Seyfer 💕

Bölüm 20

2 hafta sonra

Feritten

Ferit: "aşkım iyisin demi"

Seyran: "iyim iyim sevgilim yorgunum sadece biraz Ece uyudu demi" dedi havalimanının çıkışıma doğru ilerlerken...

Ferit: "uyudu aşkım abi'de kapıda bizi bekliyor" dedim minik bebeğimizi kollarımın arasında tutarak.

Seyranın hamileliğimden bir tek annemin haberi vardi... ben gittikten sonra hiç kimseyle bir iletişim kurmadam ama artık dedemin torunuyla buluşma vakti gelmişti. Kapıdaki Abiyi görünce koca adam bize doğru koşup ikimizden kocaman sarıldı

Abi: "hoş geldiniz lan valla özledim sizi" dedi ve bizde güldük sonra birden Ece'yi fark etti gözü bizi görünce kör oldu demek elimdeki bebeği nasıl görmedi hayla hayret içindeyim.

Abi: "FERİT SEYRAN YOK ARTIK" dedi bizde başımızı olumlu bir şekilde salladık ve gülmeye başladık

Seyran: "abidin amcaaaa" dedi dalga geçerek ve kahkaha attık hepimiz. Eceyi kucağına verdim ve gözleri dolan abiye baktım

Ferit: "abi noldu lan"

Abi: "ne biletim oğlum nasıl gittin nasıl geliyorsun bizde bi duygulandık be... baba mı oldun lan sen şimdi" dedi ve bende gülümsedim ve ikimizde sıkıca sarıldık

Seyran: "ohooo sen böyle oluyorsan evdekiler nasıl karşılayacak Abidin abi"

Abi: "valla bilmiyorum abicim... sen nasılsın bu kerata iyi bakıyor mu size" dedi bende güldüm

Seyran: "yani valla bi an çocuğu o doğruyor gibi olduk ama" demesiyle kahkaha attık hayır yani ne olmuş birazcık panik olduysam

Seyran: "iyim... iyiyiz çok şükür seni de özlemedik değil ha" dedi ve onlar yine sarıldı

Ece'yi pusetiyle arka koltuğa koyduktan sonra seyranda onun yanına geçti bende ön koltuğa oturdum... sabah erkenden gelmiştik yalıya kahvaltıya yetişebilmek için ve sessizliği bozan seyran olmuştu...

Seyran: "ferit annemleri yalıya gelmeleri için haber verdin mi"

Ferit: "verdim verdim"

Seyran: "e ne dedin nasıl ikna ettin"

Ferit: "valla kazım babayı aradım dedim ölüyorum son kez sizi görmek istiyorum" üçümüzde gülmekten ölüyorduk

Seyran: "çok kötüsün ferit"

Ferit: "valla seyran bende Ece'yi görünce hepsi pamuk olucak"

Abidin: "valla ben bile bi değişik oldum onları düşünemiyorum" dedi ve Ece birden ağlamaya başladı. Seyran onu kucağına alıp tekrar uyuttu ve pusetine geri koydu bu sırada da bende latifoşa haber yolladım ve herkes büyük ihtimalle şu an salonda toplanmıştır... onlara seyranla alakalı bi şey bahsetmedim tabikide... süprizi asıl şimdi görecektik...

Bi yarım saatin sonunda yalıya giriş yapmıştık. Yardımcıların birisi latif efendiye haber verecektiki hızlıca durdurdum çünkü onların bizi görünce geçirecekleri şoku görmek için ölüyordum resmen...

Seyran Ece'yi kucağına aldı ve bende elimi beline sardım ve içeriye doğru yürümeye başladık. Herkes salondaydı... dedem kazım babalar annemler... seyran bakıp ona

Seyran: "hazır mısın sevgilim" diye fısıldadım oda bana bakarak olumlu bir şekilde gülümsedi ve herkesin arkasının dönük olduğu salona giriş yaptığımız an konuştum

Ferit: "KORHANLAR VE ŞANLILAR BİZ GEDİK" dedim yüzümde koca bir gülümseme elim hayla seyranın belinde ve içime sığmayan heyecanla... herkes bi an sadece bize bakıyordu ve eceyi fark edince daha da şok oluyordu... ortadaki sessizliği bozan dedem olmuştu