My Sunset and Sunrise

Sixteenth Chapter

Katabi ko si Thaniel na kanina pa hindi mapakali, panay ang tingin sa likod.

"Are you waiting for someone?" Tanong ko dahil hindi ako nakatiis.

"A-ah sila Mika hinihintay ko," palusot niya. Nakalimutan niya ata na binati niya sila Mika bago umupo sila pumunta sa harap namin.

"Calling the attention of all members of Banda ng Isla?" Sabi ng Host napakunot noo naman ako. Bakit kami ang tianwag?

"You'll be introducing the new band group of our school," the host-teacher added.

"Wait me here," sabi ko kay Thaniel. Pumunta ako sa tabi ng stage nandoon na silang apat, ako na naman ang huli ang usual.

Sabay kaming lima na umakyat sa stage. Hiyawan at palakpakan ang bumungad sa amin, but the one thing na bumungad sa akin ay si Thaniel and Sandy, together. Nasa pinakadulo, they both whispering something to each other. Napatingin ako sa tabi ko nang kinalabit niya ako.

"Pay attention," remind ni Mona.

"... they're 10 times good compare to us," I heard Haien said.

"Hindi ka nila bibiguin," saad naman ni Ge.

"They're son and daughters of Banda ng Isla," this time si Mona ang nagsalita. Ako na ang susunod. Anong sasabihin ko?

"Well their talents can make your heart flattered, you'll fall in love deeper with music because of them, they can make you feel like riding a waves," sabi ko.

"Let's now welcome the child of Banda ng Isla," sabi ni Ge. Tumingin siya sa amin.

"WAVES!" Sabay na sigaw namin. After saying their name bumaba na kami sa stage.

Bumalik na ako sa pwesto ko kanina as I expected wala pa si Thaniel. Everyone's enjoying the night with Waves. I feel proud because nanganagmoy successful ang bagong group. I hope they'll support WAVES until end like how they supported me.

Natapos na ang performance nila nang maisipan ko na umalis sana to buy pero pagkalabas ko ng gate, I accidentally saw Thaniel and Sandy, sa medyo dark area. They're hugging each other.

Umiwas ako ng tingin, hindi na ako tumuloy sa pagbili ng pagkain, I went straight home.

Every gabi nalang ata dinadamdam ko ang mga nangayayari sa paligid ko, I'm in the peak of giving up.

One day, while scrolling sa socials ko I received a notification.

sandielove started following you. 5s

I followed her back.  Hindi naman siguro masama na i-followback siya, iyon nga lang nakakasakit ng puso, lalo na when I saw her story, naka close friends yung story niya. Wow nakasama ako sa close friend niya? Halos hindi nga kami nag-uusap sa room.

Her story was posted 1 second ago, and it's soft launch of her and Thaniel. I knew the first time I laid my eyes on the picture. I knew it's Thaniel's forehead, I knew it's Thaniel's hair. I knew it's his right eye. I even noticed na naka customized friends lang yung story niya. Worse baka sa akin pinapatama yung story niya. I turned off my phone and lay down on my bed.

Ano itong pinasok ko?

Napatayo ako nang may namumuong tubig sa mata ko. Seryoso Rei? Iniiyakan mo yun? Seryoso?

Ganito pala masaktan ng pag-ibig.

Napapunas ako sa pisnge ko dahil sa magkakasunod na pagtulo ng luha ko. If only I knew love can hurt this much sana hindi ko nalang pinasok.

The next thing I knew pinapakiramdam ko na yung puso ko, little by little I feel like suffocated, little by little I feel like drowning at wala ng pag-asang makaahon.