De Training

Hoofdstuk 6

Leaf

Ik word wakker doordat iemand water over me heen sproeit. Ik ben meteen klaarwakker, en spring op. Ik grijp mijn mes en bijna verwond ik Will. Hij was het waarschijnlijk die het water op me sproeide. 'Wat doe je???', vraagt hij in paniek. 'Waarom maakte je me zo wakker?', is mijn vraag aan hem. 'Het lukte niet om je wakker te schudden ofzo. Dus moest het maar op deze manier. Snap je?' 'Ja, ik snap het, maar ik vind het niet leuk.' 'Phoenix kregen we wel wakker, gelukkig.' Ik loop de tent uit, en Raven komt de andere tent uit gelopen, samen met Juniper. Raven vraagt: 'Wat was dat voor herrie?' 'Will kreeg me niet wakker en toen ging hij water over me heen sproeien om me wakker te maken, en toen pakte ik mijn mes. Het ging maar net goed.' Juniper vraagt: 'Waarom pakte je je mes dan?' 'Ik had nog niet door dat het Will was. En ik schrok me helemaal kapot en dacht dat er gevaar dreigde.' 'Ik snap het', zegt Jane.' 'Sorry voor dat we je wakker hebben gemaakt', mengt Will zich in het gesprek. 'Maakt niet echt uit. Maar kunnen jullie nu proberen ons te laten slapen?' Ik zeg: 'Natuurlijk.' 

Iedereen behalve Phoenix en ik gaan weer een tent in. Wij gaan naast het nog steeds brandende vuurtje zitten. 'Werd jij ook wakker in een kooi?', vraagt Phoenix. 'Nee ik werd wakker in een boom. Ik zat met mijn armen en benen vastgemaakt, en er was ook nog een krachtveld om de boom heen. Er was een klok aan het plafond, en toen die op 8:00 stond, verscheen er een deur in het krachtveld, die ging open en toen was ik vrij. Hoe ging het bij jou?' 'Ik zat vast in een kooi, met mijn linker achterpoot aan een ketting vast die weer vastzat aan een pin in de grond. Ik kon net niet bij de rand van de kooi, hoe hard ik het ook probeerde. Bij ons was er ook een klok aan het plafond, en toen die op 8:00 stond, ging de kooi open en was ik ook vrij. Volgens mij zijn degenen die ons hierin hebben gezet, wie het ook waren, niet echt creatief.' 'Volgens mij ook niet.' 

Er gebeurt niets, en na een paar uur besluiten we dat we de anderen maar wakker moeten gaan maken. 'Maak jij Atlas en Will wakker, dan maak ik Juniper en Raven wakker.' 'Is goed.' Ik loop naar de tent toe waar Atlas en Will in liggen te slapen, en schud aan Will's arm, terwijl ik mijn hand over zijn mond leg. Ik heb er geen zin in dat hij meteen gaat schreeuwen omdat hij zich kapot schrikt. Hij wordt wakker, lijkt in paniek te zijn, en dan ziet hij mijn gezicht en wordt hij weer rustig. Ik laat hem weten dat hij stil moet zijn, en doe hetzelfde bij Atlas. Bij hem duurt het langer voordat hij rustig is. Samen lopen we de tent uit, maar de anderen zijn er nog niet. Ik zeg tegen de jongens: 'Blijf hier. Ik ga even kijken waar de anderen blijven. Ik loop de andere tent in, en zie dat Juniper helemaal wild doet en probeert uit de greep van Phoenix los te komen. Phoenix heeft een van haar handen over Junipers mond heen. Ik laat Juniper mijn gezicht zien, en ze wordt meteen rustiger. Dan laat Phoenix haar los, en gaat ze Raven wakker maken, op dezelfde manier. Hij schrikt niet, en ze laat hem meteen los. 

Dan lopen we allemaal de tent uit, waar de andere jongens al zitten te wachten bij het vuurtje. Er liggen ook zes vissen, klaar om geroosterd te worden. 'Die vissen heb ik gevangen', zegt Will. We roosteren de vissen op dezelfde manier als de vissen die we al eerder hebben geroosterd. Ik zeg: 'Goed zo.' Raven zegt: 'Bedankt, Will.' Tijdens het eten kijk ik naar Raven, Phoenix en Atlas. Phoenix heeft donkerbruin haar en oranjeachtige ogen. Ze heeft een zwart t-shirt aan met mouwen in de kleur van vlammen, en een spijkerbroek. Raven heeft zwart haar en lichtblauwe ogen. Hij heeft een zwart t-shirt aan met gele mouwen, en een spijkerbroek. Atlas heeft bruin haar en bruine ogen. Hij heeft een zwart t-shirt aan met bruine mouwen, en een spijkerbroek.

