Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𖠖
sabah uyandığımda taehyung'u uyandırmadan kahvaltıyı hazırlamaya başlamıştım.
bugün neyse ki izinliydi. biraz daha uyuyup dinlenmesini istedim. okula gitmeyi de düşünmüyordum çünkü dünden beri içim içimi kemiyordu. o simbiyoz karşısına çıkan herkesi james'e yaptığı gibi öldürebilirdi.
uyanır uyanmaz televizyonu açıp bir yandan da haber izliyordum. görünüşe bakılırsa şimdilik bir şey yoktu.
doğradım salatalıklardan ağzıma bir tane atıp çiğnedim.
hazır olan omleti de tabağa koyduğumda masaya yerleştirdim. şimdi ise taehyung'u uyandırmak kalmıştı.
merdivenlerden çıkıp odanın içerisine girdim. taehyung hâlâ uyuyordu. gülümseyip yanına ilerledim ve yatağın kenarına oturup bir müddet onu izledim.
ardından yanağını okşayıp öptüm.
"uyanma vakti bebeğim."
sesimi duyunca homurdanıp bana arkasını döndü.
"sağ ol taehyung ya, götünü görmek de güzel."
gözlerimi devirip omuzundan tuttum ve kendime çevirdim.
"uyan hadi mızmız koca böcek."
"jennie..bırak da biraz uyuyayım."
yanaklarımı şişirdim.
"uyanmazsan bir tarafını yakarım taehyung, bize kahvaltı hazırladım, kalk."
sesli bir şekilde nefesini dışarı verip gözlerini araladı.
"sen ne ara uyandın?"
omuz silkip ayağa kalkacağım zaman bileğimden yakalayıp kendine çekti.
"sabah sabah bu ne güzellik?"
"homurdanıp ilk seslendiğimde uyansaydın bu güzelliği daha erken görürdün."
dediğime gülüp alnıma öpücük kondurdu. "üzgünüm, bir dahakine ilk uyandırdığında uyanırım kaptan."
