Senden Kaçamıyorum /Hyunho

Yanlışız..

Kapıyı açar açmaz karşımda gördüğüm tek şey kardeşim olsaydı keşke yine. Ama bu kez kapıda duran kişi tüm dünyamı alt üst etmişti..

Bir süre şaşkın gözlerini üzerimde hissettikten sonda kendini toparlayıp Felixe baktı.

-Minho senin abin mi?

Felix:
-Sen abimle tanışıyor muydun?

-Hani bahsettiğim dans kursuna gittiğim yeni tanıştığım kişi Minhoydu.

-Abiş sen niye hiç bahsetmedin bundan?

-Ben.. Şey.. Saçma bir isim benzerliği diye düşündüm. Sevgilin olduğunu düşünemedim.

Felix:
-Off siz benden önce tanışmışsınız zaten sürprizi kaçtı! Neyse ben size yaptığım kurabiyelerden getireyim. Siz oturun içeri.

İçeri geçip oturduğumuzda hala bakışlarını üzerimde hissediyordum. Ama yüzüne bakmaya cesaretim yoktu.

-Niye söylemedin?

-Neyi?

-Neyi olabilir Minho? Felixin abisi olduğunu neden sakladın?

-Başta bilmiyordum senin onun sevgilisi olduğunu. Sonra da söylemek istemedim işte. Bilmiyorum Hyunjin sorma!

-Sen nasıl istersen. Tartışmaya gerek yok. Bundan sonra daha iyi anlaşmalıyız. Aramızda Felix var çünkü.

-Evet aramızda Felix var..

Aramızda kelimesini vurgulayarak söylemiştim ve yerimden kalkarak odama geçmiştim. Daha fazla bu ortamda kalmak istediğimi sanmıyordum.

Uyumazsam düşünmekten kafayı yiyecektim. Komodinin üzeirnde duran uyku ilacımdan alarak derin bir uykunun kollarına bıraktım kendimi..

Bugün dersim olmadığı için markette mesaim sabah başlıyordu. Öğleye kadar çalıştıktan sonra yemek yemek için mola istedim.

Ayaklarım gitmeyi istemese de yemek yemek için yakınlarda olan Hyunjinlerin kafesine gitmeye karar verdim. İçeri girdiğim zaman Hyunjin yoktu. Muhtemelen okuldaydı.

Hayal kırıklığı içerisinde sipariş ettiğim sandviçimi yerken kapı açıldı

-Ben geldimmm!

Ona dönmemle göz göze geldik ve havadaki eli yavaşça yanına düştü. Yanıma doğru yaklaşmaya başladı.

Tam önümde durduğu zaman heyecandan elimdeki sandviçi sıktığımın bile farkında değildim.

-Üzerine ketçap damlayacak

-Hı?

-Sana demiştim!

Çantasından bir ıslak mendil çıkarıp üzerime doğru eğildi. Pantolonumun bacağına damlayan ketçabı silmeye başladı. Bir eli dizimi tutarken diğer eli bacağımı temizliyordu ve kendimi çok iyi hissediyordum...

-Ben özür dilerim Hyunjin

-Ne içindi bu?

-Hem ketçabı döktüğüm için. Hem de senden Felixin abisi olduğumu sakladığım için.

-İkisinin de önemi yok. Bak ketçap lekesi geçti bile. Diğer konuya gelince, çok düşündüm Minho ve mantıklı bir sebebin olmasa böyle bir şeyi saklamazdın. O yüzden sorun değil.

-Teşekkür ederim Hyunjin. Anlayışın için..

-Hadi gel! Atölyeye gidelim

Kolumdan tutup sürükleyerek beni atölyesine götürmeye başladı. O sürüklediği müddetçe nereye gittiğimin bir önemi yoktu..