My Destiny (One-Shot Story)

Chapter 3 (Last Chapter)

Kristy’s POV

Umuwi na ako sa bahay at kinausap si dad.

                “Dad, I want to meet that guy as soon as possible.”  at dumiretso ako sa room ko. Hindi ko na talaga mapigilan ang luha ko.

                “Hey, are you okay?” tanong sa’kin ni Dad habang kinakatok ang door ng kwarto ko.

                “Yes, dad. Everything will be fine.”

Ilang araw na rin akong hindi lumalabas ng kwarto at hindi pumapasok sa work ko. Tumatawag din lagi sa’kin  si Daniel ka ni-off ko na lang ang phone ko. Hanggang sa pinuntahan na ‘ko ni Dad sa kwarto ko.

                “Are you ready?”

                “Ready for what?”

                “Ready to meet your fiancée.”

O.O This is it. I think I really need to meet him para maka-move on na rin ako kay Daniel.

Daniel’s POV

Lagi kong tinatawagan si Kristy pero hindi niya sinasagot ang phone niya hanggang sa hindi ko na siya ma-contact. Nag-aalala na ako sa kanya. Gusto ko siyang puntahan sa bahay nila pero natatakot naman ako dahil hindi ko alam ang sasabihin ko. Hanggang sa tinawagan na ako ng Dad niya.

“Hello?”

“Hello, Mr Santos? What can I do for you?”

“I think she’s ready to meet her fiancée.” kinabahan ako sa sinabi ng dad niya. Maybe she’s starting to find a way to move one. Ganun kabilis?

“Sige po. Kailan po ba?”

“Maybe tomorrow night. Okay lang ba sa’yo?”

“Sige po, pupunta po ako.”

“Okay, thanks”

Kailangan kong lakasan ang loob ko. Panahon na para mapagtapat ko sa kanya ang feelings ko for her.

Papunta na ako sa restaurant na sinabi ng Dad ni Kristy. Mula sa labas ay natatanaw  ko na silang mag-ama kaya pumasok na ako. At alam kong ganito nga ang magiging reaction ni Kristy.

“NO WAY!”

Kristy’s POV

Di ako makapaniwala sa nakikita ko. Anong ginagawa niya rito?

“Dad, what is the meaning of this?”

“Well, Kristy, this is Mr Daniel Mirantas. He’s your fiancée.”

“What?” humarap ako kay Daniel “kalian mo pa alam ‘to?”

“Uhmm, before mo pa malaman.”

“Whaaat? Pinaglalaruan niyo ba ako?” aalis na ‘ko pero hinawakan niya ako sa braso.

“Kristy, let me explain.”

“Well, mukhang may dapat pa kayong pag-usapan. Iiwan ko muna kayo.” at iniwan na nga kami ni Dad.

“Listen, Kristy! Ako ang nagpasimuno nito. I asked your dad to marry you. Sabi niya kasi may chance ako sa’yo.”

“I don’t understand.”

“Look, Kristy, I love you. I really do. Natakot lang akong sabihin sa’yo kasi baka masira ang friendship natin saka—“

*slapped*

“I HATE YOU! I REALLY HATE YOU!” bigla na lang niya akong niyakap at tumulo na nga ang aking mga luha.

“I know. I’m sorry. Sorry kung naging manhid ako, sorry kung naging torpe ako. Sorry talaga. Kung alam ko lang…”

“Kung alam mo lang? Ano?” and then he smiled.

“Edi sana dati pa kita pinakasalan.” hindi ko alam kung paano pero nawala lahat ng bigat na nararamdaman ko that time. Mamaya biglang namatay ang ilaw ng buong restaurant at nagkaroon ng spotlight. Nagulat ako sa sunod na ginawa ni Daniel. Lumuhod siya at may nilabas na ring.

“Will you marry me?”

Naiyak na naman ako ang then I answered,

“Yes!”