Bu Kimin Kafası ¿

BÖLÜM- 4

Hâlâ her yer karanlıktı ama sesleri duyabiliyordum. Galiba hastanedeydim, çünkü doktorlar konuşuyordu.

" Hasta ölebilir bıçak izi kalbine çok yakın " bunu duyunca çok korkmuştum ama korkumu içimden yaşıyordum. Bir anda gözlerim açıldı ve doktorları gördüm " sakin ol, biz buradayız " dediler...

1 Hafta sonra

Ameliyattan çıkalı bir hafta olmuştu ve yemek yiyordum. En sevdiğim yemek vardı. Ziyarete ilk olarak arkadaşım Irmak, kardeşim ve Serkan gelmişti. Irmak benim en iyi arkadaşımdı. Ne olursa olsun ilk o gelirdi,işi olsa bile. "canım nasılsın, çok korktum " bu ses Zeynep'e aitti " iyi olmaya çalışıyorum Zeynepçim "Zeynep ve Irmak en sadık arkadaşlarımdı , tüm sırlarımı bilirlerdi, her şeyimi önce onlara anlatırdım. Bu süreçte Irmak bize taşını çünkü katiller onunda ailesini öldürmüştü. Bende bize taşın dedim, ah çok iyi kalpliyim. Bir süre sonra içeri kardeşim ve Serkan geldi " ablacım nasılsın, evlilik telaşından uğrayamadım yanına " şaşırdım " ne evliliği kardeşim ? " dedim gülümseyerek " şey biz evlendik Serkan'la " hızla ayağa fırladım " bunu bana nasıl söylemezsin " o anda bi acı hissettim ne olduğuna bakmak için kafamı çevirdiğimde dikişlerimin patladığını fark ettim. kan akıyordu " doktoru çağırın " diye bağırdı kardeşim. Irmak kolumdan tutup beni koltuğa oturttu , Zeynep ise doktor çağırmaya gitti. " Abla iyi misin ? " dedi. Çok sinirliydim ama belli etmiyordum " bu evliliği istemiyorum " dedim, kardeşim kaşlarını çatarak " Ne yani boşanıyım mı ? " " evet " hiç düşünmeden konuşmaya bayılıyordum " neden olduğu hiçte umurumda değil, ben gidiyorum " diyerek gitti. 5 dakika sonra doktor geldi " hemen hallediyorum " dedi ve patlamış yeri dikti. Ertesi gün okula gitmek için hazırlandım " Irmak hadi çıkalım " dedim , Irmak koşar adımlarla yanıma geldi " Elifnaz sen hastasın, otur dinlen " " ben bir hafta dinlendim zaten " diyerek itiraz ettim ve yola koyulduk. okul evime uzaktı o yüzden otobüsle gidiyordum. Durakta otobüs beklerken bir araba durdu önümüzde ve camını açtı " Elifnaz hanım buyurun " kimdi bu, adımı nereden biliyordu "siz kimsiniz" " ben teyzenizin özel şoförüydüm, artık sizin için buradayım " dedi, bir anda yüzüm gülmüştü. Hızla arabaya bindik ve okula doğru ilerledik. Okula geldiğimizde şoför kapıyı açtı ve havalı bir şekilde indim. Bu okulda burslu okuyordum - param olmasına rağmen - bu yüzden çoğu kişi beni kıskanırdı. Ah şu kızlar hiç gitmediler başımdan " oooo bakın kimler gelmiş " dedi Esin.

Esin, Sema ve Leyla benim düşmanlarımdı. Bu okula geldiğim günden beri beni kıskanırlardı ve uğraşırlardı.

" Ne var Esin, beni mi özledin " dedim gülümseyerek " yok, ben kirli havayı ve boş konuşmaları özledim " aklıma öyle güzel bir söz gelmişti ki pat diye söyledim " sen kendini kokla daha ne pis kokular alırsın" yüzü düştü ve arkadaşlarını alıp gitti. Bende sınıfıma doğru ilerledim. Sınıfa girdiğimde aynı kişileri gördüm, arkadaşlarım ;

Nazlı, Selin, Melis, Lila, Gökçe, Onur, Caner, Berk, Çınar, Çağatay, Mert, Zeynep, Aytuğ hepsi aynı yerlerde oturuyordu. " 1 ayda hiçbirşey değişmemiş " dedim sesli şekilde " sen gelirmiydin buralara " dedi zevzek Mert " Mert uğraşma kızla " bu da Çağatay kendini beğenmişliği ve patronluk taslamasıyla ünlüdür. " Sonunda dönmüşsün " Aytuğ birini kıskandırmak için onunla çıkmıştım " evet döndüm sorun mu var ? " " yok canım , ne sorun olacak " dedi " zevzek " dedim sesli bir şekilde ve yerime oturdum " selam knk sen yokken neler oldu neler " ah Selin okulun tüm dedikoduları bilir. " Yok Selin bilmek istemiyorum " dedim, Selin " sen bilirsin " diyerek yanımdan uzaklaştı. Çantamdan kitaplarımı çıkartırken biri kolumu tuttu Aytuğ olduğunu hemen anladım " ne var ? " dedim halsiz bir şekilde " konuşmamız lazım , Serkan ve senin hakkında " deyince hızla ayağa kalktım ve Aytuğ'yu kolundan çekiştirerek yangın merdivenlerinin oraya götürdüm " ne oldu, neyden bahsediyorsun " dedim kısık sesle " senin Serkan'la bir ilişkin olduğunu biliyorum " dedi " sen bunu nasıl öğrendin? " dedim ve kapıdan bir ses geldi . Kafamı çevirdiğimde Irmak bana bakıyordu.