Evettt, müptela sakinleri. Yeni bölüm ile tekrar sahalardayızzz...
Bol bol oy ve yorum yapmayı unutmayın, iyi okumalar dilerim.
"Ben her savaş meydanında seni severdim."
🦋🦋🦋
Korku son zamanlarda unuttuğum bir kavramdı.
Yanında sevdiğiniz biri olduğunda, ve o kişi için dünyayı bile yapabilecek kıvama geldiğinizi hissettiğinizde her şey sizin için asıl değişim noktası olur aslında. Ama bunu çok sonradan farkedersiniz.
Koray da benim için öyleydi.
Hayatıma girdiğinden beri bir şeyler değil, her şey değişmişti. Neler olmuştu belki uzun uzun anlatılamaz ama ben, eski ben değildim. Hayatım, duygularım, tüm herseyim değişmişti. Düşünce yanımdan, kalbime kadar.
Benim kalbimi ise o degiştirmişti.
Bunun için bir şey yapmasına gerek yoktu ama zaten varlığı yeterliydi.
Koray benim tanımım olmuştu. Çünkü ben ondan, o da benden ibaretti. Şu an yanımda olmaması ise benim en büyük cezamdı. Çünkü, ben, ben değildim. Çünkü ben, onsuz hiçbir şey değildim.
Yaşayan bir ölüden farkım yoktu. Tek temennim nefes almamdı.
Son gelen telefon görüşmesinden sonra olanlar aklıma bir film sahnesi gibi görüntülendi. Taksiye atlayışım, hastaneye gelişim, telaş içinde geçen saatler...
Şu an ise hala bekliyorum.
Çünkü Koray hala ameliyatta 8 saattir çıkmamıştı.
Ne gelen vardı ne de giden. Cansız bir nesneden konuşmasını beklemek ister gibi duvarlara bakıyorum. Yere çömelmiş, bacaklarım kendine çekmiş ve yüzümü kollarıma gömmüştüm. Akan gözyaşlarım kurumuştu.
Yanımdan geçip giden insanların ayak seslerini duyuyordum. Ecrin'in anlayışlarını, Furkan'ın onu teselli etmeye çalışmasını. Tüm bunlar ne ara oluyordu hiçbir fikrim yoktu ama bir ara zihnimin kapandığını hissetmiştim. Kendime geldiğimde ise boş bir odada koltukta yatıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜPTELA (tamamlandı)
Romance!Acemi bir dille yazılmıştır! Sarhoş olduğu gece bir adamla birlikte olan Kayra, sabah uyandığında kendini tanımadığı bir adamla bulur. Evden apar topar kaçan Kayra, birlikte olduğu adamın yeni işindeki Patronu olduğunu öğrendiği zaman ne yapacak...
