Seyfer 💕

Bölüm 3

Seyran: "f-ff-Ferit" konuşmakta zorluk çeksede cümlesini bitmeye diretiyordu

Ferit: "aşkımm burdayım ben bitanem"

Seyran: "b-ben özür d-dilerim"

Ferit: "aşkım tamam yorma kendini"

Seyran: "c-canım a-aciyor yapamıyorum özür dilerim s-sevgilim" bunu duyan Ferit birden panik olur ama bozuntuya vermez içini korkular sarsada belli etmemek de diretir fakat gözlerindeki sele mani olamaz

Ferit: "seyran sen çok güçlüsün aşkım biliyorum canın çok yanıyor ama onun için bebeğimiz in daha da güçlü olman lazım"

Seyran: "özür d-dilerim s-sen onu görmeyi hak ediyordun biliyorum ama b-biz seninle ç-çok mutlu olucaz s-sadece b-başka bir evrende"

Ferit: "seyran nolur konuşma böyle yalvarırım seyran bırakma beni ben sensiz yaşayamam ölürüm seyran ölürüm"

Seyran: "s-s-seni ç-çok seviyorum sevgilim b-bizi u-unutma tamam mı"

Ferit: "seyranım size hiç bi şey olmayacak aşkım nolur dayan sevgilim nolur"

Feritin kırmızı ağlamaklı gözleri son kez seyranın yeşil gözleriyle buluşur. Feritin elini tutan seyran eli yavaşça boşalır ve gözleri de yavaş yavaş kapanır.

Ferit: "SEYRAN KAPAMA GÖZLERİNİ NOLUR SEYRANIM AÇ GÖZÜNÜ NOLUR SEYRAN.

Birden seyrana bağlı olan monitör alarm verir ve zıgzag şekilde giden çizgiler düzleşmeye başlar

Ferit: "DOKTOR. DOKTOR YOKMU SEYRAN GÖZÜNÜ AÇ SEYRAN NOLUR" Feritin bağırmasıyla beraber doktor içeri dalar ve feriti güçlükle çıkarırlar. Diğer Herkesin ise camdan seyranı izler ve onun için çıkan bağırtıları tüm hastaneyi inletir.

Doktor: "150 JOUL ÇABUK"

Hemşire: "HAZIR"

Doktor: "TEKRAR 300 JOUL HADİ"

Hemşire "HAZIR HOCAM"

Seyrana tekrar ve tekrar electro şok verirler ama nafile seyran gözlerini açmaz

Suna: "SEYRAAAN ABLACIM NOLUR GİTTME"

Ferit: "AŞKIM BİZİDEN VAZGEÇME NOLUR AŞKIM... GÖZLERİNİ AÇ SEYRAN... SEYRANNNN" bağrışmalar tüm hastaneyi inletmeye devam eder. Herkes camdan seyranı izliyordu. Bu sırada ise doktorların ümidi gittikçe azalıyordu

Doktor: "hadi seyran hadi... 750 JOUL"

Hemşire: "HAZIR"

Seyranın rüyası:
Çok güzel yemyeşil bir bahçede heryerde çiçekler açmıştı resmen cenneteydi ve birden "Anne" diye seslenen bir kız çocuğu vardı oda seyran gibi bembeyaz giyinmişti "Anne hadi gel" diyordu sürekli sesleniyordu seyrana ve birden seyran o kız çocuğuna doğru yürüyordu kızın elini tutacaktı ki arkadan bi ses geldi

Ferit: "SEYRAN" seyran arkasına dönünce ferit'i görür ve gülümser

seyran: "aşkım hadi sende gel bak biz buradayız"

Ferit: "ama daha vakti değilki birtanem. Hadi gel aşkım kızımız da gelecek zaten"

Seyran: "ama ben onu bırakamam ki ve çokta yoruldum sadece gitmek istiyorum"

Ferit: "seyran beni bırakma"

Seyran: "ben seni bırakmıyorum ki sadece çok yoruldum ve kızımızla derin bir uykuya dalmaya hazırım"

Ferit: "seyranım"

Seyran: "seni seviyorum aşkım" ve seyran kızıyla beraber ormanın derinliğine doğru yürür"

Hastane:
V-ve nafile seyran daldığı uykulardan uyanmak istemedi. Bebeğile gittikleri tatlı hayat belkide o kadar güzeldi ki bu acı hayatı unutmuştu.

Ferit: "n—neden durdunuz... BIRAKMAYIN HAYIR DEVAM EDİN KURTARIN ONU HADİ NE BEKLİYORSUNUZ"

Suna: "YA NEDEN DURUYORSUNUZ KARDEŞİM O BENİM DURMAYIN SAKIN"

Aslında herkes olayın farkındaydı bi açıklamaya gerek yoktu seyran gitmişti esme yerde inleyerek kazımın kollarında ağlıyor suna sinir kırızı geçiriyordu ve Ferit hayla ümitli bir şekilde bekledi... bekledi ama hemşire birden seyranın yüzünü kapatmaya başlamıştı ki ferit odaya aldı

Ferit: "NAPIYOSUN KARIMA KAPAMA YÜZÜNÜ ONA Bİ ŞEY OLMADI Kİ KAPAMA O GÜZEL YÜZÜNÜ"

Doktor: "maalesef... başınız sağolsun"

Bu cümleyi duyan herkes bu dakika itibaren gerçekleşen ihtimaller arasında buldu kendini.

Suna: "KARDEŞİİİİİİİM"

Ferit: "YA SEN NE DİYORSUN YA SEYRAN HAYIR... hayır hayır hayır hayır olamaz bu seyran sen benden vazgeçmedin demi bebeğimizden hepimizden vaz geçmedin demi aşkım nolur aç gözünü SEYRAAAAN"

Emse: "ah... aaaah KIZIIIM"

Ferit kendinden geçmiş ağlıyordur. Seyranın ölümü çok büyük bir kargaşa yaratmıştı annesinin artık gözlerindeki yaşlar bile kurmuştu suna ise hayla şoku atlatamamış sinir krizleri geçiriyordu. Ferit... Ferit çaresizce seyranın cansız alini tutmuş sessize ağlıyordu sanki seyran ve o başka bir evrene çıkmış gibiyidi etraftaki sesler yoktu sadece o ve seyran. Ferit artık bu durumu kaldıramıyor ve fenalaşıyordu ve tam hemşirenin tekrar seyranın yüzünü kapatacağı dakika bi şey oldu...

———
Acaba seyrana ne olduuuuu