Hayat onu benim karşıma ansızın çıkardığında ben bu zaman kadar onun eksikliğini aslında başkaları ile doldurduğumu fark etmiştim.
Ben Mardin'in serin gece vaktinde gökte süzülen bir kuş o ise; beni damdan izleyen bir çocuk.
Biz kaderi en başından...
Merhaba aşkuşları sayımız gittikçe artarken beni ne kadar mutlu ettiğinizi anlatamam.
Satır aralarında ki her yorumunuzu okuyor sizinle birlikte gülüyorum.
Siz Doğu ve Rona'yı çok sevdiniz♥️
Daha güzel günlerimize, iyi okumalar yıldızımızı ve yorumlarımızı unutmasıysak bölüm sizlerle...
sizin seven yazar -Esra 🎀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"13.Bölüm Karagül"
Çocuklukları büyük tahribat almış çocuklar aslında kendi küçüklüklerini yanlarında taşırlardı. Cesareti olanlar elinden tutup onunla yaşamayı öğrenmişken bazıları sır gibi gerisinde saklardı.
Büyümek zorunda kalan küçük ruhlar hep eksik kalırdı. Bir suçlu bulmak yerine hep kendilerini suçlamıştır bu çocuklar.
Mutlu olmak onlar için uzak bir gelecek kara bir geçmiştir. Her hevesin içinde kırıldığı, şafağın sökerken kara kışın aydınlattığı gün gibi hissettirirdi. Bunca sise rağmen büyümeyi başarmış ayakları yere basan çocuklar ise onların içindeki çocuğu mutlu eden insanları unutmazdı.
Tek bir kelime Doğu'nun içindeki küçük çocuğun kalbini yeniden attırmaya yetmişti o an. Yanaklarına değen dudaklarının sıcaklığı içini kaplayan buzdan dağları eritmişti.
Arkasına sakladığı çocuk tekrar elini sarmak için sağına geçtiğinde Doğu için doğan güneşin anlamı yeni bir umuttu artık.
Mecbur bırakılanı, gözlerinin içine dahi bakamadığı kadına mecbur etmek ruhuna kızgın demirlerini sokarken mutluluğunun yerini ona tekrar gösterdiği için onu yanında istemek onun en bencil hareketiydi.
O sabah yüzüne aynada bakarken hasret çektiği çocukluğu, geçmişi, en güzel anıları da onunla birlikte uyanmıştı.
Kendisiyle göz göze kaldı, sessizce izledi. Ela gözlerinin içi artık kasvet değil yeni doğan güneşi karşılamış gibi kırmızı halklarını çıkartmıştı gün yüzüne.
Sonra onu gördü, yeşil gözleriyle baktı birkaç kez. Yeşilleri içine toprak olup can bahşederken yanındaki çocuk daha çok gülümsedi. Rona ona baktıkça Doğu'nun sağındaki çocuk daha çok sokuldu Doğu'ya.
Artık Rona'yı soluna, geçmişini sağına almıştı.
Aklı ve kalbi. Sağı ve solu. Geçmişi ve geleceği onunlaydı. Geçmişini kabul etti, geleceğine göğsünün en saklı yerini açtı o sabah ilk kez.
