Hayat onu benim karşıma ansızın çıkardığında ben bu zaman kadar onun eksikliğini aslında başkaları ile doldurduğumu fark etmiştim.
Ben Mardin'in serin gece vaktinde gökte süzülen bir kuş o ise; beni damdan izleyen bir çocuk.
Biz kaderi en başından...
Yayın tarihi 9 temmuz 2024 sizde okuduğunuz tarihi ekleyebilirsiniz ❤️🔥 Bölüm sonunda buluşalım aşkuşları sizi seven yazar -E 🎀
Doğu'nun Işığı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.Bölüm Kanlı Sevda
Uğruna can verilecek sevdanın olmasının yükü yüzyıllardır bu topraklarda hep kan ile ödenirdi. Bembeyaz kefenin sözde kara lekenin üstüne örtünmesi, sevda ateşinin birleşen ellerin ardını getiren küçük sevincin büyük acısı giderek yaklaşan sonun habercisi olmuştu o gece. Kalplerde taşan enginlerin bir insanın bir insana duyduğu aşkın en yalın hali olmuştu. Ölmek bile göze alınmışken geride kalanlar ise büyük bir imtihanla sınanacaktı. Cennete bakmak bile cehennemden geçerken, sözlerin kifayetsiz kalıp sadece gözlerin birleştiği o şafak vaktinin ardından artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.
Bazı sevdalar için bazı bedeller vardı bir de o bedelin kesildiği sevdaya yabancı insanlar...
Bu hikâye koca bir ateşin tek bir kıvılcımına vuran ışığının hikayesidir, sevmek vardır; sevdası ilaç olanlar vardır. İlacın fazlası zehir, zehrin fazlası ölüm.
Mardin Midyat
Seher vakti
Ben çoğu zaman içime vuran feryada kör kalırdım, görmezden gelir umursamazdım. Hep sınırda olan sinirimin her bir zerresi haklılığımı benliğime haykırırken ilk defa batan güneşin bu vaktinde fısıltımı bile duyamıyordum. Ben sadece kendime değil herkese kör olmuş, kulağımı sağır etmişim meğer. Güçlü olmaya çalışırken bazılarını ezmiş hep gölgemde yaşatmaya mahkûm kılmışım meğerse. Öyle olmasaydı canımın bir parçasından olanı nasılda ellerimin arasından kayıp gitmesine kayıtsız kalırdım ki.
Bugüne kadar çok insanın sırtımdan bıçakladığını görmüş çok insanın gözlerimin önünden kalkan ölüsünü izlemiştim. Kursakta kalan çok lokmam vardı, içime oturan çok nasihat fakat bu sanki aldığım nefesleri bana batırıyor, her duyduğum sözü zehir zemberek ediyordu.
Anamın kendinden geçene kadar yüreğimi dağlayan sözleri yorulana kadar göğsüme vurduğu yumruklarının acısı hala sol tarafımdaydı.
Siyah eşarbının avluda bıraktığı gölgesi bile yerini batan güneşe rağmen korurken ben sanki aralarında bile değildim.
Sözlerim artık bana bile anlamsız gelirken verecek tek bir emrim bile kalmamıştı. Sözlerimi yeterince tüketmiştim. Biliyordum herkes benden bir haber, tek bir iyi söz bekliyordu ama benim elim saatlerdir boş, kulağım ise sessizliğin içinde uğulduyordu.
