Seyfer 💕

Bölüm 1

Ormanlık alanda Feritin akının yolunu kestiği sahneden başlar...

Ferit: "KARIM NERDE" ferit elindeki silahı
Akına doğrultmuş bağlıyordu

Akın: "Ferit-"

Mezide: "karısını mı görmek istiyor gelsin Ozaman" akının sözünü kesen annesi Ferit'in seyranı görmesine izin vermişti arabanın bagajına doğru illerlerken aynı zamandan da ferlitte temkinli bi şekilde takip ediyordu.

-mezide bagajın kapısını açar... baygın yatan bir seyran vardır-

Mezide: "kalk diyorum kalk KALK" mezide seyrana emir vererek halsız kızı zorla kaldırır

Ferit: "seyran..." kelimsizce sadece canından çok sevdiğine yaptıklarını görünce gözlerindeki dinmeyen sel tekrar başlamıştı zorlukla ayakta duran seyranına bakıyordu

Mezide: "Ne gerek vardı bu kadar aceleye... ben zaten yolicaktım karını... parça parça"

Seyran: "ferit" belkide aldığı son nefes ile konuşuyordu ayakta duracak gücü olmayan cansız bir bedenden kurtuluş bekliyordu seyran artık o kadar ümütsizdiki Feritin bile gelmesi hiç bi şey değiştirmiyordu o kadar çok canı yanmışki ölümü bekleyen bi canlıydı sadece. Gözleri kan toplamış sırtı yanıklar ve yarlar yüzü ve koları ise morluklarla kaplanmıştı.

Artık bi saniye bile ayakta durmayan nedenini yavşka yere bırakan seyran akının onu tutmasıyla ayakta kalır. Akın ise seyranı almış ve kafasına silah tutuyordu

Ferit: "AKIN HAYIR SAKIN YAMPA SAKIN"

Akın: "her şey buraya kadarmış ferit korhan"

Ferit: "AKIN AKIN TAMAM BAK BIRAKIYORUM SİLAHIMI AKIN"

Akın: "istersen bırakma... BİZ BİLMİYORMUYUZ SENDE O YÜREK OLAMDIĞNI"

Seyran: "eyer..." bittik bi şekilde konuşuyordu seyran

Seyran: "eyer... eyer içinde birazcık insanlık kaldıysa... bitirirsin bu işi sözünü tutarsın tut sözünü" ölmeyi dilemişti. Seyran akından onu öldürmesini istemişti çünkü ölüm onun kurtuluşu olduğunu biliyordu

Ferit: "ne..." seyranın ölmek için yalvarışları kulaklarına yankılanıyordu

-akın onun elinde olan seyranın dediklerinden sonra yere düşmesi için bıraktı"

Ferit: "SEYRAAAAAAAN!" Seyranın baygın bi şekilde yere düştüğünü gören Ferit elindeki silahı bi panik içinde düşürür ve karısının yanına koşar. Hiç bi şey düşünecek halde değildi sadece karısının hayatta kalması için çabalıyordu

Akın: "her şey bitti ferit"

Ferit: "Akın nolur akın noluuuur yanıma akın kıyma ona kıyma seyranıma" ferit seyranın saçlarını okşar o kadar çok korkuyorduki belki yolun sonu buydu belkide bitmişti.

Akın: "benim seyrana verilmiş bir sözüm var" Akın tetiği çeker

Ferit: "HAYIR HAYIR HAYIR AKIN... yapma nolur yalvarıyorum akın" ferit seyranın üzerine kendi canını içe sayarak onu korumak için yatar ona bi şey olmaması için kendi canından vaz geçmeye hazırdı. Hüngür hüngür ağlayan ve yalvaran bir Ferit vardı aynı andanda seyranın saçlarını okşayıp uyandırmaya çalışıyordu. Bunu gören akın silahını yavaşça indirir

Mezide: "BECERİKSİZ... VUR OĞLUM VUR AL ANAYIN İNTİKAMINI AL İÇİM SOĞSUN ADAM OL" mezide akının tahrik ederek konuşur akının silahı ise tekrar yükseltir

Akın: "AAAAAAAAA"

Ferit: "AAAAAAAAA HAYIIIIIIIR" korku içinde bağrır

-3 kurşun patlar-
Havadaki sesizliği bozan tek şey Feritin hızlı hızlı içine çektiği nefeslerdi Ferit sessizliğin farkına vardığında ise hemen arkasını döndü. Gördüğü manzara ile şok olmuştu anlam verememişti ve sıçrayarak ayağa kalktı. Yerde akın ve annesi kanlar içinde yatıyordu korkunç bir manzaraydı. Aklı hem kendini hemde annesini vurmuştu. Yerde yatan seyranı gören ferit acı içinde yanına koşar ama yanlış bi şeyler vardı 3 kurşun patlamıştı fakat ferit sadece akın ve mezideyinin bedeninden akan kanları görmüştü. Peki seyran.
———————-
Birinci bölümün sonu nasıl buldunuz?
Dediğim gibi 66. Bölümden devam ama biraz daha katkılarımız var. Kitap içinde +18 içerikler vardır sevmiyorsak lütfen okumayalım.