Kabanata 29

6 0 0
                                    

After those happennings, everything went back to normal again. My relationship with my boyfriend grew stronger, so as with my friends and families.

But I could really see that Wyatt isn't happier than ever, in the morning he looked really tired and whole day in school, I can see that he was just faking his laugh.

Isang hapon ay wala akong klase at nakita ko si Wyatt sa mini park namin na gumagawa ng plates niya kaya nilapitan ko siya at inabutan ng ice cream.

"Pahinga muna, Architect" sabi ko.

Lumingon siya sa akin at tumawa bago tanggapin ang bigay ko "Salamat"

Umupo ako sa tabi nito habang nililigpit niya ang gamit niya para hindi maguluhan. Sa totoo lang, magaling magdrawing si Wyatt, may talent siya doon.

"Kumusta?" tanong ko at sasagot na sana siya nang magsalita ulit ako "Huwag mo sasabihing okay ka lang dahil ramdam ko, Wyatt"

Ngumiti naman siya ng mapait "Jenny and I talked about it. We really end things now..."

"Ano?!" gulat na saad ko "Pero bakit?"

"I wasn't mad" sagot niya "Hindi ako galit sa kaniya, nakakadisappoint lang dahil tinuring mo rin siyang kaibigan... pero mahal ko siya. Mahal ko pa rin siya, Ryne. I was just blinded by you being with someone that so sudden and I didn't notice that I really loved her. Sa katangahan ko, nasaktan ko siya at ginawa niya 'yon sa'yo, pakiramdam ko lahat ng nararanasan n'yong dalawa na ikakasakit n'yo ay kasalanan ko"

"Wyatt, wala kang kasalanan. Wala kang kasalanan, okay?" sabi ko dito "Things happened and we have already seatle it. Ano man ang nangyare noon, wala ka nang kinalaman doon at masaya na ako, okay?"

"Pero Ryne-"

"Isa" tinignan ko ito ng masama "Okay na, Wyatt... Huwag mo nang sisihin ang sarili mo"

He smiled and just nodded. Wala siyang kasalanan, at kung hindi nangyare 'yon, baka wala rin kami ni Jyryll sa sitwasyon na ito.

"Happy first anniverysarry, mahal!" masigla kong bati.

Ang aga ko nagising habang inaantok pa si Jyryll. I giggled when he turn around, wanting to sleep more. Wala siyang damit pang itaas at nakakumot siya hanggang bewang. Tumayo ako at kinuhanan siya ng litrato bago pumunta ng kusina para magluto.

"Ang ganda ng kuha ko ah..." bulong ko sa sarili ko.

I posted it to my instagram story with a caption of "happy 1st year of being with you love" and just cooked bacon and eggs.

Hindi naman nagtagal ay lumabas rin siya ng kwarto na nakadamit na at lumapit ito sa akin bago ako halikan sa labi.

"Happy anniversarry, love" sabi nito.

I smiled "Upo ka na, malapit na ito matapos" saad ko.

Pagkatapos ko magluto, hinain ko na iyon sa lamesa at kumain na rin kami. Habang kumakain ay nag-uusap kami ng mga pwede namin gawin.

"Hiking?! Gusto mo bang patayin sarili mo?!" sermon ko dito "May asthma ka tapos iyan pa gusto mong gawin natin"

Sumibangot naman siya dahil nasermunan na naman "What about I'll teach you how to drive?" sabi nito "May alam akong place"

"Sure!" agad akong natuwa "I really want to learn to drive a motorcycle since I was in junior high school"

"Kotse, babe" sinamaan ako ng tingin nito "Bawal ka magmotor"

Napaawang ang mga labi ko "Eh, mahal! Please?!" pagpupumilit ko.

"Fine" he sighs "But after, I teach you how to drive car, sa susunod na 'yong motor"

You're Losing MeWhere stories live. Discover now