Leaf, Juniper, Will, Phoenix, Atlas en Raven worden op een dag wakker in een grot, en weten niet waar ze zijn. Ze ontmoetten elkaar en werken samen om te ontsnappen. Ze verslaan monsters, leren hoe ze hun wapens moeten gebruiken en hun magische krac...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Raven
Phoenix schudt me voorzichtig wakker. Ik ga zitten. Ik zie dat Leaf Juniper probeert wakker te maken, maar dat het niet zo goed lukt. Ik loop naar ze toe, en help Leaf om Juniper wakker te schudden. Na een tijdje wordt ze eindelijk wakker, en ze lijkt nogal geschrokken. 'Het is onze beurt,' fluister ik. 'Ben je wakker?' 'Ja,' is het antwoord. Ze gaat staan, loopt naar een boom toe, en gaat weer zitten, leunend tegen de boom aan. Ik ga ook tegen een boom aan zitten, naast haar.
'Hoe gaat het?' Ze zucht. 'Dat weet ik eigenlijk niet zo goed.' 'Hoe bedoel je?' 'Nou... Op wat voor manier bedoel je hoe het met me gaat?' 'Nou...' Ik denk even na. 'Laten we beginnen met: Hoe voel je je?' 'Op zich wel goed, denk ik. Ik ben moe, en wil het liefst nu in slaap vallen en niet meer wakker worden tot morgenmiddag. Verder voel ik me prima. En jij? Hoe voel jij je?' Ik denk er even over na, en opeens voel ik hoe uitgeput ik eigenlijk ben. We hebben een paar dagen achter elkaar bijna de hele tijd alleen maar gelopen, daardoor ben ik nogal uitgeput. 'Eigenlijk erg moe. Die dagen lopen hebben me nogal uitgeput.' 'Mij ook.' 'En verder? Mis je thuis? Je ouders? Vrienden?' 'Ja, eigenlijk wel.' Ze ziet er erg verdrietig uit. 'Ik mis mijn ouders, mijn huis, mijn vrienden, ik mis zelfs school. Ik wil gewoon naar huis. Nee, niet naar huis. Ik wil thuis zijn. Gewoon thuis zijn, niet meer erheen hoeven te gaan. Ik wou dat dit hele gedoe over was.' 'Dat snap ik. Ik heb dat ook. Ik mis de velden rondom mijn huis, en ik mis... Eigenlijk alles.' 'Raven?' Juniper klinkt bang, en verdrietig. 'Ja?' 'Denk je dat we hier ooit uit gaan komen? Dat ik mijn familie ooit nog ga zien?' 'Ja. We gaan hieruit komen, en daarna gaan we allemaal op zoek naar onze familie. Ik zal je helpen.' Ik probeer zelfverzekerd te klinken. Zelf ben ik ook bang dat ik mijn ouders nooit meer terug zal zien. 'Echt?' Ze klinkt hoopvol. 'Ja.' Ik probeer zo zelfverzekerd mogelijk te klinken. 'We gaan een manier vinden om hieruit te komen, en daarna zullen we op de een of andere manier onze families terugvinden. Het moet gewoon.' 'Bedankt.' Ze klinkt opgelucht, maar ook heel uitgeput.
'Juniper?' 'Ja?' 'Als je wilt kan je nog wel even gaan slapen?' 'Nee.' Ze gaat rechtop zitten en probeert er wakker uit te zien. 'Niet tot het de beurt is van Will en Atlas om wakker te zijn. Anders ben jij de enige, en dat is absoluut niet eerlijk. Dus nee, ik ga niet slapen. Niet nu.' 'Je ziet er anders uit alsof je het echt nodig hebt.' Ik geef niet op. Ze probeert er nog wakkerder uit te zien dan eerder. 'Oke, oke. Je bent wakker genoeg en je gaat niet slapen nu. Ik snap het al.' 'Inderdaad.' Ik glimlach. 'Ik zag je vanmiddag oefenen met windvlagen maken. Lukt het een beetje?' 'Ja hoor, op zich wel. Het kost nog wel veel moeite, maar het begint steeds makkelijker te gaan.' 'Mooi zo. Kan je me laten zien of voelen hoe het tot nu toe gaat?' 'Ehm...' 'Het antwoord kan ook nee zijn. Dat is ook oke.' 'Ja.'
In het weinige licht dat er is vanwege de maan, zie ik dat ze haar ogen dicht doet, en haar hand naar me uitsteekt, met de palm naar voren. Na een paar seconden komt er een zachte windvlaag van haar arm vandaan, richting mij. Langzaamaan wordt de wind steeds iets sterker, maar als het uiteindelijk stopt, is het nog niet echt krachtig. Juniper hijgt een beetje, alsof het haar veel energie heeft gekost. 'Goed gedaan. Wanneer ben je ook alweer begonnen?' 'Waarmee?' 'De wind leren beheersen.' 'Eergisteren.' 'Wow.' 'Hoezo wow?' 'Nou, het gaat wel snel.' 'Nou, tot nu toe lukt het me alleen nog om met veel concentratie een zachte windvlaag te maken in de richting waarin ik mijn hand uitsteek. En daarbij verspil ik ook nog eens veel energie. In twee dagen. Het gaat een eeuwigheid duren voordat ik er meer mee kan doen zonder dat het per ongeluk gaat.' 'Dat kan. Dat is helemaal niet raar.' 'En jij? Ik hoorde dat je elektriciteit/bliksem krachten hebt. Kan jij het al beheersen?'
