam da olabilir. Eğer o akşamın böyle bir sonucu olmasaydı görmezden gelebilirdim. Ama o akşamın sonucu... Bir bebek olabilir."

"Anlıyorum..." Megumi zorlukla konuştu. İşte beklediği tepki buydu. Yuji onu istemek zorunda değildi ki. Bu kadar gençken elbette bir bebeğin sorumluluğunu almak istemeyebilirdi.

"Ama," diye devam etti Yuji. "Bebeğin babası ben de olabilirim ve ben ileride çocuğuma annesini hamileyken terk ettiğimi söylemek istemiyorum. Megumi, sen cidden hayatımı paylaşabileceğim birisisin. Seni öyle görüyorum. Seninle bir ömür geçirebilirim."

Megumi Yuji'nin elini tuttu ve parmaklarını kenetledi. Bu Yuji'yi gülümsetti. "Ben de seninle bir ömür geçirebilirim." Dedi Megumi.

"Hem... Babalık DNA ile olmuyor. Ne de olsa çocuğumuz olmayacak olsa ve bir çocuk evlat edinseydik de onun babası olacaktım. Bu yüzden... Bebek bana ait de olsa, olmasa da bu çocuğa babalık yapabileceğimi hissediyorum."

"Harika bir baba olacaksın." Megumi gözleri doluyken gülümsedi.

Yuji aynı dolu gözlerle gülümsedi ve uzanıp Megumi'ye kısa bir öpücük verdi. "Sen de harika bir anne olacaksın."

Megumi kollarını sevgilisine doladığında Yuji çocuğu kucağına çekti ve burnunu tatlı feromonların en yoğun olduğu yere yani boynuna sürttü. Megumi rahatlayarak yerine daha çok sindi. İşte tüm hayali buydu.

"Ama," diye devam etti Yuji. "O adamla görüşmeni istemiyorum. Hamile olduğunu ben gidip söylerim ve bizden uzak durmasını isterim. Zaten çocuğa babalık yapacak bir tip değil."

"Ama yapmak istediğini söylemişti." Diye mırıldandı Megumi, sakince. "Göründüğü kadar kötü birisi değil. Bebek onun olmasa bile hamileliğim sırasında bana destek çıkacağını söyledi. Eğer bebeğin babası oysa da bize destek olmaya devam edeceğini ama bebekle de görüşmek istediğini söyledi."

"Onun desteğine ihtiyacımız mı var?" Yuji sertçe cevap verdi. "Babamla konuşacağım. Bize destek olacaktır. Olmazsa da üniversiteyi bırakırım. Ayrıca bebek onun olsa bile annesi sen, babası da ben olacağım. O bebekle kim olarak görüşecek?"

"Bilmiyorum..." Megumi kararsızca mırıldandı ama yeni bir tartışma başlatmak da istemedi. "Peki, sen ne dersen öyle olsun sevgilim. Böyle olmasını istiyorsan böyle olsun." Megumi eğer terk edilmek istemiyorsa Yuji'nin huyuna gitmek zorundaydı.