Hastanedeydim beni nasıl buldular hala bilmiyorum bilincim açık ve yaşananları yarım yamalak hatırlıyorum gözlerimi açmak istiyordum fakat bunu ne yazık ki şuan yapamıyorum, kaldığım odadan sesler geliyordu uyanık olduğumu bilmeleri için ağzımdan ufak bir inilti çıktı " gözlerimi açamıyorum" dedim ve başımda iki kişinin nefes alış verişlerini duydum " Felix bizi duyabiliyor musun " duyuyordum ve cevapta verebiliyorum "evet sizi duyuyorum bilincim açık" dediğim şeyden dolayı şaşırmış olmalı ki " 13 gündür komadaydın kendini yorma gözlerini açamıyorsun çünkü" dedi ve sustu " bana ne olduğunu söyleyin lütfen" dedim " gözlerinizi açabilirsiniz ama bir daha yürüyemez siniz beldan aşağınız felç şuanlık bir tedavisi var % 43 iğleşme şansınız var ama ölme riskiniz daha fazla ama seçim sizin" demesiyle yavaş yavaş gözümü açtım başımda gördüğüm doktor tombul ve kaslıydı aynı zamanda yakışıklı" gözlerinizi açmanıza sevindim " dedi ve odadan çıkacakken ona bir soru sordum " ben iğleşmek istiyorum amaliyat olacağım" dedim ve tekrar bana doğru geldi " bakın bu amaliyat çok riskli yani sizin şuan konuşmanız bile mucize kaburga kemiklerinizin 6 tanesi kırılmış işlev görmedikleri için onları almak zorunda kaldık sağ kolunuz ve sağ bacağınızı kırmışsınız demem o ki şuan yaşamanız bile mucize tabi isteğiniz ve emriniz üzre sizin bu dileğinizi gerçekleştireceğim ama biraz daha düşünün lütfen" dedi ve çıktı,odadan çıkarken gözlerimden bir yaş süzüldü ve o zaman kendime bir söz verdim "ne olursa olsun kurtulacaksın ve seni bu hale getiren oruspu çocuğunu bulacaksın Felix " içimden söylediğim şeyler şuan için göz yaşlarımı silmeme yardım etti , üstüme örtülen beyaz çarşafa baktım vücut hatlarımı örttüğü için minettardım bu bez parçasına başımın yan tarafında duran hemşire bana baktı ve " merak ettmeyin kurtulacaksınız ben buna içten inanıyorum geçmiş olsun " dedi ve kapıdan çıktı kafamı diğer yana çevirdiğimde kalp ritim sesimi kontrol eden bir makine vardı sesi çok sinir bozucuydu , bir kaç dakika sonra doktor tekrar geldi ve beni başka bir odaya sevk etti geldiğimiz odaya bakamıyorum gözlerim etrafı görmek istiyordu fakat sadece sağa ve sola oynattığım kafamla bu imkansızdı odamın kapısı çaldı ve içeri en yakın arkadaşım girdi Jake , Jake benim kardeşim gibiydi altı yıl oldu birbirimizi tanıyalı babası iki yıl önce trafik kazasında öldü oda benim gibi tek çocuk bir holdingi var işinde uzman sayılır " şükür be kardeşim uyandın nasılsın" iç yumuşatan sesiyle gülmeme yardım etti " iyilik ne olsun yan gel yat mis" şuan ki durumumda bile kendimle dalga geçiyor olmam onuda güldürdü "ya Felix dışarımı çıksak bahçeye falan " evet ilk kez kendi durumuma üzüldüm yüzüm düştü ama çok umursamadım
" Bu halde mi sayın gerizekalı nasıl çıkayım ben daha yürüyemiyorum bile ki ben hayatımın sonuna kadar hep böyle kalacam doğru ya unutmuşum " kalbim acıyordu" bir kere hayatının sonuna kadar yatalak kalmayacaksın bu bir ikincisi ise olm malmısın tekerlekli sandalye var ya hani böyle bir icat var" onu kıramadım ve ne yalan söyliyim benimde biraz hava almaya ihtiyacım vardı " tamam o zaman getir şunu çıkalım" üstümden büyük bir yük kalkmış gibi oldum bir anda , sandalyeyi getirdi ve birlikte aşağı inmek için kapından dışarı çıktık..
Bu bölüm bu kadar ve size önemli bir bilgi vereceğim Changbin kitapın ortalarında gelecek Felix in üvey abisi olarak ve oda polis neyse Jake Felix in arkadaşı ama Hyunjin in düşmanı ve Jake in babasını öldüren kişide Hwang Hyunjin ama sonradan öğreniyorlar iyi okulmalar
