Can We Go Back? [ "SINFUL" Series #1 ] UN-EDITED

Chapter 37

Chapter 37

Tj

KANINA ko pa pinapatahan si sandra, dahil may masamang balita kaming nalaman ni sandra. Kahit ako ay nagulat sa balitang inihatid sa amin ni vernon kanina.

"Honey..., everything's going to be fine. Stop crying na... It's not good for you, and sa baby boy natin."

Sa halos limang buwan na namin rito sa hospital ay mukhang dito pa ata dadatnan si sandra ng panganganak. Next month ay due date na nito, pero kahit alam kong nahihirapan na sya sa sitwasyon namin ay pinipilit nya parin ang manatili rito sa tabi ng anak namin.

Ngayon ay nasasaksihan ko kung paano manghina si shiloh. Sobrang hirap makita ang anak mo na nahihirapan, at bilang isang magulang ay wala kang magawa. Kung pwede lang kunin lahat ng sakit na nararamdaman ng anak ko ngayon ay, di na kailangang magdalawang isip pa.

"Ano ba nangyayare ngayon tj?... Kung hindi si shiloh, ngayon naman si path ang nandito sa hospital."

I don't know what exactly happened to path, basta nalang sinabi ni vernon na she's in critical condition. Gusto man namin puntahan ay hindi rin kami papasukin dahil restricted area ang floor kung saan naroon si path. 

"You need to calm down, sandra ayaw rin ni path na ganyan ka... We need to be brave this time."

"Tj! di ko alam kung paano ako kakalma! Paano? Nangyare yun? Bakit?..."

"I don't know what's really happened sandra. For now all we need to do is, pray for her fast recovery."

"Bakit hindi ako pwedeng pumunta? Bakit kung kailan kailangan nya ako, tyaka naman ako wala... Tj gusto ko rin gawin sa kanila yung mga bagay na ginawa nila sa amin ni shiloh...,"

"Sasabihan tayo ni vernon pag pwede na. For now you need to rest, and ako bahala kay shiloh ok?"

Thank god! at sumang ayon ito. It's really hard to control her emotion right now. And also shiloh. All i need to do is habaan pa ng mabuti ang pasensya ko. Kaya ko naman pala? Bakit ngayon ko lang ginawa? Malaki rin siguro ang tulong ng mga gamot na iniinom ko ngayon.

Gising si shiloh ngayon, pero si sandra ay tulog pa rin. Sa tuwing nakikita ko ang sitwasyon ni shiloh ay di ko mapigilang mag tanong na, paano kung wala ako sa tabi nila? Paano kung hindi humingi ng tulong sa'kin si sandra noon? Makakasama ko pa rin ba sila? Kung hindi lang sana ako naging tanga noon, baka sa simula palang nasa tabi na ako ni shiloh.

"Daddy? Why are you crying?"

Napansin pa pala ni shiloh ang pagluha ko. "No im not crying anak." Sabi ko at niyakap ko ito ng mahigpit. "Sorry anak..., forgive daddy..."

"Bakit po daddy?"

"I'm sorry for everything baby... I'm sorry for not being with you before... So let daddy do everything for you."

"Daddy stop na po... Shiloh, don't want you to cry daddy!..."

"I'm sorry... I love you anak..."

"I love you too daddy!, And mommy!, And my baby! Brother!..."

"We love you anak... Be strong ok?"

"Yes! Daddy!"

I remembered the time when we confess about shiloh having a brother. We were not surprised when shiloh is getting mad. As in. Super mad. Hindi nya kami kinausap for almost three days and sobrang nakakastress 'yong ganon.