My Sunset and Sunrise

Fifth Chapter

Kinabukasan maaga akong nagising, 4 gising na ako to prepare things I need for run run. 5:30 daw dapat nasa gas station na kami para exactly 6 mag-umpisa na, sa gas station ang umpisa ng fun run, and of course ang ending ay sa school.

I'm wearing my white t-shirt, and black pajama, I partnered it witg my white Nike running shoes. For my hair I tie it up.

5:40 ako nakarating sa gas station kasi si Mama hindi ako pinaalis ng bahay hanggang hinfu kk naabos yung pagkain.

One most awaited event sa whole school year is the fun run kasi sobrang fun kapag sumama ka.

Ang mga exempted lang ay yung mga students na low ang resistance, and yung mga may heath problems.

Currently, two section from grade 7 are playing volleyball. Hindi kami nag-aksaya ng oras to go downstairs kasi pwede naman kami manood from second floor ng building, we can clearly see what's happening in the game.

Wala pa kaming game mga Seniors, mga Juniors pa kasi ang currently na naglalaban, siguro sa Wednesday na kami.

"Wag mong sabihin iuuwi mo na naman ang MVP award?" Tanong ni Marchie. I shrugged my shoulder, depende sa magiging takbo ng laro.

Most of the time, some athlete called me The Star of Volleyball, because there's no game na natatalo ako, iyon nga lang hindi ako pinapayagan ni Mama at Papa na maging athlete ng school, takot sila na baka mapayaan ko ang studies ako, okay na daw yung sa campus nalang ako nag-lalaro ng volleyball.

Kahit gusto ko at ng coach isama ako sa team ng Volleyball athlete wala akong magagawa at yung coach.

But still happy pa rin kasi pinapayagan pa rin ako maglaro.

"Tara laro volleyball sa bahay," anyaya ko sa kanilang dalawa. Sabay na umiling sila. Nakaka out of place talaga kapag sa isang circle isa lang ang athlete.

"Kailan kaya ako magkakaroon ng 1 in 1 sa volleyball?" Tanong ko sa hangin.

The most awaited day for me, sa wakas makakapaglaro na ng volleyball.

I'm wearing my sleeveless jersey, a blue jersey with black details, at the back there's my surname and my forever number. Montenegros 17. I tie my hair up para hindi sagabal sa laro.

"Galingan mo Rei," rinig kong sabi ni Thaniel na nasa tabi ng announcer.

Bahagya lang akong ngumiti sa kanya.

After the whistle from referee I spiked the ball. They didn't hit it so it's our score, naghiyawan naman ang mga kaklase namin. The spike and not hit by another team goes for five round, yung pang-anim they finally hit it, that made my heart race because finally the game finally begun.

Run, hit, set, pass, that's the cycle of my game.

We won sa first set hanggang sa second set, kaya may laban pa kami bukas.

Because I'm also part of Isla ng Banda, after the game may mga nagpa-picture, si Duke naman ang pumipitik. Grabe hindi na nahihiya yung mga lower grades, President ng school ang pinapapitik nila, ako ang nahihiya sa ginagawa nila.

Of course hindi mawawala ang mga kaibigan ko, we took a picture together.

And si Thaniel, nagpa-picture din siya.

"Total packaged ka talaga," sabi ni Marchie habang may chicken nugget ang bibig niya.

"Kailan pa ako naging box?" Joke ko naman and as I expected, they gave me a face calm look.

"Bawas bawasan mo nga ang pagkain ng kornik, masyado ka na nagiging corny, kung kay Thaniel tatalab yang joke mo sa amin hindi, may anti-Rei's joke kaya kami," sabi ni Augustine. Sinimangutan ko sila.