4.

1.7K 65 16
                                    

Selamm.

Bölümü şimdi tamamladım ve atıyorum. Pek yazım yanlışı var mı diye dikkat edemedim kusura bakmayın.

Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur.

Keyifli okumalar!

🌟

Biri. Beni. Şu an. Kurtarsın.

O korkunç gün gelmişti ve ben, okulda nöbetçi olmuştum. Ne ara sıranın bana geldiğini anlamamıştım bile.

Nöbetçi masasına oturmuş, etrafa bakınıyordum. İlk ders başlamıştı. Bazı geç kalanlar koşarak merdivenleri çıkıyor, bazıları ise sakin ve rahat bir şekilde merdivenlere doğru yürüyordu.

Ve benim nöbetçi olduğum sırada ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Uyuyamazdım da. Yanımda kitap vardı ancak şimdi okumak istemiyordum. Test çözebilirim desem, sabah sabah başımı ağrıtmak istemiyordum.

Kapıdan giren kişi ile gözlerim ona döndü. Adını hâlâ bilmediğim o çocuk. Adını keşke sorsaydım. "Çocuk" demekten sıkılmıştım.

Kocam de.

Ne alaka.

İç sesim ile kavga ederken çocukla bakıştığımı fark etmemiştim bile. Fark ettiğim de gözlerimi kaçırdım.

Bakışlarını hâlâ üzerimde hissederken merdivenlere ulaştı ve gitti.

Ne diye bana bakıyordu acaba?

Teneffüs olduğunda Nisa yanıma geldi. "Nasıl geçti?" Diye sordu. Gülümseyerek, "Sıkıcı." Ekledim. "Uykum geldi ama uyuyamadım." Nisa sahte bir üzüntü ile "Kıyamam," dedi ve sandalyelerin birine oturdu.

"Nisa, bana su alsana kantinden. Çok susadım, evden çıkarken de su almayı unutmuşum." Dedim, ikna etmeye çalışarak.

Nisa itiraz ederek, "Hayır. İlk teneffüs olduğu için kantin çok kalabalık oluyor. Nefessiz kalıyorum sırada. Ve hiçbir zaman sıra bana gelmiyor." Dedi. İkna etmeye çalışarak, "Lütfen." Dedim sonunu uzatarak. Nisa birkaç saniye bana baktı, kısa bir bakışma geçti aramızda.

Bu aşk değilde ne bee.

En sonunda ayağa kalktı. "Peki, tamam." Dedi pes ederek. Zaferle gülümsedim. "Şimdiden teşekkür ederim." Dedim gülerek.

"Senin için kantin sırasında nefessiz kalmaya katlanacağım. Değerimi bil." Dedi Nisa, göz kırparak. Yanımdan gitti. Nisa'nın gelmesini beklerken fırsattan istifade uyuyayım diye düşünerek kollarımı masaya, başımı ise kollarımın üzerine koydum. Başım ağrıyordu.

Gözlerimi kapattım ve uykuya dalmayı bekledim.

"Kızım, uyansana." Diye bir kısık ses duyarken, biri beni dürtüyordu aynı zamanda. Homurdanarak gözlerimi yavaşça açtım. Karşımda müdür yardımcısını görmem bir oldu.

Gökyüzündeki Yıldızlara BakHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin