Selam uzun süredir yazıyordum bu kurguyu ama bir türlü içime sinmiyordu sürekli yayından kaldırıp tekrar yayınlıyordum. Şimdi düzenledim ve yayınlıyorum.
Keyifli okumalar.
☆☆☆
1
2
3
Göz kapaklarımı zorla araladım. Karanlık bir odada yerde oturuyordum. Başımda şiddetli bir sızlama hissetmemle beraber gözlerimi kapattım.
Tık (ışık açıldı)
Sesi duyar duymaz gözlerimi zorlanarak açtım ve etrafıma bakındım kimse yoktu. Karşımdaki duvarda bakışlarımı gezdirdim.
Beyaz üstü örtü ile kapatılmış bir duvar
Zorlanarak duvara doğru ilerledim. Korku ve merak içindeyken ellerim duvardaki örtüyü buldu. Cesaretlenip bir anda örtüyü duvardan uzaklaştırdım. Gördüklerim karşısında şaşırıp sendeledim.
Fotoğraflar...
Aniden ses duymamla beraber arkamı döndüm.Yerde duvarın dibinde parçalara ayrılmış bir ayna vardı.
Ayna parçaları...
Parçalardan birini elime alıp kendi görüntümü inceledim.
Tık (ışık kapandı.)
Bir anda arkamı dönüp geri gitmemle ayaklarımda acı hissetmem bir oldu.
Tık(ışık açıldı)
Bakışlarımı direk olarak ayaklarıma çevirdim gördüğüm kan başımı başka yöne çevirmeme sebep oldu.
Gözlerimi açtığım andan beri merak ettiğim soruları sormaya başladım;
"Neredeyim ben?!"
"Burası neresi?!"
"Kimsin sen, ne işim var burada?!"
"Cevap ver cevap ver."
Sessizlik
Tahammül edemiyorum
Hayır,o günleri hatırlamayacağım.
Hayır, bana biri cevap vermek zorunda...
Dayanamayıp hızlı hızlı nefes alırken kendimi yere bıraktım. Başım dönüyordu ve midem bulanmaya başlamıştı. Strese girdiğim zaman zaten hep böyle olurdu. Gözlerimi kapattım. Gözümün önüne tanıdık birkaç görüntü belirdi. Hatırladıklarımın verdiği endişe ile gözlerimi açıp kafamı iki yana salladım.
Kalp atışlarım hızlandı.Yine o tanıdık his. Korku...
o korkuyu hissettim.
İliklerime kadar titrememe sebep olan,nefesimi kesen o korkuyu tekrar hissettim.
Kendime söz verdim ama tutamadım sözümü.
"Hayır, hayır olamaz."
Tık
(ışık kapandı.)
☆ ☆ ☆
Gözlerimi yavaşça araladım. Etrafıma baktım odamda ve yatağımdaydım. Rahatlayıp nefesi-mi verdim.Rüyaydı. Birkaç dakika öncesine kadar korkuyu iliklerime kadar hissetmiştim.
Her defasında böyle oluyordu. Yine kabus görüyordum. Korku beni esiri haline getiriyordu sonra bir anda biri tarafından boğuluyormuş gibi nefessiz kalarak uyanıyorum. Kalbim o kadar hızlı atıyor ki sanki kalp atışlarımı duyuyor gibi oluyorum...
Düşüncelerin arasında daha fazla boğulmak istemediğim için yataktan doğrularak oturur pozisyona geldim. Sağ tarafımdaki komedinin üstünde duran telefonu ellerime aldım ekranını açınca duraksadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anılar Ve Aynalar
Teen Fiction"Bir suça engel olmayıp göz yummakta suç değil miydi esasında?" Yaşananlardan sonra Nil uzun süre kendine gelemez. Tam kendine gelmişken karşısına büyük bir engel daha çıkar ve acının tohumları kalbinde tekrardan filizlenir. Bulabilir miydi acı...
