එය හිමිදිරි පාන්දර නොවුනද ගම්මානයෙ සොදුරු බවට කිසිදු හානියක් නොවිය.. ඉර දෙය්යන්ගේ රැස් ගමේ අස්සක් මුල්ලක් නෑර ආලෝකමත් කරද්දී හමායන මද නලට ගහකොළ ලතාවට නටන්න වුණි.. නේක විද සියෝ්තුන්ගේ කිචිබිචිය කනට මිහිරි විය.
ගමේ හැම එකාම තමතමන්ගේ වැඩ වල කඩියන් මෙන් නිරත වෙද්දී ගම මැදට වන් වූ ගෙයිමිදුලේ පෝලිම් සැදී ගත් වයස සීමාවක් නැතිව කිහිප දෙනෙක් තාලයට වැයෙන බෙර පදයට අඩි තැබුහ. ඔවුන්ගේ බෙර පද අඩි එක්ක එම ගම්බද දසුන තවත් සුමිහිරි විය.
"හොදා එහෙනම්... නමස්කාරේ කරලා ගෙවල් වලට පලයන්.."
බද බැද සිටි ගැටබෙරයට වැද එය පසෙකින් තබමින් නැටුම් ගුරුන්නාන්සේ කිවේ ය. නැට්ටුවෝ සීරුවට අවසර ගැන්මෙන් අනතුරුව ගුරුට වැද පිටව ගියහ.
"අප්පුවෝ.." ගුරුන්නාන්සේ ඇමතුවේ තම පුතුටයි. " මයේ මේසෙ උඩ ඇති ශාස්ත්‍ර පොතක්.. ගොහින් එක ලොකු හාමුදුරුවන්ට දිලා ආවනම්.. "
බෙරයේ වරපොට තද කල හීන්දෑරී තරුණයා පිළිතුරු බැන්දේ ය. "හොදා අප්පොච්චා.."
අප්පොච්චගේ කීමට අදාළ පොතද රැගෙන අප්පු විගහට පන්සලට ගෑටුවේ ය.
"අප්පුවෝ... උදාහනක්ම?"
හිරුකිරණ මුදුන් ගත වූ මොහොතේ දි ද බෝ මළුවට වි ගාථා සජ්ජායනා කරමින් සිටි පොඩි සාදුට අප්පුගේ ආගමනය මොහොතකට තම කාර්‍ය අමතක කල අයුරකි..
"පොඩි සාදු.. මෙන් මේ පොත්වහන්සේ ලොකු හාමුදුරුවන්ට දෙන්නයි කිවේ අප්පොච්චා.. එකයි මෙහාට ගෑටුවේ.." අප්පු සුහද සිනාවකින් පිළිතුරු බැන්දේ පොඩි හාමුදුරුවන්ටයි..
"හොදා හොදා.."
පොඩි සාදු නැවතත් ගාථා සජ්ජායනය අරඹද්දී අප්පු විගහට පොත්වහන්සේ ලොකු හාමුදුරුවන්ට දී නැවත බෝ මලුවට වුවේ ය.
මද වෙලාවකින් ගාථා සජ්ජායනය අවසනව පොඩි සාදු මද වෙලාවක් භාවනා කලේ අප්පුද උන්වහන්සේව අනුගමනය කරද්දියි..
ඒ අවසන අප්පු පොඩි හාමුදුරුවන් හට වැදුම් දුන්නේ ය.
"සුවපත් වේවා!