Phoenix

Tijdens het eten kijk ik wat beter naar Will, Leaf en Juniper. Will heeft bruin haar en bruine ogen, Leaf heeft bruin haar en groene ogen, wat past bij haar krachten, en Juniper heeft blond haar en grijze ogen. Zodra we allemaal hebben gegeten, gaan ik en Raven nog even wat fruit plukken. In de buurt zijn een paar fruitbomen. Leaf loopt met ons mee. Raven plukt appels, Leaf plukt peren en ik help ze allebei. Ook plukken we een paar frambozen, bramen en blauwe bessen. Dan lopen we terug met allemaal een grote zak fruit. Die zakken hebben Leaf en ik gemaakt tijdens het wachten vannacht. Ze bestaan vooral uit bladeren. 

De anderen hebben ondertussen de rugzak die we hebben overgehouden aan het gevecht met het monster dat ik in de fik had gezet. Ze hebben het op de grond uitgespreid. Het houdt in: Zes pakketjes met kruiden, ik weet niet wat voor kruiden, twaalf flessen water en zes broodjes kaas, die zijn ingepakt in plastic. Ik vraag: 'Weet een van jullie wat dat voor kruiden zijn?' Leaf zegt: 'Ja. Dat weet ik.' 'Kan je vertellen wat het dan voor kruiden zijn?', vraagt Raven. 'Ja hoor. Het zijn genezende kruiden. Als je er heel erg veel van in een fles water doet, kan je er af en toe zelfs iemands leven mee redden. Die persoon moet het dan wel kunnen drinken. Will had een wond opgelopen, gisterochtend, en toen heb ik wat van de kruiden die wij al hadden in de enige fles water gedaan die we hadden, en toen begon zijn wond direct te genezen. Het was weg binnen een paar minuten.' Atlas zegt: 'Cool. Genezende kruiden.' 

'Laten we gaan zoeken naar een uitweg. Misschien kunnen we kijken of we iets kunnen vinden ergens bij de muur', zegt Will. 'Goed idee', zegt Raven. Leaf vraagt: 'Wie gaat er voorop?' Atlas zegt: 'Wat vinden jullie ervan als Raven als eerste gaat, Leaf als tweede, dan Will, ik als vierde, dan Juniper, en Phoenix als laatste?' Raven zegt: 'Ik vind het prima.' 'Ik ook', zegt Juniper. 'Ik vind het helemaal prima', zegt Will. 'Ik ook', zegt Phoenix. Leaf zegt: 'Ik vind het ook prima, maar waarom in die volgorde?' 'Raven gaat als eerste, want hij heeft twee zwaarden dus kan hij redelijk goed aanvallen. Zijn electriciteitskrachten maken het nog makkelijker. Dan ga jij als tweede, want jij kan als het nodig is een beetje bescherming bieden aan Raven en je kan redelijk aan vallen met je zeis. Dan gaat Will met zijn speer, die kan van een grotere afstand aanvallen. Dan ben ik, zodat ik Will wat bescherming kan bieden en als het nodig is de meiden achter mij. Dan gaat Juniper, maar dat is vooral omdat het handiger is als Phoenix als laatste gaat. Dat is omdat, als we eventueel van achteren worden aangevallen, zij met haar vuurkrachten de aanvaller tegenhouden. Snap je?' Leaf zegt: 'Ja, dat snap ik. Goed idee.' 

We gaan staan in de goede volgorde, en dan lopen we naar buiten. De rugzakken worden gedragen door Atlas en Leaf. We gaan direct naar links, en blijven zo dicht mogelijk bij de muur, maar wel op een manier zodat we nog een beetje kunnen bewegen. Hier groeien geen bomen, en we struikelen nergens over. Will veroorzaakt veel gekraak en maakt veel geluid tijdens het lopen, dus ik zeg: 'Probeer zo min mogelijk geluid te maken. Dan worden we minder snel opgemerkt en dan kunnen we het sneller horen als er iets of iemand aankomt.' Will knikt en loopt wat voorzichtiger. Hij maakt nu ook minder geluid. Goed zo. 

We lopen nog een paar uur door, en dan begin ik uitgeput te raken. Will loopt ook steeds langzamer, en ik zie dat de anderen dat ook hebben. Alleen Leaf lijkt nog redelijk wat energie te hebben. Atlas vraagt: 'Kunnen we zo even een pauze houden? Ik ben uitgeput.' 'Ik ben het met je eens', zegt Will. 'Als jullie dat nodig hebben, ga je gang', zegt Leaf. Ik vraag aan haar: 'Ga jij dan al door?' 'Nee. Wat ik bedoel is dat het prima is om een pauze te houden als jullie dat nodig hebben, maar dat het voor mij niet nodig is.' We gaan een paar meter de struiken in, en ik hoor een rivier. Juniper hoort de rivier blijkbaar ook, want ze vraagt: 'Er is een stukje verderop een rivier. Zullen we daar heen gaan?' Iedereen is het ermee eens, en met onze wapens gereed gaan we verder het bos in. We komen aan, en iedereen drinkt wat. Dan wordt Will opeens vastgepakt door iets of iemand in het water. Hij wordt onder water getrokken, en ik zie dat zijn hoofd heel hard tegen een steen aan botst, en dat hij bewusteloos raakt. Het wezen dat hem heeft vastgepakt verdwijnt met hem door een spleet in de bodem, en ze verdwijnen uit het zicht.