You're Losing Me

Kabanata 10

"Hoy! Crystaline! Bakit ka ba ganiyan ha?!"

Nagtatalo kami ngayon ni papa dahil ayaw ko sundin ang gusto niyang lumabas kaming apat.

"Kayo na lang ho, huwag nyo na ako isama sa 'perfect' family nyo"

Isang malakas na sampal ang natamo ko kay papa... Napahawak ako sa pisngi ko dahil sa nagmanhid ito, at sa sobrang lakas ay napatumba ako sa sahig.

"Sumosobra ka na!" sigaw nito.

"A-ate!" dinig kong sigaw ni Rhena.

Hinila palabas ni mama si papa habang nilapitan ako ng kapatid ko. She was crying and I knew she witnessed everything...

"Shh... It's okay, it's okay" I consulted her.

Pumasok ako no'ng nakajacket kahit ang init init dahil may pasa ako sa braso, dahilan nang pagkabagsak ko kahapon.

"Hoy, alisin mo nga yang jacket mo, ako naiinitan sayo eh" sabi ni Lia.

"Nilalamig ako, medyo masama pakiramdam ko" pagsisinungaling ko.

Bandang hapon at malapit na mag-uwian no'n ay naglalakad ako papuntang canteen nang may nakabunggo sa akin habang papasok ng canteen.

Napadaing ako sa sakit dahil natamaan ang pasa ko sa braso. Habang iniinda ko 'yong sakit ay nakarinig ako ng pamilyar na boses.

"R-ryne? Okay ka lang?" Jy...

"O-okay lang ako" sagot ko.

Pwersahan niyang binaba ang aking jacket at nakita niya ang pasa ko. Nanlaki ang mata niya at binalik ang tingin sa akin, agad ko namang binawi ang braso ko at aalis na sana.

"Bakit mayroon ka niyan? Sa'n galing 'yan?" tanong niya.

"Jy, okay lang ako. Please, huwag ka nang mange-alam" sagot ko.

Instead na makinig siya sa akin ay hinila niya ako paupo ng bench, sa pinakamalapit sa amin.

"Anong nangyare sa'yo?" tanong niya pa ulit nang tinatanggal niya ang jacket ko.

"Wala... Jy, okay lang ako" pagpupumilit ko.

Natanggal niya ng tuluyan ang jacket ko at nakitang may mga pasa ako, hindi ko naman inakalang ganito kadami dahil lang sa pagkabagsak ko, baka nga kase sobrang lakas ng pagkabagsak ko.

"Ano nga?" para siyang nagmamakaawa sagot.

I sighed "Natumba lang"

Umiling siya at may kinuha sa bag. I realized that it was a first aid kit and wow... may ganito ba siya araw araw.

"May dala ka talagang ganiyan?" tanong ko.

"Ikaw ba wala?" tanong niya pabalik, habang naghahanap ng gamit sa loob.

Hindi ako nagsalita at tumingin nalang nang diretso sa harapan, nilabas niya ang isang cotton at bethadine para ilagay sa sugat ko.

"Ano ngang nangyare sayo?" tanong niya.

"Why do you care anyways?" mahinang tanong ko.

Tumingin ito sa akin "Kase kaibigan kita?" patanong na sagot niya.

Aaminin ko... it still warmed my heart knowing he still treat me as friends...

"Hindi mo pa nasasagot ang tanong ko, Ryne" sabi ulit nito pagkatapos ng ilang minuto.

"I..." I hesitated "I had a fight with my father..."

"At sinaktan ka niya?" tanong niya.

"He just slapped me pero malakas ang pagkatumba ko kaya may mga pasa ako" sagot ko at ngumiti ng mapait.

He sighed and put the band aid in my bruise "Hindi pa rin okay na saktan ka niya"

Nanahimik ako at yumuko, naiiyak na. Ayokong pag-usapan na si papa, I'm mad at him... sobra.

"Hey... Ryne" tawag nito.

"After 5 years, babalik siya tapos ganito?" paglalabas ko ng sama ng loob "Jy... 'yong mga panahong wala siya, ako ang tumulong kay mama. Ako 'yong naging nanay ng kapatid ko habang kumakayod si mama, ako 'yon pero bakit mas pinipili pa rin ni mama na balikan 'yong gagong 'yon?!"

He held my hand when he noticed na nagpapanic ako... he really knew when and where I am having anxiety.

"Sorry... hindi mo na kailangan sabihin sa akin kapag hindi mo kaya" he whispered and hugged me.

"Ang sakit sakit n'ong bumalik siya, Jy" sabi ko pa "I feel like all of my sacrifies gone. Instead na makasama sa prom at gumala with friends? Binabantayan ko 'yong kapatid ko... sinasamahan si mama kapag kailangan"

Umiyak nalang ako n'ong oras na yon at kumalma na... Nakaupo lang ako, iniisip kung gusto ko ba umuwi.

"Uuwi ka na ba?" tanong niya.

"I don't know" sagot ko "I have to but I don't want to"

"Tara" tumayo ito at tinitigan ako "Sa'min ka na muna mag-stay"

"Huh?!"

Nagulat ako, baka magulat sila tita Jess pero bago pa ako makapagsalita ay umalis na siya, hawak ang bag ko.

Sumunod ako dito at laking gulat ko nang makita ko na nakabike siya... motorbike.

"Papasakayin mo ako diyan?!" gulat na tanong ko.

Inabot niya sa akin ang helmet niya at sumakay doon.

"Paano ka?" tanong ko.

"Don't worry, I can manage" sagot nito.

Sumampa nalang ako sa motor niya at umayos ng upo sa likuran. I gasped when he suddenly drove fast and I just hugged him tight, not wanting to die.

Dumating kami agad sa bahay nila at bumaba na ako sa motor niya.

"Ayaw ko nang sumakay sayo, ever again" reklamo ko.

Natawa siya "Sorry"

Pumasok kami sa loob at nakitang nanonood ng TV sila tita Jess. Tumingin ito sa amin at nagulat nang makita niya ako.

"Oh my god! Ryne, we missed you!" tumakbo ito papalapit at yumakap sa akin "Buti nalang napabisita ka"

"Uh... mom" tawag sa kaniya ni Jy "Can Ryne stay here just this night?"

"What happened?" tanong nito.

"Uh... family problems lang po, tita" sagot ko.

She smiled "Of course you can stay here how long as you want" sabi ni tito Acel "Manang, prepare the guest room please, para sa aming unica ija"

It warmed my heart that they still accept me as their family. I have always wanted this... a happy family.

Jyryll lead me to the guest room next to his room. He gave me clothes to wear and I washed up in the bathroom inside that room. Pagkalabas ko ay naghihintay sa higaan si Jyryll.

"Ryne, your mom called" sabi nito "She said she wants you home but I told her that it is okay for you to stay here for the mean time"

"A-ano sabi niya?" tanong ko.

"Sabi niya tatawag ulit siya mamaya" sagot nito.

I smiled and just sat beside him "I don't want to go home yet, Jy... after everything happened and my father being there, ayoko muna... ayoko pa"

"Hey, okay lang" he consulted me and held my hand "You can stay here how long as you want, Ryne, para ka na naming pamilya"

"Thanks..." I said.

Maya maya pa ay bumaba kami dahil tinawag kami for dinner.

"Just feel free to do anything here, Ryne, ha?" bilin ni tita Jess.

"Yes po tita, thank you po" I replied.

Suddenly, my phone rings from my pocket. I pulled it out and it was mom.