Can We Go Back? [ "SINFUL" Series #1 ] UN-EDITED

Chapter 15

Chapter 15

Tj

NAGMAMADALI akong naglakad sa hallway ng hospital. Tinatawagan ko si ford, but he's out of coverage. Si ford, sya ang makakatulong sa'kin pagdating sa kalagayan ng anak ko.

Agad akong pumasok ng opisina nya at naabutan ko syang natutulog. I know he's tired but i have no choice.

"Ford wake up!" I tapped his shoulder.

"What? Why? " Nagulat ko ata sya. He looks like confused.

"Ford i need you..." I told him. Then i can't help myself but to burst out my tears.

I saw how shocked he is. I can't blame him this is the first time he saw me crying.

"Ano? Bakit ka umiiyak? Ano ba ang nangyare?"

"M-my d- daughter..." Umupo ako sa harapan ng desk nya. " Save her please..."

"Your daughter? Y- you already met her? What happened?" Tanong nito.

"Yeah, i met her" i can't help but to smile she looks like me. She's beautiful. "But she's suffering right now ford, she has leukemia. That's why i need your help..."

"What the fuck!.. You mean? Yung bata sa room 524?" Napalingon ako sa sinabi nya. How does he know?

Tumango ako sa kanya. Senyales na tama ang tinutukoy nya.

"Oh! What the, bro! She's my new patient." Sabi ni ford na ikinagulat ko. "Fuck! She needs to undergo for a bone marrow transplant. Tj! Twenty four hours, and we have no time. Kailangan ka pa namin ma-test to check if you're able to donate."

"I'm healthy i have a monthly check-up and i am sure, i'm healthy. Please... Ford gawin na natin... gawin mo na!" Pagmamakaawa ko.

Sa buong buhay ko ngayon lang ako nag makaawa at hindi ko pagsisisihan ang ginagawa ko, lalo na when it comes to my daughter.

After i-check ni ford lahat. Nag utos na ito na maging prepare ako. Pinagpahinga nya ako ng mga tatlong oras. At sinunod ko naman iyon.

Hindi ko pinapansin si sandra hanggang ngayon. I'm mad, i am fucking mad at her. I won't forgive her if something bad happened to my daughter. Kung noon pa sana nya sinabi sa'kin, baka napatawad ko pa sya.

Ilang buwan na sila dito sa hospital at wala akong kaalam alam na nasa kalagitnaan na pala ng kamatayan ang anak ko. And then sya? Iniisip pa rin ang pride nya?. She's crazy! I can't believe her.

Tulog pa rin ang anak namin. And only the three of us here in the room. Hindi na naka balik ang mga kaibigan ni sandra. Tinignan ko si sandra kung saan kalalabas lang nito ng banyo at katatapos lang nito maligo.

Damn! She smell good. Sinasadya ata nyang dumaan sa harapan ko para maakit ako...

Fuck! What am i thinking?.

Umiwas nalang ako ng tingin sa kanya at nag fucos nalang akong titigan ang anak ko. Hindi ako mag sasawang titigan ka anak. Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na katabi, at kasama ko na ito ngayon.

From now on anak, hindi na aalis si daddy. Hindi na kita iiwan. Gagagwin ko lahat makasama ka lang.

Hindi ko pa rin inaalis ang tingin ko kay shiloh. Naagaw lang ang atensyon ko nang lumapit si sandra sa amin.

"Tj we need to talk." Sambit ni sandra.

"Anong pag uusapan? Sabihin mo na." Sagot ko rito at napa buntong hininga ito.