I don't love you[completed]

Part.19

Unicode

သုံးနှစ်ခန့်ကြာပြီးနောက်...

''သစ်ရွက် မပြီးသေးဘူးလားဟ ဘယ်ကောင်ကြည့်မှာမို့အဲလောက်ပြင်နေတာလဲ''

သူကအဲ့စကားကိုခုထိလက်ကိုင်ထားတုန်း။
အပြင်သွားဖို့သူမပြင်ဆင်နေတာကြာပြီဆိုအဲ့စကားကြီးနဲ့စကားနာအမြဲထိုးနေကျ။

သစ်ရွက်လည်းပိုက်ဆံအိတ်လေးလွယ်ကာအခန်းထဲကမြန်မြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်၏။

အစိမ်းနုရောင်မြန်မာဝမ်းဆက်လေးနဲ့သူမကနုနုရွရွလေးလှနေသည်။

ဒီနေ့နေသွေးကအလုပ်နားရက်မို့သူမကိုအပြင်ခေါ်သွားပေးပြီးလိုချင်တာတွေလိုက်ဝယ်ပေးမည်ဆိုတာကြောင့်သစ်ရွက်လည်းလိုချင်တာတွေခေါင်းထဲမှာစီထားပြီးနေပြီပင်။

''ပြီးပြီလား ကြာလိုက်တာကို နင့်ကိုငါပဲကြည့်မှာသိလား''

သူမကနှုတ်ခမ်းစူ၍သူ့ခါးကိုလာဖက်တော့နေသွေးလည်းသူမနဖူးအားလက်သီးနဲ့ထုကာ

''ပြောလိုက်ရင်အဲ့ရုပ် လာသွားမယ်''

သူသစ်ရွက်လက်ဖဝါးလေးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးအိမ်ထဲမှထွက်လာခဲ့လိုက်၏။

အခုဆိုနေသွေးကအသက်25နှစ်အရွယ်နဲ့စီးပွားရေးလောကမှာနာမည်တစ်ခုရနေပြီဖြစ်ပြီး စီးပွားရေးရောအိမ်ထောင်ရေးရောအဆင်ပြေကာသာယာပြည့်စုံနေပေမယ့်လိုအပ်နေတာတစ်ခုရှိနေသေးသည်။

အဲဒါကသူတို့ရဲ့ကိုယ်ပွားလေးကခုထိသူတို့ဆီရောက်မလာသေးတာပါ။
သစ်ရွက်ကဆေးဖြတ်ထားတာခြောက်လရှိပြီဖြစ်ပြီးသူတို့လည်းဆရာဝန်နဲ့သေချာတိုင်ပင်ကာကလေးယူနေပေမယ့်ခုထိဘာမှမထူးခြားသေးပေ။

သူတို့ကားပေါ်ရောက်တော့နေသွေးက

''ဘယ်သွားပြီးဘာစားချင်လဲ ဘာလိုချင်လဲ''

သူမကပိုက်ဆံအိတ်ထဲကစာရွက်ပိုင်းလေးကိုထုတ်ကာသူ့ကိုပေးလာ၏။
သူကစာရွက်ကိုဖြန့်ကြည့်၍

''များလှချည်လား''

''ဘာလဲ မပို့ချင်ဘူးလား''

''ပို့ပေးမှာပေါ့''

သူသစ်ရွက်ရဲ့ပါးလေးကိုဆွဲကာပြောလိုက်ပြီးမှကားစက်ကိုနှိုးလိုက်ပြီးမှအိမ်မှထွက်ခဲ့လိုက်သည်။