"තෙයියත් තෙයියත් තෙයියත් තාම්..
තෙයියත් තෙයියත් තෙයියත් තාම්..
තෙයියත් තෙයියත් තෙයියත් තාම්.. "
"හ්ම්... මන්ඩියට...තානම කිව්වා නම්?"
"තනෙන තනෙන තනෙන තනා තනා තෙයි තනා තෙයි තනා තෙයි තනා තනෙන තනා තනාතෙයි තනා තනා තෙයි තන තම්දෙන තම්දන තම්ද නා තමදෙනා නා..." අරලියා තාලයට අඩි තබමින් තානම කියන්න වූනි. අප්පු බෙරයට තට්ටු කරමින් මදක් වාදනය
කර අදාළ බෙර පදය වාදනය කරන්න වුණි.
අප්පු ගේ බෙර වාදන හඩ දසත පැතිරෙද්දී අරලියා දිගටම අඩි තබන්න වුණි.. ඒ එක්කම ඈ අප්පු සමගින් කවි කියන්න විය.
"අගය වඩන කවි වරුණා
රඟය දැනෙයි කළ රචනා
මට උරණා නොව මෙදිනා
මහතුගෙ අවසර රැගෙන සමාවා
ඉසුරු දෙවිදු වඩින දිනා
කෙහෙතු විමන දැක නෙතිනා......- හා හා... වැරදියි අරලියා... එතන ඒ අඩිය නෙවේ... මේන් මෙහෙම..." අප්පු තම නැගණියව නිවැරදි කරන්න විය. අරලියා එය අසාගනිමින් තම වැරදි නිවැරදි කර ගන්න වුනි..
හෝරා කිහිපයක් යනතෙක් පුහුණු වීම් කිරීමෙන් අනතුරුව අප්පු හඩ නැගුවේ ය.
"එක පාරක් කස්තිරම ආයේ... වැරදියි උබ ඒක කලා..."
අරලියා මහන්සි සුසුමක් හෙලුවා ය. නැවත මණ්ඩියට සිටි ඈ තම අයියන්ඩිගේ බෙර වැයුම එක්ක අඩි තබන්න වුවා ය.
"රුද ගත ගත ගත කුකුදත් රුද ගත ගත කුකුදත් රුද ගත ගත ගත කුකුදත් ගජිංත ගත් ජිත් කුංදත් ගත
තකුදගජිං තකුදගජිං තකුදගතට ගත කුද කුද ගජිංත ගත් ජිත් කුංදත් ජිකුතක තරිකිට කුංදත් තා"
"ආන් එහෙම.. හොදා... හ්ම්... දැන් එහෙනම් නමස්කාරේ කලා නම්?"
අප්පු හා අරලියා නමස්කාර කිරීම් කළහ.. අප්පු බෙරයට වැදීමෙන් අනතුරුව එය පසෙකින් තැබුවේ ය.. ගුරු ආචාර ලෙස අරලියා අප්පු ට වැන්දේ ය.
අරලියා ඉන් අනතුරුව ගෙට ගොස් අප්පු හට පානයට ජලය ගෙනවිත් දුන්නේ ය.. ඉස්තෝප්පු පුටුවෙන් ඈදී ගෙන අප්පු මදක් තම රතු වූ අත්ල පිරි මැද බෙර පටි තද කරන්න වුණි...
කාලය කෙමින් ගෙවී යන්න වුණි..
"අප්පුවෝ...."
